Κώστας Χατζής: Τραγούδησα και τραγουδώ τη ζωή μου
Ο Κώστας Χατζής είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Με την κιθάρα και την ιδιότυπη φωνή του ήταν ουσιαστικά ο πρώτος που τραγούδησε μπαλάντες με κοινωνικό περιερχόμενο. Πάντα δημιουργικός και ξεκάθαρος στις θέσεις του συνεχίζει για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες να να επικοινωνεί μ’ έναν μοναδικό τρόπο με το κοινό του. Αυτές τις μέρες επιστρέφει για μια σειρά νέων εμφανίσεων στη σκηνή του Half Note, για να μας μεταφέρει και πάλι στις παλιές εποχές των αθηναϊκών μπουάτ. Από την Παρασκευή 16 έως και τη Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου, θα μας ταξιδέψει με την κιθάρα του και την εκφραστική φωνή του μέχρι εκεί όπου «Σύνορα η Αγάπη δε Γνωρίζει», μέσα από τα δικά του εμβληματικά τραγούδια που άφησαν εποχή.
Το να γίνω τραγουδιστής δεν ήταν τ’ όνειρο μου. Ξεκίνησα παίζοντας κιθάρα με παραδοσιακούς μουσικούς σε γάμους και πανηγύρια. Συνεργάστηκα με λαϊκούς καλλιτέχνες παίζοντας Κιθαρομπούζουκο.
Στον χώρο αυτόν της Μπαλάντας μπήκα σαν προπαγανδιστής, με την καλή έννοια. Ήθελα να διαμαρτυρηθώ και να φωνάξω για τα δεινά που πέρναγε και περνά η φυλή μου. Τυχαία έγιναν όλα…
Εάν κοιτάξω πίσω στη διαδρομή μου με λίγα λόγια μπορώ να πω ότι ήμουν «δούλος» επιμένω να είμαι «δούλος» και να υπηρετώ τον λόγο.
Όλοι γνωρίζουν τις απόψεις μου και ξέρουν ότι τραγούδησα και τραγουδώ τη ζωή μου, ξέρουν ότι ανήκω στους περιθωριακούς, αφού είμαι γύφτος από κατώτερη τάξη ανθρώπων, είμαι από την ομάδα των πληβείων. Αλλά ξέρω πολύ καλά ότι έχω μια θέση κάτω από τον Ήλιο, και στα μάτια του Θεού.
Με θυμάμαι όλη μου την ζωή με την κιθάρα αγκαλιά! Ποτέ δεν σταμάτησα να γράφω. Ακόμα και τώρα σε κάθε παράσταση παίζουμε κάποια καινούργια τραγούδια μου.
Νιώθω ότι στο μεγαλύτερο μέρος έχουν πραγματοποιηθεί οι επιθυμίες μου. Έχω ακόμα κάποιες που θα ήθελα κάποια στιγμή να εκπληρωθούν. Όνειρα δεν έκανα ποτέ. Αν θα ξεκίναγα πάλι από την αρχή; θα έβλεπα ακριβώς το ίδιο έργο…
Στο χώρο της μουσικής γίνονται σημαντικά πράγματα γιατί στην Ελλάδα έχουμε καταπληκτικούς καλλιτέχνες: συνθέτες, στιχουργούς, τραγουδιστές, μουσικούς, αλλά δεν υπάρχει πια «Βήμα». Πάντα ήταν δύσκολο ν’ αναδειχθείς, έχεις να παλέψεις με πολλά θηρία.
Τα talent shows δίνουν μια εφήμερη αναγνωρισιμότητα όσο κρατάει το παιχνίδι.
Photo credits Κώστας Μπρούμας
Τι να πω για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα… Όταν υπάρχει ένα γερό μήλο και το βάλεις με τα σάπια, τα σάπια δεν θα τα κάνει γερά. Υπήρξαν κάποιοι πολιτικοί άνδρες που αγάπησαν τη χώρα, όμως διαβρώθηκαν γιατί η Πολιτεία είναι συλλογική έννοια.
Προσπαθώ να εφαρμόζω τις αρχές της Γραφής να αγαπώ τους συνανθρώπους μου την οικογένεια μου να αγαπώ την δημιουργία και τον δημιουργό και να τραγουδώ για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα, τ’ ανθρώπινα καθήκοντα να καταγγέλλω την πολιτεία με σεβασμό, και δεν έχω πολιτική θέση.
Εάν στην Υδρόγειο υπάρχουν 2-3 λαοί που ξεχωρίζουν, ο ένας απ’ αυτούς είναι ο Έλληνας. Μόνο που δεν είχε ποτέ παιδεία, με αποτέλεσμα να μην έχει επίγνωση του ρατσισμού του.
Στις συναυλίες στο Half Note τη μουσική επιμέλεια έχει ο μαέστρος Γιώργος Παγιάτης. Κάθε βραδιά θα ανοίγει με ένα τραγούδι που δίνει το στίγμα όσων υπηρετώ όλα αυτά τα χρόνια υπενθυμίζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα και καταγγέλλοντας την Πολιτεία –πάντα με σεβασμό. Στη συνέχεια ο κόσμος θα ακούσει τραγούδια ρομαντικά, για να ακολουθήσει το κοινωνικό τραγούδι. Με μια κιθάρα επί σκηνής, όπως δηλαδή ξεκίνησα τη δεκαετία του ’60. Μαζί μου θα είναι η Αντωνία Χατζίδη, η οποία θα πει κάποια γαλλικά τραγούδια και μπαλάντες. Στο δεύτερο μέρος λέω τραγούδια με κοινωνικό περιεχόμενο, αλλά με τρυφερότητα για να ακολουθήσει η Μαρία Αλεξίου σε στίχους Σώτιας Τσώτου, Μάνου Κουφιανάκη, Λευτέρη Παπαδόπουλου και άλλων. Τέλος, θα ακολουθήσουν τραγούδια της δεκαετίας του ’60. Τραγούδια των Πλέσσα, Θεοδωράκη, Χατζιδάκη και άλλων μεγάλων μουσουργών, οι οποίοι μου έκαναν την τιμή και συνέθεσαν για μένα.
Υπηρετούμε την ψυχαγωγία και την διασκέδαση.
