Γιώργος Λάνθιμος

Δεν είναι μόνο η δεύτερη παρουσία του στα όσκαρ (μετά από τον «Κυνόδοντα» που είχε βρεθεί στην πεντάδα των ξενόγλωσσων ταινιών το 2011 ο «Αστακός» βρέθηκε στην κατηγορία των πρωτότυπων σεναρίων τον Φεβρουάριο του 2017) ή η τρίτη του επίσκεψη στις Κάνες που στεφανώθηκε και πάλι με ένα βραβείο (το βραβείο σεναρίου μαζί με τον Ευθύμη Φιλίππου για το «Θάνατο του ιερού ελαφιού», έρχεται να προστεθεί σε εκείνα του καλύτερου φιλμ στο «Ένα κάποιο βλέμμα» για τον «Κυνόδοντα» και το βραβείο της Επιτροπής για τον «Αστακό»).

Είναι κυρίως η διαπίστωση της ωριμότητας ενός αυθεντικού δημιουργού που έχει αφήσει πίσω του τα πεπερασμένα εθνικά όρια και έχει ανοίξει φτερά για μιααξιοζήλευτη διεθνή καριέρα και κάνει σημαντικούς σταρ όπως ο Κόλιν Φάρελ, η Νικόλ Κίντμαν, η Ρέιτσελ Βάιζ ή η Έμα Στόουν (παίζει στην επόμενη ταινία «The favorite» με θέμα τη ζωή της βασίλισσας Άννας) να πίνουν νερό στο όνομα του. 

Ντενί Βιλνέβ

Ο ένας εκ των δύο καναδών σκηνοθετών που έχουν βαλθεί να κατακτήσουν το κινηματογραφικό σύμπαν. Κι αν ο πιτσιρικάς Ξαβιέ Ντολάν θεωρείται ακραίος νάρκισσος και κωλοπαιδαράς για να το πετύχει αυτό, ο Βιλνέβ δεν σηκώνει… αντιρρήσεις. Με την σύμφωνη γνώμη του «θεού» Ρίντλεϊ Σκοτ που δεν δεχόταν μέχρι πρότινος κανείς άλλος σκηνοθέτης να αναλάβει τα αγαπημένα παιδιά του «Άλιεν» και «Μπλέιντ Ράνερ» («πείτε μου ποιος είναι ικανός και θα το κάνω» είχε απαντήσει σε ερώτηση δημοσιογράφου πριν από χρόνια για το αν υπάρχει περίπτωση να αναλάβει κάποιος άλλος σκηνοθέτης το ριμέικ ενός από τα δύο ιερά τοτέμ του), το απαιτητικό “Blade Runner 2049” πιστοποίησε και με το παραπάνω τη μαγική στόφα του ιδιοφυή Βιλνέβ («Sicario, ο εκτελεστής», «Arrival» κ.α.), που ίσως αυτή τη στιγμή να είναι ο κορυφαίος – όχι δεν είναι ο Νόλαν- σκηνοθέτης παγκοσμίως.

Βανέσα Ρεντγκρέιβ

Στα 80 της είναι το ζωντανό παράδειγμα του τι σημαίνει  στρατευμένος καλλιτέχνης. Από τα νεανικά της χρόνια τάχθηκε αναφανδόν υπέρ των λιγότερο προνομιούχων και κατά κάθε μορφής κοινωνική ή πολιτικής αδικίας. Αυτό βέβαια την έκανε πολλές φορές ανεπιθύμητη – η δράση της στο Παλαιστινιακό και η ομιλία της στην τελετή των όσκαρ του 1977 που ήταν κατά των εξτρεμιστών ισραηλινών της χάρισαν από μερίδα του τύπου τον τίτλο της αντισιμήτριας- ενώ ο έντονος ακτιβισμός την οδήγησε σε αμφισβητούμενες επαγγελματικές επιλογές.

Ακόμη κι έτσι όμως, η μοναδική βρετανίδα ηθοποιός που έχει κατακτήσει τα βραβεία ερμηνείας σε Όσκαρ, Έμμυ, Τόνι, Χρυσή Σφαίρα, Screen Actors Guild Award και Φεστιβάλ Καννών, έχει δώσει μερικές σπουδαίες ερμηνείες έστω και β ρόλου τα τελευταία χρόνια («Εξιλέωση», «Foxcatcher», «Κοριολανός»), ενώ ο λόγος που την φιλοξενούμε εδώ είναι η πρώτη της σκηνοθεσία. Το ντοκιμαντέρ «Sea Sorrow» που έχει ως θέμα το προσφυγικό, συγκίνησε στις Κάνες ενώ έκανε την ακούραστη ακτιβίστρια να ταξιδέψει σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο για την ευαισθητοποίηση του κοινού.

Γκαλ Γκαντότ

Ως Νταϊάνα, πριγκίπισσα των Αμαζόνων, εκπαιδευμένη να είναι μια ανίκητη πολεμίστρια, η πρώην εκπαιδεύτρια του ισραηλινών στρατού έχει καταφέρει με το σπαθί της να γίνει η Πρώτη Κυρία στο χώρο της καθαρόαιμης χολιγουντιανής περιπέτειας. Η αδιαμφισβήτητα χαρισματική παρουσία της στο «Wonder woman» μετέτρεψε την ταινία της Πάτι Τζένκινς σε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς και της έδωσε ίσο μερίδιο προβολής στο «Justice League» της DComics με τα ιερά τέρατα της σειράς, τους σαφώς πιο προβεβλημένους και δημοφιλείς Μπάτμαν και Σούπερμαν. Μένει μόνο να δούμε αν η Γκαλ που ήταν έτοιμη να τα παρατήσει επειδή έπαιζε μόνο σε φιλμ όπως «Μαχητές των δρόμων» ή έκανε τη γλάστρα σε ανάλαφρες κωμωδίες («Crazy, stupid, love») θα τα καταφέρει εξίσου καλά και στις ρεαλιστικές, καθημερινές καταστάσεις.  

Τζεφ Μπρίτζες

Όταν πριν από επτά χρόνια η Ακαδημία του χάρισε το πρώτο του όσκαρ με το απρόσμενο «Crazy heart» (ήταν τόσο απρόσμενο που στην Ελλάδα δεν το είδαμε ποτέ στις αίθουσες) και εκείνος «έλουσε» τους εκλέκτορες της με κοσμητικά επίθετα για το «κακό που του έκαναν», θεώρησε ότι οι λογαριασμοί του με το Χόλιγουντ τελείωσαν. Όμως τότε ξεκινούσε μια νέα καριέρα για τον πάλαι ποτέ dude του «Big Lebowski» που ξαναπάτησε το κόκκινο χαλί με το «Αληθινό θράσος» των αδελφών Κοέν ενώ φέτος έδωσε μια ακόμη υπέροχη ερμηνεία ως κατσούφης και γκρινιάρης σερίφης που καταδιώκει δύο ληστές τραπεζών στο αριστουργηματικό «Πάση θυσία» του σκοτσέζου Ντέιβιντ Μακένζι που οδήγησε τον 68χρονο καλιφορνέζο  στην 7η οσκαρική του υποψηφιότητα. 

Ρούμπεν Έστλουντ

Αυτές τις μέρες προβάλλεται με επιτυχία στις ελληνικές αίθουσες το «Τετράγωνο» του σουηδού Έστλουντ. Δεν είναι μόνο η κατάκτηση του Χρυσού Φοίνικα στις φετινές Κάνες που μας οδηγεί στην απόφαση να συμπεριλάβουμε τον 43χρονο σκηνοθέτη στα πρόσωπα της χρονιάς. Είναι η διαπίστωση που τώρα έγινε βεβαιότητα από την προηγούμενη ταινία του «Ανωτέρα βία» ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν αυθεντικό auteur που θα καλύψει με επιτυχία το κενό που θα αφήσουν στο ευρωπαϊκό σινεμά σε λίγα χρόνια μετρ όπως ο Χάνεκε, ο Λόουτς ή οι Νταρντέν.

Εμα Στόουν

Η νικήτρια του Όσκαρ Α γυναικείας ερμηνείας με το «La La Land» είναι η  απόδειξη ότι τα πάντα μπορεί να συμβούν από τη στιγμή που υπάρχει ταλέντο και όρεξη για σκληρή δουλειά. Μακριά από το πρότυπο της αμερικανίδας καλλονής – όπως η ίδια λέει μικρή είχε μεγάλο κόμπλεξ με την εμφάνιση της- αλλά με γνώμονα τις απεριόριστες υποκριτικές δυνατότητες που την κάνουν να τα βγάζει πέρα με κωμωδίες και με δράματα, καθώς και τις προσεχτικές επιλογές που την έφεραν πρωταγωνίστρια σε μια σειρά καλλιτεχνικών αλλά και εμπορικών επιτυχιών («Υπηρέτριες», «Crazy stupid love», «Μαγεία στο σεληνόφως» καθώς και  «Birdman ή Η απρόσμενη γοητεία της αφέλειας» που την χάρισαν την πρώτη της οσκαρική υποψηφιότητα) η 29χρονη σταρ από την Αριζόνα έχει κάθε λόγο να αισιοδοξεί για ακόμη καλύτερες μέρες. Ειδικά από τη στιγμή που η «Μάχη των φύλων» όπου υποδύεται την τενίστρια Μπίλι Τζ. Κινγκ ακούγεται ότι ίσως να της χαρίσει άλλη μια οσκαρική υποψηφιότητα.

Ντέιβιντ Λιντς

Έλειψε από το σινεμά ο 71χρονος δημιουργός και μετρ του φανταστικού και εξακολουθεί να λείπει. Όμως μας χάρισε λίγη από την παλιά του μαγεία με την επιστροφή του στα λημέρια της τηλεόρασης. Το μετά από 25 χρόνια σίκουελ του «Twin Peaks» δεν είναι σινεμά αλλά ούτε και τηλεόραση. Είναι μια εμπειρία νέτα σκέτα που χαράζει νέους δρόμους στο χώρο του φαντασιακού και του ανεξήγητου. Και μόνο η είδηση της επιστροφής του αρκούσε για να ανοίξουν σαμπάνιες οι απανταχού σινεφίλ. Όταν μάλιστα το πρώτο επεισόδιο της νέας θρυλικής σειράς έκανε πρεμιέρα στις Κάνες το γεγονός καλύφθηκε ως το «σημαντικότερο» της τρέχουσας χρονιάς. Και φυσικά κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε όταν το Cahiers du Cinema τοποθέτησε το… τηλεοπτικό Twin Peaks στην πρώτη θέση των καλύτερων φιλμ της χρονιάς!