In Progress Feedback Festival (IPFF) 2018, το φεστιβάλ επιστρέφει για 9η χρονιά στον Κινητήρα

Η αναγκαιότητα ύπαρξης ενός φεστιβάλ, όπως το In Progress Feedback Festival (IPFF), εξαρτάται απ’ αυτά που προσφέρει στην κοινωνία, τους δημιουργούς και τους ανθρώπους που το στηρίζουν. Η εξέλιξή του, όμως, οφείλεται αποκλειστικά στην εμπιστοσύνη που δείχνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι με τη συμμετοχή τους. 

Εννέα ομάδες από το ευρύτερο φάσμα των παραστατικών τεχνών θα μοιραστούν για 9η χρονιά φέτος μαζί μας, έργα τους σε εξέλιξη, για να λάβουν την άποψη του κοινού μέσα από τη διαδικασία της ψηφοφορίας. Το έργο που θα συγκεντρώσει την υψηλότερη βαθμολογία, θα παρουσιάσει το φθινόπωρο, όπως κάθε χρόνο, το έργο της ολοκληρωμένο σε συμπαραγωγή με τον Κινητήρα. Η ιδιαιτερότητα του In Progress Feedback Festival έγκειται σε δυο πολύ σημαντικές λειτουργίες του: την εξέλιξη του έργου και την ανατροφοδότηση. Αυτές οι λειτουργίες απαιτούν ιδιαίτερη ευαισθησία, τόλμη και επικαιροποίηση των γνώσεών μας. Η μισή του γοητεία βρίσκεται σε αυτές τις απαιτήσεις. Η άλλη μισή στις συνεργασίες, τις φιλίες, τους έρωτες που δημιουργούνται, με αφορμή αυτή τη συνάντηση.

Θα δούμε δημιουργούς από διαφορετικά πεδία, ηλικίες, χιλιόμετρα στο επαγγελματικό τους κοντέρ: σύγχρονο χορό, περφόρμανς, χοροθέατρο. Θα δούμε πολύ διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους αντιλήφθηκαν και διαπραγματεύονται τη φετινή θεματική της Αναγέννησης. Κάποτε ως θέμα, κι άλλοτε ως τρόπο επανεξέτασης εκφραστικών μέσων και καλλιτεχνικών ειδών.

Θα δοκιμάσουμε και εμείς από την πλευρά μας, ως διοργανωτές, νέους τρόπους να επικοινωνήσουμε, να προωθήσουμε και να ανταλλάξουμε εποικοδομητικά την ανατροφοδότηση από το κοινό και τους συνεργαζόμενους καλλιτέχνες. Στο πλαίσιο αυτό, κοντά μας θα είναι ένας από τους ανθρώπους που ήταν στη γέννησή του Κινητήρα, ο Χρήστος Πολυμενάκος, ως ειδικός καλλιτεχνικός σύμβουλος.

Συμμετέχουν:

Σάββατο 31 Μαρτίου

Καρολίνα Θελερίτη, Νικολέτα Κουτίτσα
“The lodge”

Πόσα μύρια νήματα. Το πλήθος που μασουλά φιστίκια. Στριμώχνεται να δει. Να με ξετυλίγουν χέρια και πόδια. Το μεγάλο ξεγύμνωμα. Στάχτη, στάχτη. Σύλβια Πλαθ

Με εφαλτήριο την έννοια του «περάσματος» και κυρία πηγή έμπνευσης τα ποιήματα της Σύλβια Πλάθ, η Καρολίνα Θελερίτη και η Νικολέτα Κουτίτσα δημιούργησαν δυο γλυπτά χώρου. Το πέρασμα είναι το ταξίδι, η μετάβαση, η μετάλλαξη, η μεταμόρφωση που λαμβάνει χώρα μεταξύ δυο διαφορετικών καταστάσεων. Η περφόρμανς “The lodge” επικεντρώνεται στη διερεύνηση του διαστήματος μεταξύ θανάτου, ενδομήτριας κατάστασης και γέννησης. Ο θάνατος συμβολίζεται σαν τετράγωνος χώρος και μας παραπέμπει σε ένα καταφύγιο, μια φυλακή, έναν τάφο, ενώ ο σφαιρικός χώρος που συμβολίζει τη γέννηση είναι το αυγό, το καζάνι, η μήτρα.

Χορογραφία: Νικολέτα Κουτίτσα, Καρολίνα Θελερίτη
Γλυπτό χώρου: Δανάη Νικολαΐδη- Κωτσάκη
Κατασκευή: Νικολέτα Κουτίτσα, Καρολίνα Θελερίτη
Κοστούμια: Δανάη Νικολαΐδη- Κωτσάκη, Χριστίνα Καλογεράκη
Μουσική: Ιωάννης Σαββαΐδης
Χορευτές: Νικολέτα Κουτίτσα, Καρολίνα Θελερίτη, Ερικέτη Ανδρεαδάκη
Φωτογραφίες: Ειρήνη Μάστορη

Λουκιανή Παπαδάκη, Ελένη Πανταζάτου
“Εδωνά”

Μια διαρκής αναγέννηση είναι η αρχέγονη κατάσταση του ανθρώπινου σώματος και της ζωής. Το σώμα επιβιώνει χάρη στην ικανότητά του να αναγεννάται συνεχώς, καθώς ανανεώνει τα κύτταρά του καθημερινά, επιβεβαιώνοντας ότι η ζωή και ο θάνατος είναι δυο έννοιες άρρηκτα συνυφασμένες. Η ύπαρξη, τελικά, βρίσκει μόνη της το δρόμο προς την επιβίωση, ενώ η ισορροπία και ο κύκλος της ζωής ορίζονται απ’ τους νόμους της φύσης. Δύο γυναικεία σώματα συνειδητά αναζητούν να ενεργοποιήσουν αυτόν το μηχανισμό, τολμώντας να σταθούν «γυμνά» το ένα απέναντι στο άλλο, σε έδαφος αβέβαιο.

Οι μορφές τους, σχήματα που αλληλεπιδρούν και αλληλοσυμπληρώνονται, αφήνονται να παρασυρθούν σε έναν αγώνα επαναπροσδιορισμού της κάθε στιγμής. Εγκαταλείποντας ιδέες, σκέψεις και συναισθήματα, με οδηγό το σώμα που επιθυμεί να ζήσει, αναζητούν να αγγίξουν έστω για λίγο μία ουτοπία. Ή απλά να κοιταχτούν στα μάτια και να αρχίσει το παιχνίδι.

Σύλληψη, χορογραφία, ερμηνεία: Λουκιανή Παπαδάκη, Ελένη Πανταζάτου
Φωτογραφίες: Giorgos Panas

Πωλίνα Ευαγγέλου, Νίκος Γεωργίου
“ΤΑΝΚ ΤΟΠ”

Φανέλα, φανελάκι, αθλητικό, στρατιωτικό. A-shirt τιραντάκι. Τανκ: δεξαμενή, πισίνα. Τοπ: από πάνω. Ένα ρούχο. Γιούνισεξ. Σχεδόν εσώρουχο. Βάση για ένδυμα. Το καλοκαίρι φοριέται μόνο του ή με συνοδεία. Αποκαλυπτικό και προσωπικό. Τον χειμώνα κρύβεται, μπαίνει πίσω από μακρυμάνικες, φορέματα, πουλόβερ, μπολερό, ζεσταίνει(;) χωρίς πάντα να φαίνεται. Σε όλες τις περιπτώσεις, υπάρχει. Είναι εκεί. Κάτω από τα πουκάμισα των ταξιτζήδων, κάτω από τα γιλέκα των χρηματιστών, στα σώματα των νεαρών κοριτσιών που ζεσταίνονται. Σε κοινή θέα στα φεστιβάλ υπερηφάνειας. (;)Κάτι Κοινό. Το τανκ τοπ σημαίνει αφετηρία, σπίτι, βάση, βάθρο, βήμα. Τι αφήνεις πίσω και με τι ξεκινάς πάλι. Πότε είναι κανείς γυμνός; Πώς ορίζει το μηδέν, το εσώρουχο, το μέσα και τι θα φορεθεί από πάνω; Μια devised performance βασισμένη στη νέα αρχή και τον επαναπροσανατολισμό. Στο στόχο που πάντα υπήρχε και στο στόχο που συμβαίνει τώρα.

Σκηνοθεσία: Νίκος Γεωργίου
Χορογραφίες, Επιμέλεια Κίνησης: Πωλίνα Ευαγγέλου
Βοηθός: Βέρα Ζούκα
Μουσική Επιμέλεια: filtig
Παίζουν: Πωλίνα Ευαγγέλου, Νίκος Γεωργίου

Κυριακή 1 Απριλίου

La lali cie
“Re-lease”

Το solo “Re-lease” της Justine Goussot σε συνεργασία με το συνθέτη Δημήτρη Θεοχάρη εμπνέεται από ινδικά κλασικά στοιχεία τέχνης, προσθέτοντας σ’ ένα σύγχρονο περιβάλλον γραφής στρώματα πολλών αισθητικών πεδίων: σύγχρονο χορό, butoh, πολεμικές τέχνες, σκηνοθεσία, παραδοσιακά ηλεκτρονικά μουσικά όργανα και πολυρυθμία στη μουσική.

Το θέμα του έργου πηγάζει από την ινδουιστική μυθολογία, και συγκεκριμένα αναφέρεται στη θεά Shakti Durga, την πρωτόγονη ενέργεια, τη γυναικεία ουσία, τη μητέρα, την πολεμίστρια, αυτή που δημιουργεί, αλλά μπορεί, επίσης, να καταστρέψει το σύμβολο του αιώνιου κύκλου της δημιουργίας και της καταστροφής. Η περφόρμανς αφορά στη σύνδεση με την απώλεια, και το φως που προκύπτει μέσα από τον ινδικό χορό, τη σύνδεση με την πνευματική μας πλευρά και το κάλεσμα σε αυτό που είναι βαθιά μέσα μας, αυτή την πρωτόγονη ενέργεια που κρύβεται από τα στρώματα του κοινωνικού και πολιτιστικού μας πλαισίου.

Χορογραφία, Ερμηνεία: Justine Goussot
Μουσική: Δημήτρης Θεοχάρης
Φωτογραφίες: Γεώργιος Ευθυμίου

Elasma
“Hind End”

Ξεκινώντας από την έννοια της αναγέννησης, η ομάδα Elasma διαπραγματεύεται την αναγκαιότητα του τέλους. Κάθε φορά που προσεγγίζεται ο ορισμός ενός «τέλους», αποκαλύπτεται αυτόματα κάτι νέο. Συνθέτοντας μια σκηνική δράση, που τείνει να φτάσει στην ολοκλήρωσή της, αλλά διαρκώς επαναστατεί, οι πρωταγωνιστές βάζουν τις αντιδράσεις τους στο μικροσκόπιο.

Πώς διαχειρίζονται το ενδεχόμενο τέλος; Το αποδέχονται ή μήπως το προκαλούν; Αντιστέκονται ή μήπως το περιμένουν υπομονετικά; Όπως κι αν το αντιμετωπίζουν, η ίδια τους η αντίδραση μαρτυρά μια νέα αρχή. Σε μια απρόσμενη συνθήκη, όπου το ηχητικό τοπίο αναμετράται με τη δομή των σωμάτων, οι περφόρμερς δημιουργούν ένα προσωπικό, έμψυχο λεξιλόγιο έτοιμο να αποκρυπτογραφηθεί. Αναπτύσσοντας την απόπειρα της επαφής, δοκιμάζουν τα όρια της επαναφοράς και αναζητούν απαντήσεις σ’ ένα διάλογο νωπό και φρέσκο.

Ιδέα, Χορογραφία, Ερμηνεία: Εlasma (Άννα Απέργη, Αφροδίτη Μυρτώ Τριχείλη)
Μουσική: Στέφανος Χυτήρης
Εικαστικός: Ριχάρδος Φώσκολος
Ενδυματολογική Επιμέλεια: Ιωάννα Κουρμπέλα
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Παπαθανασόπουλος

Int.P
“De Pueritia”

Tο έργο De pueritia είναι η πρώτη δημιουργία της ομάδας Int.P (Μαριάννα Καραβίδα, Μαρία Παπακωνσταντίνου). Αφορμή στάθηκε το παιδικό παιχνίδι σβούρα, που ξύπνησε αναμνήσεις από την παιδική ηλικία αλλά και την αθωότητα, την ελευθερία, την ανεμελιά και τόσα ακόμη που θάβονται μέσα στη ρουτίνα και τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας.

Aρκεί μία ανάμνηση να τα αναγεννήσει; Έχουμε ανάγκη αυτή την αναγέννηση και την επιστροφή στο παρελθόν; Πόσο επηρεάζεται η ενήλικη ζωή; Μία ανάμνηση, μία εικόνα ή ένα συναίσθημα από την παιδική μας ηλικία είναι αρκετά για να αναγεννήσουν τον ίδιο μας τον εαυτό, ο οποίος συχνά αλλοιώνεται μέσα από τριβές και αλληλεπιδράσεις τόσο με ανθρώπους όσο και με γεγονότα;

Χορογραφία: Μαριάννα Καραβίδα, Μαρία Παπακωνσταντίνου 

Μουσική: Θοδωρής Ρέγκλης
Φωτογραφίες: Γιώργος Μυριαγκός
Χορεύουν: Μαριάννα Καραβίδα, Μαρία Παπακωνσταντίνου

Δευτέρα 2 Απριλίου

Screenshort
“Κοινή Πατρίς”

Διαφωτισμός είναι η έξοδος τον ανθρώπου από την ανωριμότητά του για την οποία φταίει ο ίδιος. Ανωριμότητα είναι η αδυναμία του ανθρώπου να μεταχειρίζεται το νου του χωρίς την καθοδήγηση κάποιου άλλου. Γι’ αυτήν την ανωριμότητά του ο άνθρωπος φταίει, όταν η αιτία της έγκειται όχι στην ανεπάρκεια του νου του, αλλά στην έλλειψη αποφασιστικότητας και θάρρους να μεταχειριστεί το νου του χωρίς την καθοδήγηση ενός άλλου. Sapere aude! Να έχεις το θάρρος να μεταχειρίζεσαι τον δικό σου νου! I. Καντ

Σε μια αίθουσα αναψυχής, μεταξύ ζωής και θανάτου, μια νεαρή ράπερ, η Νίκη, συναντά δύο ηλικιωμένους άνδρες. Τον Ρήγα και τον Διαμαντή. Απόψε, η νεαρή κοπέλα θα μάθει, εάν κέρδισε το ταξίδι στη ζωή. Την ίδια στιγμή, οι γέροι προσπαθούν να γίνουν σωτήρες της χώρας, χρησιμοποιώντας την Νίκη ως αγγελιαφόρο. Τη σκηνή μοιράζονται δύο διαφορετικοί κόσμοι, με μια κοινή πατρίδα κι έναν κοινό στόχο. Να αναγεννηθούν από τις στάχτες τους. Είναι το τέλος ή ευκαιρία για μια νέα αρχή;

Κείμενο: Νικολαΐδου Όλγα 

Σκηνοθεσία: Ομάδα Screenshort
Σκηνογράφος: Δημήτρης Κωνσταντάρας
Ενδυματολόγος: Σοφία Νικολαϊδη
Μουσική: Αλέξανδρος Παπαγεωργίου/ Vaib
Στίχοι: Νίκος Γκολφινόπουλος/ Ghetto Rock
Φωτογραφίες & Βίντεο: Θοδωρής Μάρκου
Παίζουν: Άννα Δουβλέκα, Φώτης Κουτρουβίδης, Γιάννης Μπακογεώργος

Ξένια Βλάχου-Κογχυλάκη
“Multiple choice”

Μία εξέταση πολλαπλής επιλογής γίνεται η αφορμή για τρεις υποψηφίους να επανεξετάσουν τις σωστές απαντήσεις τους. Πώς γίνεται από τα ίδια τα συστατικά που δομούν ένα οργανωμένο σύνολο να έρθει η αναδημιουργία; Το έργο πραγματεύεται το στάδιο της αμφισβήτησης ως αναγκαία συνθήκη στην πορεία της αναδημιουργίας. Η διαδικασία της εξέτασης είναι μία διαδικασία μεταμόρφωσης. Ένας διάλογος μεταξύ του ίχνους και της παρουσίας. Μεταξύ της υπόσχεσης της πληρότητας και του κενού μίας κατάστασης που υπήρξε, αλλά δεν είναι τώρα ορατή.

Μία απόπειρα κατανόησης της αναζήτησης διεξόδου. Μία αλληγορία για τα καθιερωμένα κατασκευάσματα που δεχόμαστε και την πικρία της αφύπνισης που όλο αναβάλλουμε.

Χορογραφία: Ξένια Βλάχου-Κογχυλάκη 

Φωτογραφίες: Στάθης Δογάνης
Ερμηνεύουν: Δάφνη Δρακοπούλου, Βεατρίκη Καπνίση, Ευθύμιος Μοσχόπουλος

ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

Ομάδα Ma
“Μία προσωπική ιστορία”

Μια περφόρμανς εν εξελίξει σε πολύ αρχικό στάδιο. Αφετηρία, μια προσωπική ιστορία αναγέννησης, ένα βίωμα μετέωρο, καθοριστικό. Οι συντελεστές της περφόρμανς συνομιλούν δημιουργικά με αυτήν την κεντρική ιστορία, με την ενέργεια της φωνής, καθώς αφηγείται το βίωμά της. Μοιράζονται δικές τους τέτοιες ιστορίες.

Προσκαλούν και ακούν τις ιστορίες άλλων ανθρώπων. Συνθέτουν ένα τοπίο, ένα μωσαϊκό στιγμών, διερευνώντας την ευθραυστότητα και τη δύναμη του ανθρώπου. Οι αρχικές ιστορίες, η ενέργεια και η δράση της αφήγησης αποτελούν την αφετηρία. Η φωνή, καθώς αφηγείται, γίνεται ηχητικό τοπίο προς εξερεύνηση και ψηφιακή επεξεργασία. Το σώμα ανταποκρίνεται, αντιδρά. Η ενσυναίσθηση, η σωματική ανταπόκριση, η απόσταξη είναι βασικά σημεία της δημιουργικής διαδικασίας. Ο συνθέτης Δημήτρης Μπαρνιάς επεξεργάζεται ηχητικά το πρωτογενές υλικό της αφήγησης, με το οποίο οι Joe Tornabene, Θάλεια Δήτσα και Μικαέλα Κεφαλογιάννη συνομιλούν σωματικά επί σκηνής.

Ιδέα-σκηνοθεσία: Θάλεια Δήτσα [με τη δημιουργική συμβολή όλης της ομάδας]

Ηχητική Επεξεργασία/ Ηχογράφηση Αφηγηματικού Υλικού: Δημήτρης Μπαρνιάς
Σύμβουλos Διαδικασίας- Πρόβας: Joe Tornabene
Σύμβουλος Σκηνογραφίας- Ενδυματολογίας: Μαρίνα Μουρτζή
Φωτογραφίες: Κώστας Μουμούρης
Performers: Θάλεια Δήτσα, Μικαέλα Κεφαλογιάννη, Δημήτρης Μπαρνιάς, Joe Tornabene

Πρόγραμμα In Progress Feedback Festival 2018

Σάββατο 31/3/18
“The lodge” (Καρολίνα Θελερίτη, Νικολέτα Κουτίτσα), “Εδωνά” (Ελένη Πανταζάτου Ελένη & Λουκιανή Παπαδάκη), “Τανκ Τοπ” (Πωλίνα Ευαγγέλου & Νίκος Γεωργίου)

Κυριακή 1/4/18
“Re-lease” (ομάδα La lali cie) , “Hind End” (Elasma), “De pueritia” (Ομάδα Int. P.)

Δευτέρα 2/4/18
“Κοινή Πατρίς” (ομάδα Screenshort), “Multiple Choice” (Ξένια Βλάχου-Κογχυλάκη)
ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΥ: “Μια προσωπική ιστορία” (ομάδα Μa)