Death Wish
Ριμέικ μιας κλασικής ταινίας των 70ς του Μάικλ Γουίνερ όπου ο Τσαρλς Μπρόνσον υποδυόταν τον φιλήσυχο αρχιτέκτονα που μεταμορφωνόταν σε «εκδικητή της νύχτας» ύστερα από τη δολοφονία της γυναίκας και το βιασμό της κόρης του.
Ο Δρ. Πολ Κέρσι (Μπρους Ουίλις) είναι ένας φιλήσυχος οικογενειάρχης και επιτυχημένος χειρουργός που βλέπει από απόσταση τη βία να εξαπλώνεται στην πόλη του. Μέχρι που η γυναίκα του (Ελίζαμπεθ Σου) και η νεαρή κόρη του (Καμίλα Μορόνε) δέχονται επίθεση στο σπίτι τους στα προάστια. Με την αστυνομία να έχει προς εξιχνίαση δεκάδες ακόμα εγκλήματα, ο Πολ, διψασμένος για εκδίκηση, παίρνει τον νόμο στα χέρια του.
Αυτοδικία, εικόνες γραφικής βίας κι ένας Μπρους Γουίλις στο ρόλο του Μπρόνσον να αντικαθιστά το χαρακτηριστικό βλοσυρό βλέμμα του τελευταίου από ψήγματα ανθρωπιάς (και λίγες χαριτωμενιές που μάλλον δεν συνάδουν με το ρόλο) σε μια προσπάθεια να γίνει το «Death Wish» της νέας εποχής.
Ενώ όμως το πρώτο φιλμ γνώρισε μεγάλη επιτυχία και γνώρισε άλλες τέσσερις συνέχειες το μέλλον του ριμέικ του δεν φαντάζει και τόσο ρόδινο. Ο κυριότερος λόγος είναι πως δεν δείχνει να έχει κάποια φρέσκια ιδέα ή πρωτότυπη άποψη επί του θέματος της προσωπικής εκδίκησης όταν ο νόμος αδυνατεί τα προφυλάξει τον φιλήσυχο πολίτη. Καμιά πολιτική πρόταση ουσίας (μάλλον το αντίθετο αφού η θέση του χαβαλετζή Ιλάι Ροθ φλερτάρει με πονηρές ιδεολογίες) και κινηματογράφηση που προσφέρει στο κοινό μασημένη τροφή με δήθεν προβληματισμό για την ανεξέλεγκτη βία της καθημερινότητας.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
