Mια παρέα που αντέχει στο χρόνο στην Ακτή Πειραιώς

Αν και είχαμε πάρει μια πρώτη γεύση για το πρόγραμμα στην ανοικτή πρόβα λίγες εβδομάδες πριν, η παρουσία του κοινού στο ραντεβού των τεσσάρων έδινε άλλη αίσθηση στο χώρο.

Η Ακτή Πειραιώς έχει ένα πλεονέκτημα: συνδυάζει όλα τα θετικά μιας μεγάλης πίστας -πχ καλή ακουστική- αλλά ταυτόχρονα έχει το χαρακτήρα μιας πιο “μαζεμένης” μουσικής σκηνής. Η διάταξη του χώρου, παρόλο που έχει πολλά τραπέζια, σου δίνει περισσότερο την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε συναυλία. Σ’ αυτό βέβαια βοηθά η ενέργεια που μεταδίδουν οι καλλιτέχνες  καθ΄όλη τη διάρκεια της βραδιάς.

Το πρόγραμμα ανοίγει γυρω στις 23.00 από τον Αλέξανδρο Ζουγανέλη, ανηψιό του Γιάννη και αμέσως ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας μαζί με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου βγαίνουν στη σκηνή με το  τραγούδι που έχει δώσει τον τίτλο στο προγραμμά τους “Να δεις τι σου ‘χω για μετά“.

Παλιά, αγαπημένα, διαχρονικά τραγούδια, όπως είναι το “Κομαντάντε Τσεγκεβάρα”, το “Εκεί στο Νότο”, το “Διδυμότειχο blues” και o “Στρατιώτης”, δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το πρόγραμμα, γεγονός που επιβραβεύεται από το κοινό που δεν σταματά να συμμετέχει τραγουδώντας και κρατώντας το ρυθμό με παλαμάκια.

Το κλίμα ήδη έχει γίνει νοσταλγικό και παρεΐστικο. Αν κοιτάξεις γύρω σου βλέπεις ανθρώπους, που μέχρι πριν λίγο απολάμβαναν το ποτό τους στο μπαρ, να έχουν κάτσει κάτω και αγκαλιασμένοι να έχουν ήδη ξεκινήσει ένα νοσταλγικό ταξίδι στις εποχές που πρωτοάκουσαν αυτά τα τραγούδια, που όλο και κάτι είχαν να τους θυμίσουν…

Και τότε είναι που ο Δημήτρης Σταρόβας και ο Γιάννης Ζουγανέλης με έντονη χιουμοριστική διάθεση βγαίνουν στη σκηνή και το κλίμα και η διάθεση ευθύς αλλάζουν. “Μάπα ξεμάπα το πρόγραμμα, εσείς θα χειροκροτάτε!” μας λέει ο Σταρόβας και με την κιθάρα του ξεκινάει… τα δικά του. Αντίστοιχα ο Γιάννης Ζουγανέλης με τις αυθόρμητες ατάκες και τη συνομιλία του με το κοινό δίνει το προσωπικό του στίγμα στη βραδιά. 

Η οικειότητα με τον κόσμο είναι εμφανής από το πρώτο κιόλας λεπτό και οι εναλλαγές από τραγούδια, σε κωμικά σκετσάκια ή σε video προβολές δίνουν στο πρόγραμμα ένα ρυθμό που κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο.

Μουσική, τραγούδι, χιούμορ δένουν όλα μαζί σ’ ένα πρόγραμμα που τα έχει όλα και κυρίως ανεβασμένη και καλή διάθεση. Νοσταλγία, χαρά, συγκίνηση, γέλιο είναι μερικά μόνο από τα συναισθήματα, που οι τέσσερις καλοί φίλοι και καλλιτέχνες καταφέρνουν να σου μεταδώσουν. 

Μαζί τους οι ταλαντούχοι Μιρέλλα Πάχου, Φρόσω Στυλιανού και ο Ιταλός Steve Teser, συμβάλλουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην όλη θετική ατμόσφαιρα, με τραγούδια γνωστά αλλά και δικά τους, ως μια ενδιαφέρουσα προσθήκη στο όλο πρόγραμμα. 

Τι άλλο ακούσαμε; Άντε θα κάνω λίγο ακόμα spoil. Η “Σφεντόνα” και “Το Μαχαίρι” μας γυρίζουν για μια στιγμή πίσω στα χρόνια και μετά ξανά πάλι στο σήμερα, με το “Αυτό που περιμένουμε”, το καινούριο τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Και φυσικά, δε γίνεται να μην αναφέρουμε κάποιες από τις αγαπημένες επιτυχίες του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα που ακούσαμε εκείνο το βράδυ: “Μικρός Τιτανικός”, “Μάτια δίχως λογική”, “Έλα ψυχούλα μου”… κ.α. 

Και οι διαχρονικές επιτυχίες δεν σταματούν έδώ. “Σ’ ακολουθώ”, “Να κοιμηθούμε αγκαλιά”, “Στέλλα” και “Φοβάμαι” από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου – σε μουσική του Γιάννη Ζουγανέλη – και “Σχήμα Λόγου” σε μουσική του Αντώνη Βαρδή…

Στο τέλος και μετά από περίπου 4 γεμάτες ώρες κι ένα χορταστικό πρόγραμμα, που στον καθένα είχε να θυμίσει κάτι διαφορετικό και πολύ δικό του, οι καλλιτέχνες βρίσκονται με τις κιθάρες τους επί σκηνής, τραγουδώντας όλοι μαζί. Ο κόσμος όρθιος φωνάζει για encore!

Ένα είναι το μόνο σίγουρο: Το βράδυ που θα βρεθείς με την παρέα σου στην Ακτή Πειραιώς θα θυμηθείς, θα συγκινηθείς, θα γελάσεις, θα τραγουδήσεις, θα γίνεις ένα με τους επί σκηνής… Κι αυτός είναι ο σκοπός!