«Ποιός τα χέζει τα παιδιά; Για την Γλαύκη λέω. Γιατί να πεθάνει έτσι ξεφτιλισμένη; Τι έκανε δηλαδή; Πήρε τον άνδρα που ήθελε».
Η “Γλαύκη” του έργου αναρωτιέται. Μιλάει για πρώτη φορά. Μια σχέση μυθική. Μια σχέση καθημερινή; Κάποια Γλαύκη και κάποιος Ιάσονας συνομιλούν με τις εκδοχές τους μέσα από διαφορετικές διαστάσεις, πότε live, πότε σε video, πότε ο ένας εδώ, πότε ο άλλος εκεί.
Η εικονική πραγματικότητα είναι μέρος της ζωής μας άρα και των σχέσεων. Τα εμπόδια στον έρωτα παραμένουν όμως ίδια; Επηρεάζουν οι συνθήκες και τα λάθη; Ποιές είναι οι ευθύνες των ηρώων; Πού είναι το τρίτο πρόσωπο; Είναι έρωτας ή παιχνίδι; Η Μήδεια τι θα έλεγε αν είχε ακούσει την Γλαύκη; Η Μήδεια δε λέει τίποτα σε αυτό το έργο. Είναι το πρόσωπο στο δίπλα δωμάτιο.
Η παράσταση επιχειρεί να συνδυάσει το λόγο, στοιχεία του μύθου, το θέατρο, το βίντεο και τη μουσική σε μια συνομιλία μεταξύ τους απ’ όπου προκύπτει ένας κόσμος αλλόκοτος και μάταιος όσο κι ένα ερωτικό πάθος.
