Η Εύα-πλάσμα της πένας του Αδάμ: Ρεσιτάλ τραγουδιού στο Μέγαρο Μουσικής
H τραγουδίστρια, ποιήτρια και μεταφράστρια Λένια Ζαφειροπούλου θα βρίσκεται στο Μέγαρο Μουσικής και την Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος, την Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2018 στις 20:30, για ένα μοναδικό ρεσιτάλ τραγουδιού.
Αναζητεί τις γλυκές και πικρές παρεξηγήσεις που αφορούν το γυναικείο φύλο και εντοπίζονται διαχρονικά σε παρτιτούρες για φωνή και πιάνο επιφανών συνθετών, όπως οι Σούμπερτ, Μότσαρτ, Βολφ, Σιμπέλιους, Μπραμς, Τσαϊκόφσκι, Γκρηγκ, Μπετόβεν, Ρίμσκι-Κόρσακοφ, αλλά και σε στίχους σπουδαίων λογοτεχνών όπως ο Σαίξπηρ, ο Γκαίτε, ο Χάινε, ο Πούσκιν κ.ά. Η γνωστή ερμηνεύτρια αναδιφά το έργο τους και αναδεικνύει τις όψεις της γυναικείας ταυτότητας μέσα από δημιουργίες μουσουργών και ποιητών, οι οποίοι άλλοτε είδαν τη γυναίκα ως αγγελική ύπαρξη, άλλοτε ως δαιμονικό πλάσμα.
Η βραβευμένη Λένια Ζαφειροπούλου (2009-βραβείο Ένωσης Ελλήνων Κριτικών, 2017-Γυναίκα της Χρονιάς για την ποίηση) σε αγαπημένα έντεχνα τραγούδια και λίντερ («Η Μαργαρίτα στο ροδάνι», «Για τη Σύλβια», «Αδελαΐδα» κ.ά.), τη Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2018 στις 20:30 στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος, σε μια μουσική περιπλάνηση στον κόσμο του Αδάμ, με συνοδοιπόρο τον διακεκριμένο ρώσο πιανίστα Andrej Hovrin [Αντρέι Χόβριν]. Το ρεσιτάλ συνοδεύεται από προβολή υπερτίτλων με μεταφράσεις και παραφράσεις των ποιητικών κειμένων των τραγουδιών από την ίδια την ερμηνεύτρια.
“Η Εύα πλάσμα της πένας του Αδάμ”: Στερεότυπα της γυναικείας ταυτότητας στους στίχους και τις παρτιτούρες των ανδρών.
“Περιβόητο υπήρξε ανέκαθεν το ακατανόητο και απρόβλεπτο της γυναικείας φύσης, μια πολύ βολική συνθήκη για τους απρόθυμους εξερευνητές. Γιατί άλλωστε ν’ αφήσει κανείς την ιδιότητα του κυβερνήτη και να πιάσει αυτή του εξερευνητή; Πιο εύκολο είναι να συνεχίσει το εξ αποστάσεως αφήγημα, με την ιδιότητα του λάτρη ή τουτιμητή. Έτσι παρέμεινε η γυναίκα επί αιώνες, αιωρούμενη ανάμεσα στην παραδείσια Βεατρίκη της Θείας Κωμωδίας και στην Κόκκινη Γυναίκα της Αποκάλυψης. Μεταξύ αγγέλου και δαίμονα, μεταξύ σκεύους εκλογής και σκεύους ηδονής, μεταξύ σκεύους και σκεύους.Μια γλυκιά και πικρή παρεξήγηση που, όπως όλες οι κεφαλαιώδεις παρεξηγήσεις της ανθρώπινης ιστορίας, έχει γεννήσει πολλή και μεγάλη τέχνη.” Λένια Ζαφειροπούλου