Συν & Πλην: Τσάρλι Τσάπλιν στο Θέατρο Ακροπόλ

Ο σερ Τσαρλς Σπένσερ “Τσάρλι” Τσάπλιν (1889 – 1977), ήταν Άγγλος ηθοποιός, σκηνοθέτης και συνθέτης, του οποίου η φήμη έλαβε μεγάλες διαστάσεις κατά τη διάρκεια της εποχής του βωβού κινηματογράφου. Από το 1912 μέχρι το 1918 αξιοποίησε το κωμικό κυρίως ταλέντο του στον χώρο αυτό, δημιουργώντας τον τύπο του “Σαρλό”. Η παγκόσμια καταξίωση ήρθε μέσα από τις μεγάλου μήκους ταινίες του, όπως οι «Μοντέρνοι Καιροί» ο «Μεγάλος Δικτάτωρ», τα «Φώτα της πόλης», «Ο κύριος Βερντού», που τον κατέταξαν ανάμεσα στους σημαντικότερους δημιουργούς της έβδομης τέχνης, χαρίζοντας του παράλληλα την αιωνιότητα στην ιστορία του κινηματογράφου.

Το 1952, στην καρδιά του Ψυχρού Πολέμου, ενώ βρισκόταν στο εξωτερικό, η Αμερικανική κυβέρνηση, εξαιτίας των αριστερών πολιτικών του φρονημάτων, ανακάλεσε τη βίζα του, απαγορεύοντας την επιστροφή στη χώρα. Με εξαίρεση το 1972 που ταξίδεψε στην Αμερική για να παραλάβει το τιμητικό Όσκαρ για τη συνολική του προσφορά -αποσπώντας το πιο παρατεταμένο χειροκρότημα στην ιστορία του θεσμού- τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του διέμεινε στην Ελβετία.

Υπόθεση

Το πρόσφατο έργο του Γάλλου Daniel Colas “Charles Spencer Chaplin” (2015), έχοντας γνωρίσει επιτυχία στο Παρίσι, έρχεται και στην Ελλάδα (σε μετάφραση Αντώνη Γαλέου), σκηνοθετημένο από τον Πέτρο Ζούλια, παρουσιάζοντας πτυχές από τη ζωή του Τσάπλιν, αλλά και του κινηματογραφικού πρωταγωνιστή “Σαρλό”.

Παράσταση

Η ιστορία αρχίζει να ξεδιπλώνεται στο ουσιαστικό της κομμάτι από την εμφάνιση του μικρού Τσάρλι (απολαυστικός ο μικρός πρωταγωνιστής). Ένα φτωχό παιδί θα εξελιχθεί σε έναν διάσημο και πάμπλουτο καλλιτέχνη παγκόσμιας αναγνώρισης. Η ζωή του γεμάτη αντιθέσεις, ανατροπές, που χτίζεται σε μια παράσταση ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να αποδώσει το μέγεθος της προσωπικότητας του Τσάρλι, μένοντας σε πιο επιφανειακά στοιχεία, φλυαρώντας ίσως σε σημεία της. Κομμάτια από τη ζωή του Τσάρλι, με χαλαρή σύνδεση ανάμεσά τους, κάπως άνευρα δοσμένα, ποντάροντας πολλά -αν όχι μόνο- στον κεντρικό χαρακτήρα, καθώς οι δεύτεροι ρόλοι περιστρέφονται γύρω από αυτόν.

Ο Θανάσης Τσαλτάμπασης, ως Τσάρλι, προσέφερε μια καλή ερμηνεία, ή πιο σωστά μια εύστοχη μεταμόρφωση, κοπιάροντας σχεδόν αξιοθαύμαστα τις θρυλικές φιγούρες του “Σαρλό”, όντας εκφραστικότατος ως προς αυτές. Η Μαρίνα Ψάλτη ερμηνεύει ικανοποιητικά τη μητέρα του Τσάρλι, ένα πρόσωπο με καταλυτική απήχηση στη ζωή του. Αντιστοίχως ο Χρήστος Σπανός, ως αδερφός του Τσάρλι με τον σημαντικό ρόλο για την καριέρα του, η Τζένη Θεωνά παίζοντας τρεις από τις νεαρές γυναίκες της ζωής του, τις πιο προσωπικές και σκοτεινές πτυχές του Τσάρλι, ο Γιώργος Κωνσταντίνου με την τιμητική συμμετοχή του, ερμηνεύοντας τον θρυλικό αρχηγό του FBI Χούβερ, ο Σωκράτης Πατσίκας, ως παραγωγός του Χόλυγουντ, στάθηκαν επαρκώς στις σκηνοθετικές επιλογές και υποδείξεις, με τον τελευταίο να ξεχωρίζει στους δεύτερους ρόλους. Στα πλαίσια της απλότητας τα σκηνικά και τα κοστούμια έδωσαν ένα στίγμα της εποχής, ενώ συμπληρωματικά σε αυτό λειτούργησαν και οι video προβολές.

Τα Συν (+)

· η εκφραστικότητα των κινήσεων του πρωταγωνιστή Θανάση Τσαλτάμπαση, που παραπέμπουν απευθείας στον Τσάπλιν

· η συγκινητική -και σχεδόν όμοια με την έναρξη – σκηνή της λήξης με τον μικρό πρωταγωνιστή επί σκηνής, λειτουργεί συμβολικά ως συνάντηση των γενεών και το πέρασμα του Τσάρλι στην αθανασία

Τα Πλην (-)

· η επί της ουσίας καθυστερημένη έναρξη της ιστορίας, που αρχίζει με την εμφάνιση του μικρού Τσάρλι επί σκηνής. Γενικότερα το μάζεμα και σκηνές με αλληλουχία, θα έκαναν το σύνολο πιο σφιχτό

· οι δεύτεροι ρόλοι λειτουργούν συμπληρωματικά στον πρωταγωνιστικό, χωρίς αυτονομία

· συμβατική σκηνοθεσία, καθώς προσεγγίζει με τρόπο απλό, χωρίς πρωτοτυπία, την ιδιαίτερη και διφορούμενη -για τα πολιτικά φρονήματα και τις προσωπικές επιλογές- μορφή του Τσάπλιν, κάνοντας το εγχείρημα να καταλήγει σε φόρο τιμής

Το άθροισμα (=)

Μια παράσταση με καλές προθέσεις και καλά στοιχεία -αρκεί όμως αυτό;- που δίνει την ευκαιρία στον θεατή να γνωρίσει την προσωπικότητα του Τσάπλιν, στην εξιδανικευμένη της ωστόσο πλευρά. Παρακολουθείται εύκολα καθώς είναι απλή, χωρίς να αφήνει την τελική εντύπωση κάτι του ξεχωριστού.