Όλα Τα Λεφτά Του Κόσμου
Αδικία θα είναι η ταινία να μείνει στην ιστορία ως το «φιλμ που αντικαταστάθηκε ο Κέβιν Σπέισι από τον Κρίστοφερ Πλάμερ» καθώς πρόκειται για ένα χορταστικό έργο γεμάτο αναπάντεχες εκπλήξεις παρότι βασίζεται σε πραγματικό γεγονός!
Ρώμη, 1973. Κουκουλοφόροι απαγάγουν ένα 16χρονο αγόρι, εγγονό του πιο πλούσιου ανθρώπου στον κόσμο Τζον Πολ Γκέτι, ο οποίος αρνείται να πληρώσει τα λύτρα στους απαγωγείς. Η δυναμική μητέρα του εφήβου καλείται να σηκώσει μόνη της το βάρος της απαγωγής και να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να σώσει τον γιό της.
Ένα σφιχτοδεμένο, συναρπαστικό θρίλερ βασισμένο σε ένα πραγματικό γεγονός που μετατρέπεται σε απρόσμενα αιχμηρό πολιτικό σχόλιο για την απληστία και αναλγησία της πλουτοκρατίας. Παράλληλα με το ενδιαφέρον για την έκβαση της απαγωγής, με τις συνεχείς ανατροπές, το ψυχολογικό παιχνίδι μεταξύ γάτας και ποντικού που παίζουν οι δράστες με τη μητέρα του θύματος και τις σκληρές λεπτομέρειες – τι σκηνή αυτή με το κομμένο αυτί- που πυκνώνουν τα κομμάτια της δράσης και του θρίλερ, αναπτύσσεται και μια άλλη σεναριακή οντότητα, κοινωνικοπολιτικής υφής που έχει και μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Η αντιπαράθεση της αποφασιστικής μάνας (ένας σπουδαίος ρόλος που αντιμετωπίζει με μοναδική μαεστρία και υποδειγματική συναισθηματική ένταση η Μισέλ Γουίλιαμς) και του μίζερου, ψυχρού πεθερού της (η απρόσμενη αντικατάσταση του Σπέισι από τον Πλάμερ ελέω σεξουαλικού σκανδάλου μάλλον ωφέλησε την ταινία καθώς ο τελευταίος είναι ανατριχιαστικά πειστικός στο ρόλο του απάνθρωπου Γκέτι), είναι το βασικό αφηγηματικό εργαλείο του Σκοτ.
Γύρω από το δίπολο αυτό, ο σπουδαίος βρετανός τυλίγει το ωμό πορτρέτο μιας κοινωνίας σε αποσύνθεση, όπου η θεοποίηση του χρήματος υμνείται από όλους. Τόσο η ομάδα της απαγωγής που χρησιμοποιεί μαφιόζικες μεθόδους για να πετύχει τον σκοπό της όσο και η ανυποχώρητη στάση του κυνικού Γκέτι που δεν δίνει τα λύτρα για την απελευθέρωση του εγγονού του (ενώ δεν έχει πρόβλημα την ίδια ώρα να αγοράζει έργα τέχνης για την προσωπική συλλογή του) είναι ένα δηκτικό σχόλιο για την πλήρη ηθική κρίση και τον απόλυτο μηδενισμό που μαστίζει τη σύγχρονη εποχή. Όχι, δεν κάναμε λάθος. Το 1973 φαίνεται τόσο μακρινό αλλά στην πραγματικότητα είναι πιο κοντά από όσο πιστεύαμε.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης