Συν & Πλην: Γρανάδα του Γιάννη Καλαβριανού στο Από Μηχανής Θέατρο

Λίγα χρόνια μετά το «Αβελάρδος και Ελοΐζα» και το βραβευμένο «Γιοι και Κόρες» ο Γιάννης Καλαβριανός επανέρχεται με τη συγγραφή ενός νέου θεατρικού έργου, περισσότερο σύνθετου αυτή τη φορά καθώς εντάσσει σύγχρονες μικροϊστορίες σε μια βασική που έχει υπόβαθρο της ένα πρόσωπο ιστορικό, την βασίλισσα της Καστίλλης, γνωστή με το όνομα «Ιωάννα η τρελή».

Το έργο

Το κείμενο σε ένα γενικό πλαίσιο θέτει ποικίλης φύσεως ερωτήματα  για τη ζωή χωρίς ωστόσο να γίνεται αυτοσκοπός η εύρεση απαντήσεων, καθώς στοχεύει κυρίως στην ανάδειξη τους και οι όποιες λύσεις μοιάζουν ανοικτές, ίσως να είναι και προσωπική υπόθεση του καθενός. Ο Καλαβριανός παραλληλίζει την ιστορία της Ιωάννας με αυτήν της οικογένειας της Άννας, μιας γυναίκας στα όρια της κατάθλιψης. Μέσα από αναδρομές οδηγούμαστε στην αποκάλυψη των μυστικών μιας οικογένειας της διπλανής πόρτας που τα μέλη της ζουν στη φαινομενική κανονικότητα ενώ έχουν μεταξύ τους ανοιχτούς λογαριασμούς. H Γρανάδα είναι ο κοινός τόπος που λειτουργεί ως γη της Επαγγελίας, ως μια νέα «Ιθάκη», εν προκειμένω χωρόχρονος ωραίων αναμνήσεων.

H Παράσταση

Στην παράσταση έχουμε την ταύτιση συγγραφέα και σκηνοθέτη. Αποτέλεσμα της σύμπραξης αυτής είναι ένα έντεχνο δείγμα ρεαλιστικής γραφής και απεικόνισης που δημιουργεί αίσθημα οικειότητας χάρη στους καθημερινούς πρωταγωνιστικούς του χαρακτήρες και τα αληθοφανή περιστατικά τους. Τρυφερότητα, μελαγχολία, ευαισθησία, χιούμορ, οι συμπτώσεις και οι ανατροπές τους, η απώλεια και η μετέπειτα πορεία, οι ανθρώπινες σχέσεις αναδεικνύονται και συνδυάζονται μέσα στην απλότητα τους χωρίς να παράγουν εξάρσεις. Η απουσία άμεσων συγκρούσεων δημιουργεί εκκρεμότητες που παραμένουν ανοιχτές βάζοντας τους θεατές στη διαδικασία προσωπικής εκτίμησης για πρόσωπα και συμπεριφορές αλλά ακόμα και δικής τους στάσης απέναντι στα ποικίλα ζητήματα, ιδιαίτερα σε αυτό της διαχείρισης της απώλειας, που θέτει το -χωρίς διδακτισμό και αδέσμευτο από στοιχεία μελό- κείμενο του Καλαβριανού.

Αξιόλογες και υποστηρικτικές  οι ερμηνείες (Φιλαρέτη Κομνηνού, Γιώργος Γλάστρας, Εφη Σταμούλη, Στέφη Πουλοπούλου, Αλεξία Μπεζίκη, Διαμαντής Αδαμαντίδης), μελετημένες με λεπτομέρεια αποδίδουν την κανονικότητα της καθημερινότητας, καθώς η μια συμπληρώνει την άλλη σε ένα συνολικό αποτέλεσμα που διακρίνεται από ρυθμό. Στα ιδιαίτερα και ευφάνταστα επισημαίνεται η μέσω βίντεο παρουσία της Λυδίας Φωτοπούλου ως περσόνα – βασίλισσα Ιωάννα που με την παρεμβατική και συνάμα υπερβατική της αφήγηση εξυπηρετεί κυρίως τη λυρική – ποιητική πλευρά του κειμένου, αποφορτίζοντας με το δικό της “δράμα” την ατμόσφαιρα σε στιγμές απειλούμενης έντασης ανάμεσα στους ήρωες της σύγχρονης ιστορίας. Εντός πλαισίου η εύηχη μουσική του Άγγελου Τριανταφύλλου και πλήρως εναρμονισμένα στο κλίμα το κομψό και λειτουργικό σκηνικό της Ευαγγελίας Θεριανού καθώς και τα κοστούμια της Ιωάννας Τσάμη, αμφότερα συνταιριασμένα με το παρόν.

Τα συν (+)

• το κείμενο: φρέσκο, ωραία γραφή, ήρεμη δύναμη που δίνει ερεθίσματα σκέψης

• η θεατρική απόδοση του κειμένου: σκηνοθεσία, ερμηνείες, όλα τα συστατικά της παράστασης μαρτυρούν μια δεμένη δουλειά συνόλου με καλή χημεία

Τα πλην (-)

• το συναισθηματικό κλίμα του κειμένου παραμένει διακριτικό καθώς απουσιάζουν οι -πιο έντονες-συγκινησιακές στιγμές που θα ξεχώριζαν

Σύνολο (=)

• Δουλειά με φροντίδα και μεράκι. Ήπιοι τόνοι που δημιουργούν ωστόσο μια παράσταση ανθρώπινη, ευαίσθητη, συγκινητική σε σημεία, από τις ωραίες στιγμές της τρέχουσας θεατρικής σεζόν.