Tαφ Λάθος: Δεν θέλω να κάνω κύκλους γύρω από τον εαυτό μου

Tον παρακολουθώ στην ροή του λόγου, στις αρτηρίες και στο ηχόχρωμα του hip hop όλα αυτά τα χρόνια, με συνέπεια και αλήθειες. Σαν σε μια συνεχή άμυνα και επίθεση ταυτόχρονα στην φιλοσοφία του «γουίν τσαν» αυτό (και θα επανέλθουμε στο θέμα). Σε ένα ανοιχτό κύκλωμα επικοινωνίας. Ετοιμάζεται για το λάιβ του Σαββάτου στο Passport Κεραμεικός που θα είναι κάτι ξεχωριστό. Τον ενδιαφέρει άλλωστε πάντα να δοκιμάζει καινούργια πραγματα στην τέχνη του. 

Ο Ταφ Λάθος εξελίσσεται συνεχώς- εμπλουτίζει τις εμπειρίες του, θωρακίζει τη στάση του συνεχώς με την άμεση και ειλικρινή σχέση που έχει με τους ανθρώπους που τον ακούνε. Αρκεί να βρεθείς σε κάποιο από τα θρυλικά επιλεκτικά λάιβ του για να πάρεις μια ιδέα.

Χαμογελάει καθώς συζητάμε το βίντεο που συνοδεύει το καινούργιο κομμάτι του «Αλήθειες πριν το ψέμα μπει στη μέση» και είναι εμπνευσμένο αρκετά από κινέζικη παράδοση και κουνγκ-φου αισθητική. Στην πλάτη του ένα κλουβί μ’ ένα πουλί, ενώ βαδίζει προσπερνώντας μυστήριους τύπους με κουστούμια και τηλέφωνα, με τα λόγια να σφυροκοπάνε όλα εκείνα «που σε έχουν γεμίσει φόβο πως ήδη μ’ αυτά έχεις μπλέξει… Κι έτσι φεύγεις και πορεύεσαι μ’ ένα αντίσκηνο στο τίποτα, ψάχνεις να εκπλαγείς με μια στιγμή που λέει πως θα ‘ρθει και θα ‘χει των μάγων δώρα στο σακί κι όχι γουρούνι όσο χτυπάς στο άδειο πιάτο μια κουτάλι μια πιρούνι.»

Όλα συνδέονται με κάποιο τρόπο, εξηγεί. «Έχω φάει την παράκρουση τα τελευταία χρόνια και κάνω «γουίν τσαν» ένα είδος κουνγκ-φου που με γεμίζει όπως η μουσική και έτσι αυτό βγήκε και στην αισθητική του κομματιού αν και πιστεύω πως πέρα από την αισθητική, σημασία έχει ο τρόπος που θα το παίξεις, το πώς θα το εκφράσεις».

Και ναι, όλα συνδέονται. Από την Κίνα ως την Ιαπωνία, σε κίνηση συνεχώς. Με εισιτήρια ήδη για τον επόμενο σταθμό έμπνευσης, που αυτή τη φορά θα είναι το Τόκιο, όπου σε λίγες εβδομάδες θα βρεθεί για να ηχογραφήσει ένα κομμάτι στα στούντιο του Red Bull Music Academy εκεί- ίσως και δυο. Και ό,τι άλλο φέρει η έμπνευση.

«Θα ήταν το πιο εύκολο πράγμα να έπαιρνα τον δίσκο του 2015, την «Ελπίδα» και να έκανα το ίδιο. Να έβαζα κιθάρες, ακόρντα, όλα, αλλά δεν μ΄ενδιέφερε αυτό, δεν θέλω να κάνω κύκλους γύρω από τον εαυτό μου. Κουράστηκα με όλο το ενορχηστρωτικό θέμα. Το «Ξύπνα» έχει 150- 200 κανάλια, παίζει ήχος/ ήχος/ ήχος, είναι υπερβολικό. Τώρα θέλω λίγο πιο απλά τα πράγματα, πιο μίνιμαλ, να επικεντρωθώ στο flow/τη ροή. Αρχίζω πάλι να γράφω πιο γρήγορα, γυρνάω πίσω στα 17 μου, πίσω στα βασικά, και σκέφτομαι από του χρόνου πιο free και στα λάιβ και χρηματικά εννοώ, να είναι δρόμος, πιο πολύ δρόμος…»

Μέσα στα χρόνια _είναι περισσότερα από δέκα τώρα_ο Ταφ Λάθος κυνηγάει εμπειρίες. Κάνει πράγματα, δεν περιμένει. Όπως έγινε με την Bashment Records που ξεκίνησε το 2011, το label, την «ομπρέλλα», μέσα από την οποία βοηθάει νέους καλλιτέχνες. Να μπορέσουν «να πιάσουν πιο εύκολα μικρόφωνο» από ότι εκείνος και οι Ψυχόδραμα 07 όταν ξεκινούσαν.

«Με τους Ψυχόδραμα ιδρώσαμε ώσπου να τα καταφέρουμε. Γι αυτό θέλω να βοηθήσω, να δώσω την ώθηση στα παιδιά που έρχονται στο στούντιο. Και δεν έχει να κάνει με τη μουσική. Το βασικό κριτήριο για να συμμετάσχει κάποιος στην Bashment είναι το να επικοινωνούμε. Μετά ο καθένας ακολουθεί το δικό του δρόμο, κάνει ό,τι γουστάρει, είναι ανεξάρτητο τελείως αυτό, εγώ δεν παίρνω χρήματα από κανέναν, δεν μπλέκω σε κανενός τα πόδια, στην ουσία δίνω μόνο την ώθηση».

Η Bashment έχει στούντιο ηχογράφησης, έχει καφέ όπου μπορείς να βρεις και να αγοράσεις τις κυκλοφορίες των καλλιτεχνών της, σε λίγο θα έχει και το δικό της ραδιόφωνο «όπου θα μπορείς να παρακολουθείς τον παραγωγό την ώρα που κάνει την εκπομπή».

Στο μυαλό μου πια η Ηλιούπολη (στην οδό Πάρου 8, η Bashment) είναι χιπ-χοπ. Στην Ηλιούπολη γεννήθηκε ο Ταφ Λάθος, μετά η οικογένεια μετακόμισε στη Ρόδο –«Γυμνάσιο και λύκειο εκεί. Οι Ψυχόδραμα φτιάχτηκαν στη Ρόδο. Ήμουν τυχερός γιατί είχα δίπλα μου μεγαλύτερους, τον αδελφό μου, την παρέα, που ασχολούνταν με το χιπ χοπ και έτρεχα να τους φτάσω, μ’ άρεσε αυτό που έκαναν ώσπου πήρα ένα sampler και άρχισα να στήνω παραγωγές». Έτσι ξεκινάει η φάση, ή βουτάς στη δουλειά ή κάθεσαι σπίτι σου. Ή κάθεσαι στο σπίτι σου και ξεκινάς τη δουλειά. «Τα κομμάτια για τους Ψυχόδραμα τα γράφαμε στο σπίτι μου, δεν ξεραμε τίποτε, ούτε από μειξεις ούτε από τίποτε, εκεί μ’ ένα μικρόφωνο, μόνο τις εντάσεις για να ακούγονται τα λόγια».

Το επίπεδο που έχουν φτάσει οι παραγωγές σήμερα είναι εντυπωσιακό. Αλλά δεν παίζεται εκεί μόνο το παιχνίδι. Είναι πιο πολύπλοκο, όσο και στην ουσία του απλό. «Πέρα από τα κομμάτια έχει σημασία η στάση που κρατάς, η στάση σου σαν καλλιτέχνης, αλλιώς δεν αρκεί».

Αναφέρει σχετικά μ’ αυτό μια συζήτηση τις προάλλες για τα ‘views’ που μπορεί να έχει ένα κομμάτι στο ίντερνετ και γιατί δεν το κυνηγάει εκείνος: «Είναι ψεύτικο και δεν θέλω να το ακολουθήσω. Βλέπεις για παράδειγμα, τον Αγγελάκα και τον Παυλίδη που είναι γίγαντες και δημοσιεύουν μια εκδήλωση στο facebook και λέει από κάτω ότι θα πάνε κάποιοι λίγοι και πηγαίνεις στο λάιβ και είναι τρεις χιλιάδες κόσμος εκεί και παραπάνω και από την άλλη, υπάρχουν εκείνοι που κάνουν χαμό στα social media και πας στη συναυλία και είναι είκοσι άτομα».

Τη σκηνή του hip hop στα μέρη μας, πώς την βλέπει: «Μάλλον στιχουργικά το επίπεδο έχει πέσει, γιατί και τα παιδιά έχουν μεγαλώσει διαφορετικά. Είναι όλα σ’ αυτό εδώ το μαραφέτι (δείχνει το smartphone) πόση τροφή για σκέψη μπορεί να σου δώσει; Αν δεν ζεις πώς θα γράψεις; Μέχρι και τη γενιά μου υπάρχει εμπειρία. Καταλαβαίνεις το σήμερα, το πώς ήταν τα πράγματα τότε και μπορείς να γράψεις… τα παιδιά τώρα δεν καταλαβαίνουν πού πάει ο κόσμος, γράφουν μόνο αυτό που βλέπουν λεφτά, αυτοκίνητα… Εμείς είδαμε κι άλλα πράγματα»

Και, μετά, λέει υπάρχει και κάτι που τον παραξενεύει και τον ενοχλεί: «Με παρανοεί αυτό: παίζεις σε ένα φεστιβάλ με κάποια συγκροτήματα που λένε άλλα πράγματα που δεν συμφωνείς μαζί τους αλλά λες οκ είναι ένα φεστιβάλ, θα σε δει κόσμος… και βγαίνεις και τραγουδάς και το κοινό από κάτω ενθουσιάζεται και τραγουδάει μαζί σου με πάθος-και μετά, το ίδιο κοινό, τραγουδάει με το ίδιο πάθους τους στίχους των άλλων που λένε τα αντίθετα σα να συμφωνεί μ’ αυτά που έκραζε πριν και αναρωτιέσαι- δεν καταλαβαίνεις αυτό που λέω; Δεν μπορώ να το ψυχολογήσω».

Και το hip hop; Το hip hop γενικά, παντού;
«Το hip hop ανεβαίνει και θα συνεχίσει να ανεβαίνει. Θα είναι στο εξής αυτό που ήταν το ροκ κάποτε. Το θέμα είναι πώς θα το χειριστούμε όμως και δεν μ’ αρεσει ο τρόπος που το χειρίζονται για να πω την αλήθεια. Στην Ελλάδα περνάμε αυτή τη δύσκολη φάση και σε τέτοιες εποχές έπρεπε να γράφονται δυνατά κομμάτια- όμως πού είναι αυτά; Δεν γράφονται τέτοια, είναι τελείως αλλού». «Στο θέμα του ήχου, των ιδεών, στα πατήματα έξω έχει ξεφύγει η φάση. Κορυφή ο Kendrick Lamar και παρά την πολύ άσχημη χροιά της φωνής του. Κάνει απίθανα πράγματα. Και Eminem είχε κακή χροια φωνής. Αλλά αυτοί οι τύποι το ξέρανε και θέλησαν να κάνουν τη φάση στο τεχνικό μέρος, να γράψουν με flow απίστευτα κομμάτια, και όλα αυτά να δένουν.»

Όπως φαίνεται ότι θα δέσουν με flow, κίνηση και καινούργιες ιδέες στον ήχο και στις εικόνες στο live του Σαββάτου στην Κεντρική Σκηνή του Passport Κεραμεικός.