“Έρωτας είναι η Μήδεια, πάθος σφοδρό και Λόγος
Λόγος που δημιούργησε τον πόθο των θεών
Λέξη που μένει ανείπωτη, γέννα φριχτή και τρόμος
Αρχή των πάντων χρυσαφιά και τέλος πορφυρό”
H «Μήδεια∙ μηδέν στο κόκκινο» (εκδόσεις Sestina 2016), είναι το καινούργιο έργο της Σοφίας Διονυσοπούλου, ένα κείμενο γραμμένο σε στίχο και εμπνευσμένο από το μύθο που προϋπήρχε του Ευριπίδη, όπου η Μήδεια θυσιάζει τα παιδιά της στην Ήρα για να τα σώσει από την οργή του όχλου, προσφέροντάς τους έτσι την αθανασία. Έργο βαθιά πολιτικό και αντιρατσιστικό, φέρνει σε αντιπαράθεση δύο κόσμους, τον κόσμο της Φύσης και τον κόσμο των αστών. Γραμμένο σαν διάλογος (με μία Μήδεια μάγισσα, που μαντεύει το μέλλον και μια άλλη που βιώνει το ζοφερό παρόν), στο θέατρο ανεβαίνει ως μονόλογος με το χαρακτήρα να συγκρούεται ανάμεσα στις δύο προσωπικότητές του, με την ακρίβεια αλλά και την ελευθερία στη μουσικότητα που δίνει η παρτιτούρα. Η παράσταση στρέφεται σε ανατολίτικες τεχνικές, χρησιμοποιεί στοιχεία μπούτο (χορός που αναπτύχθηκε μετά το βομβαρδισμό της Χιροσίμα) αλλά και πολεμικών τεχνών, καθώς και ιεροτελεστικές κινήσεις της Καππαδοκίας. Ο αέρας της Ανατολής συμπληρώνεται από σημερινές λέξεις που έρχονται απ’ ευθείας από την Κολχίδα.
