Γουέστερν
Η τρίτη ταινία της Βαλέσκα Γκρίζεμπαχ είναι μια ματιά πάνω στην «ενωμένη Ευρώπη» που βρέθηκε ανάμεσα στις τρεις φιναλίστ για το Βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Η ιστορία μιας ομάδας Γερμανών εργατών που αναλαμβάνουν ένα έργο στα ελληνο-βουλγαρικά σύνορα και σύντομα βλέπουν την ένταση με τους ντόπιους να ανεβαίνει καθώς η Ιστορία και το παρελθόν ρίχνουν τη δική τους σκιά στο σήμερα.
Το φιλμ αποτελεί ένα ευφυές ταξίδι στην καρδιά της σημερινής Ευρώπης και του κυρίαρχου ρόλου της Γερμανίας, που θυμίζει ντοκιμαντέρ με τον τραχύ ρεαλισμό και την ακατέργαστη δύναμη του.
Με την τρίτη ταινία της, η Γκρίζεμπαχ (με συμμετοχή στο σενάριο του «Τόνι Έρντμαν» της Μάρεν Άντε, η οποία εδώ εκτελεί χρέη παραγωγού) παίζει ιδιοφυώς με τους κώδικες του αμερικανικού γουέστερν, βαπτίζοντας τα Βαλκάνια μιας νέα «Άγρια Ανατολή» και με όχημα το υπαρξιακό ταξίδι του μελαγχολικού ήρωα της προβαίνει σε ένα γλυκόπικρο αλλά όχι και απαισιόδοξο σχόλιο για το αβέβαιο μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου.
Η Ευρώπη ναι μεν δείχνει σήμερα πιο διχασμένη από ποτέ αλλά όσο υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Νόιμαν που ζητούν απεγνωσμένα να βρουν που ανήκουν, το συναίσθημα και η ανθρωπιά θα θριαμβεύουν στο τέλος. Μια συγκινητική ταινία με άγρια ομορφιά και σκηνικό τόσο γνώριμο για μας (η ζέστη και η υγρασία κολλούν στο δέρμα των πρωταγωνιστών) που αναπόφευκτα οδηγείται στη σύγκρουση, εσωτερική αλλά και φυσική, προκειμένου να οδηγηθεί η ιστορία στο επόμενο στάδιο. Αυτό της προόδου, της αποδοχής του ξένου και της συμφιλίωσης με τον άλλο μας εαυτό. Αν αυτό δεν είναι δείγμα θετικό, τότε ποιο είναι;
Κωνσταντίνος Καϊμάκης