Status Update: Aγγελος Μπούρας, ηθοποιός

Το θέατρο ξεκίνησε για μένα με τις παραστάσεις του σχολείου. Mπήκα σε αυτή την περιπέτεια πολύ αθώα, με παιδική σχεδόν παρόρμηση, την οποία προσπαθώ ακόμα να διαφυλάξω. Μία περιπέτεια που μετράει ήδη 19 χρόνια και με κάνει ευτυχισμένο.

Ο άνθρωπος που με καθόρισε σαν ηθοποιό, που με έβαλε στη διαδικασία να διατρέξω τον κίνδυνο του γελοίου, που με έμαθε να έρχομαι στο θέατρο για να μου συμβεί κάτι και όχι για να κάνω κάτι είναι ο Βασίλης Παπαβασιλείου. Μου επιβεβαίωσε ότι ένα λάθος μου που πιστεύω είναι προτιμότερο από ένα σωστό που δεν πιστεύω… Σωτήριο!

Έχω συνεργαστεί με σπουδαίους και διαφορετικούς σκηνοθέτες όπως ο Λευτέρης Βογιατζής, ο Κώστας Τσιάνος, ο Γιάννης Μπέζος, ο Γιάννης Μόσχος, ο Νίκος Μαστοράκης κ.ά. Η επαφή μου μαζί τους ήταν από μόνη της μια συμβουλή. Με έχουν συμβουλέψει με τον πιο γόνιμο τρόπο, τη σκηνική μας συνύπαρξη – πρακτικά δηλαδή και όχι στα λόγια.

Το Γκλόρια Μικρό, που την καλλιτεχνική του διεύθυνση έχω αναλάβει, είναι το επισφράγισμα της εμπιστοσύνης που έχω δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια με τους ανθρώπους της δουλειάς μου. Έτσι λοιπόν ήρθε στα χέρια μου και ευχαριστώ όλους όσοι στάθηκαν δίπλα μου στο νέο αυτό ξεκίνημα.

Θέλω να πιστεύω ότι το Γκλόρια Μικρό θα ανταποκριθεί μέσα από τις παραστάσεις του και θα καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου. Το θέατρο μας κάνει ένα νέο ξεκίνημα και μακάρι να αποδώσει καρπούς και να συνεχίσει τη δική του ανεξάρτητη πορεία έτσι όπως την έχω φανταστεί.

Σε ένα νέο ξεκίνημα υπάρχει πάντα και το ενδεχόμενο της αποτυχίας. Συνταγή στο θέατρο δεν υπάρχει, καλές προθέσεις υπάρχουν. Σαφώς και είχα σκεφτεί την περίπτωση που τα πράγματα δε θα ήταν καλά και είχα εναλλακτικές λύσεις. Ευτυχώς δε χρειάστηκε να τις ανακαλέσω.

Το προφίλ ενός θεάτρου φτιάχνεται σε βάθος χρόνου. Είναι μια σχέση που δημιουργείται με τους θεατές μέρα με τη μέρα. Αυτό που θέλω να συμβεί είναι το Γκλόρια Μικρό να είναι η επιλογή του κόσμου για μια καλή παράσταση. Να δημιουργηθεί δηλαδή μια σχέση εμπιστοσύνης. Προς το παρόμ, δεν έχουμε καταλήξει για του χρόνου. Υπάρχει περίπτωση επανάληψης κάποιων από τις φετινές παραστάσεις. Διαβάζω έργα, συζητάω με σκηνοθέτες και ηθοποιούς και προχωράμε.

Είμαι φιλόδοξος στα πλαίσια που αυτό δε γίνεται εμπόδιο στην καθημερινότητά μου. Θέλω να υπάρχει μια ισορροπία. Οι φιλοδοξίες μου έχουν να κάνουν με τη ζωή και όχι μόνο με το θέατρο. Θέλω να είμαι δημιουργός της κάθε στιγμής για να μπορώ να παραμένω ψυχικά υγιής και να αγαπάω το θέατρο χωρίς να αναρωτιέμαι γιατί εγώ δεν έφτασα ψηλά ή γιατί δεν έπαιξα τον Άμλετ.

Δεν μπορώ να βάλω ταμπέλα στον εαυτό μου. Μακάρι οι θεατές να αναγνωρίσουν σε μένα κάτι και να με τοποθετήσουν οι ίδιοι κάπου μέσα τους αυτοί σαν ηθοποιό. Η κωμωδία είναι ένα αδιαμφισβήτητα δύσκολο είδος και νιώθω ευτυχής κάθε φορά που καταφέρνω τον κόσμο να γελάει.

Έχω ακόμα πολύ δρόμο για να τοποθετήσω τον εαυτό μου κάπου συγκεκριμένα στο θέατρο. Στο θέατρο άλλωστε και στην σκηνή δεν εγκαθίσταται κάποιος, οφείλει να είναι διερχόμενος…

Υπάρχουν τόσοι υπέροχοι σκηνοθέτες... Γιατί να είμαι ένας ακόμα ηθοποιός-σκηνοθέτης; Για την ώρα νομίζω είμαι πιο χρήσιμος ως ηθοποιός αφενός και αφετέρου δεν έχω χρόνο να αφιερώσω σε κάτι τόσο σημαντικό όσο είναι η ολοκλήρωση μιας παράστασης. Όταν και αν το κάνω θέλω να είμαι σίγουρος και απόλυτα προσηλωμένος σε αυτό.

Κάνω θέατρο για παιδιά, έχει μεγάλη διαφορά από το παιδικό θέατρο – έτσι όπως δυστυχώς πολλές φορές παρουσιάζεται… Κάνω θέατρο για μικρούς “καινούργιους” θεατές που δεν τους ξεγελάς εύκολα, που έχουν άποψη για αυτό που βλέπουν και που η οργιώδης φαντασία τους πρέπει να συναντηθεί με τη δική σου αλήθεια. Έχοντας ξεκινήσει σαν ηθοποιός κοντά στην Ξένια Καλογεροπούλου στο Πόρτα, κατάλαβα από νωρίς τη δυσκολία να παίζεις για παιδιά με όρους ενήλικου θεάτρου.

Το τελευταίο έργο που ανακάλυψα και ευχαριστώ τη Μαρία Χατζηεμμανουήλ και την Ελένη Γκασούκα που μου το εμπιστεύτηκαν είναι το «Χελιδόνι» του Γκίλιεμ Κλούα που παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Γκλόρια Μικρό με τη Σοφία Σεϊρλή και τον Βασίλη Μαυρογεωργίου, σε σκηνοθεσία της Ελένης Γκασούκα. Ένα σύγχρονο έργο που μας αφορά και που μας φέρνει αντιμέτωπους με το πως αντιμετωπίζουμε τις αλήθειες που λέγονται.