Με το όνομα μιας ηρωίδας που έμελλε να ταυτιστεί η Μελίνα Μερκούρη, με το ίδιο όνομα συνδέεται πλέον οριστικά και η Ιωάννα Κολιοπούλου. Η πρωταγωνίστρια του «Στέλλα κοιμήσου», του συνταρακτικού δράματος του Γιάννη Οικονομίδη που ανέβηκε για δύο σεζόν στο Εθνικό θέατρο, είναι από απόψε η νέα νικήτρια του βραβείου Μερκούρη που φορώντας – πάνω στο φλοράλ φόρεμα της – την καρφίτσα της Μελίνας την αφιέρωσε στο σκηνοθέτη της μα και σε όλους τους συντελεστές της παράστασης αφού «χωρίς αυτή τη συνάντηση δεν θα είχα φτάσει εδώ», όπως είπε χαρακτηριστικά.
Η απόφαση της πενταμελούς επιτροπής (των Μάγιας Λυμπεροπούλου, Ρένης Πιττακή, Δημήτρη Λιγνάδη, Ματίνας Καλτάκη και Δηώς Καγκελάρη) ανακοινώθηκε στην κατάμεστη αίθουσα του Ιδρύματος Μερκούρη στην Πλάκα (γεμάτη από δεκάδες ορθίους κι άλλους τόσους “περιπλανώμενους” κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης) με ελαφρά καθυστέρηση αφού η «σχεδόν ίση αξία των διαγωνιζομένων» – όπως διευκρίνισε ο Δημήτρης Λιγνάδης – δυσχέρανε την απόφαση της.
Η νικήτρια ανάμεσα στους (από αριστερά) Δημήτρη Λιγνάδη, Ρένη Πιττακή, Αλκη Ζέη, Δηώ Καγκελάρη και Ματίνα Καλτάκη.
Στο πρόσωπο της Ιωάννας Κολιοπούλου και των συνυποψηφίων της Αμαλίας Καβάλη, Ευγενία Δημητροπούλου και Αλεξάνδρα Καζάζου, ο Δημήτρης Λιγνάδης – σταθερός ενορχηστρωτής της εκδήλωσης – αναγνώρισε τη δυνατότητα να γεννηθούν οι μύθοι της νέας θεατρικής εποχής. «Θυμάμαι οι παλαιότεροι στεκόμασταν στην κουίντα και μέσα από το σκοτάδι χαζεύαμε σιωπηλά ένα μύθο. Όταν, λοιπόν, ρώτησα κάποια νεότερα παιδιά του θεάτρου “εσείς για ποιον έχετε σταθεί στην κουίντα” μου απάντησαν “για κανέναν”… Θεωρώ πως θα ξανάρθει η εποχή των μύθων και οι μύθοι θα είστε εσείς. Πάντα θα υπάρχουν σπουδαίοι ηθοποιοί κι αν η εποχή που διανύουμε τώρα όλα τα αλέθει μην πάψετε να ελπίζετε, να προσπαθείτε και να δίνετε το παράδειγμα. Τουλάχιστον, η καρφίτσα της Μελίνας γι’ αυτό μας εμψυχώνει».
Το βραβείο στην Ιωάννα Κολιοπούλου παρέδωσε η συγγραφέας Αλκη Ζέη (εν τη απουσία της περσινής νικήτριας Ανθής Ευστρατιάδου) και στενή φίλη της Μελίνας Μερκούρη που αναπόλησε, με τη γνωστή της ευγλωττία, στιγμιότυπα από τον κοινό τους βίο: Όταν για πρώτη φορά θα την έβλεπε στο θέατρο «Κεντρικόν» – ούσα η ίδια παιδί – να πρωταγωνιστεί στο «Φόρεμα της Κυρίας» του Γρηγορίου Ξενόπουλου, όταν θα τη γνώριζε στο μετεμφυλιακό Παρίσι του 1953 κι αργότερα στο Παρίσι όπου και δυο θα έβρισκαν αυτοεξόριστες καταφύγιο επί Δικτατορίας. Όταν θα την παρακολουθούσε να συναγελάζεται με απλούς ανθρώπους αλλά και βασιλιάδες φέροντας την ίδια φυσικότητα. Ακόμα συντροφεύει την Αλκη Ζέη η ανάμνηση της Μελίνας αφού, όπως είχε πει και ο Μπέρναρντ Σω, «ευτυχώς τους νεκρούς μας τους βλέπουμε στον ύπνο μας». «Κι εγώ την βλέπω συχνότατα, όμορφη, ζωντανή και ξυπνάω χαρούμενη» εξομολογήθηκε η κ. Ζέη.
Η Ιωάννα Κολιοπούλου αφιέρωσε το βραβείο στο Γιάννη Οικονομίδη και την ομάδα του «Στέλλα κοιμήσου».
Εκτός από πλήθος κόσμου, η κεντρική αίθουσα του ιδρύματος έσφυζε από εικόνες και εικαστικές συνθέσεις εμπνευσμένες από τη Μελίνα, στο πλαίσιο της έκθεσης του Τάσου Λιακόπουλου «Μελίνα – Ελλάδα» σε επιμέλεια της σκηνογράφου Εύας Νάθενα. Η τελευταία φρόντισε και το αφιερωματικό, για τη Μελίνα, βίντεο μαζί με τον Δημήτρη Μασούρα σε μια ακόμα βραδιά που όπως παρατήρησε ο πρόεδρος του Ιδρύματος Μερκούρη Χριστόφορος Αργυρόπουλος συνιστά παραδοσιακά «μια μικρή αντίδραση στην εθνική μελαγχολία και εσωστρέφεια».
