Ο Σαντ είναι τριάντα χρονών. Από μικρός ονειρευόταν να φτάσει στ’ αστέρια. Από μικρός διάβαζε και μελετούσε λογοτεχνία και γερμανική γλώσσα. Ο Σαντ γεννήθηκε στο Ιράκ. Σήμερα ζει στη Γερμανία που τόσο είχε αγαπήσει. Είναι ένας ακόμα μετανάστης. Θα ήθελε να είναι σαν όλους τους άλλους. Θα ήθελε να μπορεί να τους μιλάει. Να μπορεί να μπαίνει στο μετρό. Αλλά είναι ξένος. Ο Σαντ νοιώθει μοναξιά και φόβο. Ζει κλεισμένος στο δωμάτιό του. Σαντ στ΄αγγλικά σημαίνει λυπημένος. Δεν είναι λυπημένος.
Ο Σαντ είναι ο Άλλος, ο διαφορετικός που “φταίει” για όλα τα κακά και μαύρα της ζωής μας. Είναι ο γείτονάς μας στο Βερολίνο, στη Βιέννη, στα περίχωρα του Παρισιού, στο κέντρο της Αθήνας ή ακόμη πιο κοντά, στη διπλανή πόρτα. Ο Σαντ βρίσκεται ανάμεσά μας. Ή μήπως μέσα μας;
Πρώτη φορά γνωρίσαμε τη «Βρωμιά» το 1997, πριν 20 χρόνια, όταν παίχτηκε μ’ επιτυχία στο Θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου και με πρωταγωνιστή τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη.
Η θεματική επικαιρότητά του έργου τότε, έμοιαζε απόλυτη. Σήμερα, αγγίζει τα όρια της υπερβολής αλλά και της πραγματικότητας.
Ο Robert Schneider δημιούργησε ένα αριστοτεχνικά γραμμένο κείμενο το οποίο διδάσκεται στα Πανεπιστήμια Συγγραφής Θεατρικού Έργου και Σεναρίου. Ο χαρακτήρας του έργου είναι τόσο αληθινός και συγκλονιστικός που μας κάνει να ταυτιζόμαστε με τις ξένες αλλά τελικά οικείες σε μας ανάγκες του.
«… κάπου άκουσα μια φράση στα αραβικά, αλλά ξέρω πως τη σκέφτηκε κάποιος στα γερμανικά. Τώρα θα την πω αυτή τη φράση. Γι ‘αυτά που δε μπορείς να μιλήσεις, καλύτερα να σιωπάς. Τώρα ξέρω πως αυτή η φράση είναι λάθος. Γι αυτά που δεν μπορείς να μιλήσεις, πρέπει να μιλάς!»
