Η παράσταση ανεβαίνει από μια ομάδα που απαρτίζεται από νέους επαγγελματίες στο χώρο του θεάτρου (ηθοποιούς,σκηνογράφους,θεατρολόγους) και ένα χρόνο τώρα εργάζεται και δημιουργεί πάνω στο έργο: «Έίσαστε όλοι σας καθάρματα». Η ομάδα, δημιουργήθηκε από την σκηνοθέτη της παράστασης, όπου διάλεξε για την φετινή χρονιά, αυτό το τόσο ιδιαίτερο θεατρικό έργο.
«To έργο του Rodrigo Garcia μας αδειάζει μια πραγματικότητα που όλοι ζούμε από παιδιά μνήμες, εμπειρίες, κοινωνικές και πολιτικές καταστάσεις που βλέπουμε και κάνουμε ότι δεν τις βλέπουμε ενώ θα έπρεπε , γιατί ίσως έτσι να ήταν όλα πολύ καλύτερα . Ανθρώπινες συμπεριφορές που μας λύγισαν και σκύψαμε το κεφάλι, αλλά και πράξεις του ίδιου μας του εαυτού που λύγισαν άλλους. Ο άνθρωπος και όλα γύρω από αυτόν εκφράζονται μέσα από το “flash-back” του συγγραφέα που είναι απόλυτα αντιπροσωπευτικό για όλους μας . Οι εμπειρίες που έχει βιώσει ο καθένας από εμάς και άλλες τόσες που ευχόμαστε να είχαμε επιπλέον δέκα ζωές για να τις ζήσουμε. Όλα τα μέρη που θα μπορούσαμε να έχουμε επισκεφθεί . Όλα τα βιβλία που θα θέλαμε να διαβάσουμε. Όλοι οι άνθρωποι που θα θέλαμε να γνωρίσουμε. Όλα αυτά και άλλα τόσα, μέσα σε έναν κόσμο που μας μπουκώνει με φιλιά και χαστούκια κάνοντας μας να θέλουμε να ουρλιάξουμε: ”Είσαστε όλοι σας καθάρματα». Νάνσυ Ρηγοπούλου, σκηνοθέτης.
O Rodrigo Garcia γεννήθηκε το 1964 στο Μπουένος Άυρες και ζει και εργάζεται στη Μαδρίτη. Το τρομερό παιδί του σύγχρονου θεάτρου, όπως έχει χαρακτηριστεί, έχει ενασχοληθεί τόσο με τη συγγραφή όσο και με τη σκηνοθεσία θεατρικών έργων και τη σκηνογραφία. Μέσα σε όλη του την πολυετή πρακτική στο θέατρο, συμπεριλαμβάνονται και τρεις συμμετοχές του Αργεντινού καλλιτέχνη στο δικό μας Φεστιβάλ Αθηνών. Ένας ευαίσθητος εξτρεμιστής,που τα έργα του και οι παραγωγές του δεν έχουν περάσει απαρατήρητα στο παγκόσμιο αλλά και εγχώριο θεατρικό γίγνεσθαι.
Το έργο του Είσαστε όλοι σας καθάρματα (2002), καταργεί τις σκηνικές οδηγίες και τους κανόνες και εστιάζει περίτεχνα στις λέξεις, μέσα σε ένα κείμενο ημερολογιακής αφήγησης με σκληρές παιδικές αναμνήσεις αλλά και ώριμες ενήλικες σκέψεις. Με εξομολογητική διάθεση, προκύπτει ένα έργο γεμάτο αντιθέσεις, προκλήσεις και φαρμακερό χιούμορ, με κεντρικό άξονα έμπνευσης τη σαθρότητα του συστήματος, που οδηγεί με σταθερά βήματα στην κατάργηση καθετί όμορφου και αγνού. Το έργο του Garcia, χτισμένο στο δίπτυχο κυνισμού-ευαισθησίας χτυπά κάθε θεμελιώδη ηθική έννοια της σύγχρονης κοινωνίας και την γκρεμίζει ακαριαία μπροστά μας με όση ωμότητα της αρμόζει.
«Κάνω θέατρο γιατί δε μ’αρέσει ο κόσμος όπως είναι οργανωμένος. Δεν θέλω να υποταχθώ στον κοινό νου, δε τη θέλω αυτή τη συναίνεση που προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Αν υπάρχει μήνυμα στα έργα μου αυτό είναι το πολιτικώς μη ορθόν». Rodrigo Garcia
