Σόνια Θεοδωρίδου: Eπιθυμώ να τραγουδώ την ωραιότητα, είτε αυτή προέρχεται από τον Πουτσίνι, είτε από τον Χατζιδάκι, είτε από νέους Έλληνες δημιουργούς

Η γιόγκα, το διάβασμα, ο διαλογισμός και η διδασκαλία τραγουδιού είναι πράγματα που γεμίζουν τη ζωή της, σε συνδυασμό με την αγάπη των φίλων και της οικογένειας της. Δε διστάζει να πειραματιστεί πάνω σε οτιδήποτε νιώθει πως την «τραβάει», ένω από τα μέχρι στιγμής ρίσκα, που έχει πάρει στη ζωή της νιώθει απόλυτα δικαιωμένη.

Ο λόγος για τη σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου που πρωταγωνιστεί φέτος στο ” “CATS” σ’ έναν ρόλο «πρόκληση» για την ίδια, μιας και είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει σε μιούζικαλ. Από τις 25 Απριλίου, οι «Γάτες» του Andrew Lloyd Webber, οι πρωταγωνιστές της μαγευτικής ποίησης του T.S. Elliot, θα τραγουδήσουν για πρώτη φορά στα ελληνικά -την αποδοση υπογράφει ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος- στο “Θέατρον” του Κέντρου Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος. 

Ποιο ήταν το ερέθισμα που σας κατεύθυνε στο λυρικό τραγούδι; Πότε συνειδητοποιήσατε πώς αυτό το είδος σας εκφράζει περισσότερο σαν καλλιτέχνιδα;

Από μικρή τραγουδούσα σε σχολικές γιορτές και οικογενειακά γλέντια. Το τραγούδι ήταν η χαρά και η καταφυγή μου, και η μουσική γενικότερα ήταν το κάλεσμα μου. Κάποια στιγμή άκουσα στο ραδιόφωνο την Μαρία Κάλλας και είπα στην μητέρα μου «Εγώ αυτό θέλω να γίνω». Τελειώνοντας το σχολείο αποφάσισα να έρθω στην Αθήνα και να σπουδάσω πιάνο και τραγούδι. Τότε ανοίχθηκε για μένα ένας κόσμος μαγικός, λαμπερός γεμάτος συγκλονιστικούς ήχους και συναισθήματα. Και η παιδική μου επιθυμία έγινε φωτιά που με έκαψε.

Ποιες επιλογές ή συνεργασίες θεωρείτε ότι αποτέλεσαν καθοριστικούς σταθμούς στην πορεία σας;

Στην Ελλάδα υπήρξαν άνθρωποι που με σημάδεψαν, όπως η Ντόρα Μπακοπούλου, δασκάλα μου του πιάνου και καθοδηγήτρια στην απαρχή της καριέρας μου, ο Χρήστος Λαμπράκης μέντορας και φίλος, ενώ στο εξωτερικό η δασκάλα μου του τραγουδιού Βέρα Ρόζα, οι μαέστροι Αντόνιο Παπάνο και Ρενέ Γιάκομπς και οι σκηνοθέτες Χέρμπερτ Βέρνικε και Λικ Μπόντι.

Σπουδάσατε, δουλέψατε και ζήσατε για δεκαετίες στο εξωτερικό. Πώς αποτιμάτε αυτή τη διαδρομή; Τι ήταν αυτό που σας δυσκόλεψε περισσότερο και τί θεωρείτε ότι σας χάρισε η ζωή εκτός Ελλάδας;

Στο εξωτερικό έζησα το όνειρό μου. Σπούδασα σε μία σπουδαία ακαδημία μουσικής με τους πιο διάσημους καθηγητές της εποχής, όπως οι Ελίζαμπεθ Σβάρτσκοπφ, Φισερ Ντίσκαου, Μπίργκιτ Νίλσον κ.α. Βρέθηκα στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου, με τους μεγαλύτερους μαέστρους, όπως τους Σόλτι, Αμπάντο, Παπάνο και άλλους. «Έκόμισα είς την Τέχνη», όπως λέει και ο μεγάλος μας Καβάφης, χωρίς να έχω κάνει εκπτώσεις, αλλά ούτε και παραχωρήσεις…

Κρίνοντας από την προσωπική σας εμπειρία, για έναν λυρικό τραγουδιστή η έξοδος από την Ελλάδα αποτελεί μονόδρομο; Υπάρχουν πλέον στην χώρα μας ευκαιρίες και προοπτικές σ’ αυτό τον χώρο;

Σίγουρα τα πράγματα έχουν κάπως καλυτερέψει, αλλά η προοπτική του εξωτερικού σε γεμίζει με εμπειρίες και παραστάσεις, που δύσκολα θα μπορούσε να αποκτήσει κανείς στην Ελλάδα. Και εάν επιθυμείς την μεγάλη καριέρα τότε το εξωτερικό είναι μονόδρομος. Επίσης στο εξωτερικό είναι πολλά τα θέατρα, πολλές οι ορχήστρες και έτσι οι ευκαιρίες είναι περισσότερες.

Το γεγονός πως εν έτει 2018 λείπει μια μουσική Ακαδημία από την πατρίδα μας, λέει πολλά για το εκπαιδευτικό μας σύστημα 

Θεωρείτε ότι με τη μεταφορά της Λυρικής Σκηνής στο ΚΠΙΣΝ και γενικότερα τις κινήσεις εξωστρέφειας που γίνονται τα τελευταία χρόνια στη Λυρική, μπορεί το τοπίο ν’ αλλάξει και να διευρυνθεί το κοινό του λυρικού τραγουδιού; Τι άλλο πιστεύετε ότι θα μπορούσε να συμβάλει σ’ αυτή την κατεύθυνση;

Η μεταφορά της Λυρικής σε ένα χώρο που πραγματικά αξίζει στο Εθνικό Λυρικό μας Θέατρο, με σωστές τεχνικές υποδομές και δυνατότητες ανεβάσματος μεγάλων παραγωγών είναι σπουδαίο γεγονός. Η οποία αλλαγή όμως, δεν θα επέλθει με την αλλαγή του χώρου, αλλά με την αλλαγή της εκπαίδευσης και το πέρασμα από την Απαιδεία στην ουσιαστική παιδεία. Χρειάζονται δομές για να φιλοξενήσουν την τέχνη, αλλά και ουσιαστικές εστίες πολιτισμού στα σχολεία, όπως δημιουργία χορωδιών και ορχηστρών, έτσι ώστε τα παιδιά από μικρή ηλικία να βάζουν την μουσική στην καθημερινότητα τους. Το γεγονός πως εν έτει 2018 λείπει μια μουσική Ακαδημία από την πατρίδα μας, λέει πολλά για το εκπαιδευτικό μας σύστημα…

Στη διάρκεια της καριέρας σας έχετε κάνει περάσματα και από άλλους χώρους θεωρητικά ασύμβατους με το λυρικό τραγούδι. Πχ. έχετε συμμετάσχει σε ταινία, έχετε ερμηνεύσει ακόμα και Παντελίδη! Σας αρέσει γενικά να πειραματίζεστε με την τέχνη; Υπάρχει κάτι που δεν έχετε κάνει ακόμα αλλά θα θέλατε να δοκιμάσετε;

Φυσικά και επιθυμώ να τραγουδώ την ωραιότητα, είτε αυτή προέρχεται από τον Πουτσίνι, είτε από τον Χατζιδάκι, είτε από νέους Έλληνες δημιουργούς. Η Μουσική είναι μεγάλη και το ρεπερτόριο τεράστιο. Τώρα δοκιμάζω και το μιούζικαλ, πράγμα που δεν τον φανταζόμουν πριν λίγα χρόνια. Και όμως το CATS και ο ρόλος της Grisabella μίλησαν εξ’ αρχής στην ψυχή μου. Eπειδή μου αρέσει πολύ η jazz, άρχισα ήδη να ψαχουλεύω στα υπέροχα ερωτικά, αισθησιακά μονοπάτια της.

Τι είναι αυτό που οδηγεί κάθε φορά τα βήματα σας και καθορίζει τις επιλογές σας; Είστε άνθρωπος που γενικά ρισκάρει;

Μα πόσο άχρωμη είναι η ζωή μας χωρίς ποικιλία και ρίσκο. Δεν βρίσκετε; Από μικρή είχα την περιέργεια και τη δίψα να μαθαίνω πράγματα. Την επιθυμία να ρισκάρω, να μαθαίνω και να ανακαλύπτω. Κρίνοντας από την μέχρι τώρα ζωή μου, νομίζω πως έχω δικαιωθεί…

Νιώσατε ποτέ ότι υπάρχει κίνδυνος να «τσαλακώσετε» την εικόνα σας ή να βλάψετε την καριέρα σας «παρεκκλίνοντας» από το χώρο του λυρικού τραγουδιού;

Τουναντίον. Η επαφή μου με τον Μπρέλ, τον Χατζιδάκι, τον Μίκη, τον Τσιτσάνη και τώρα το μιούζικαλ του Γουέμπερ, προσθέτει στην παλέτα συναισθημάτων και παραστάσεων, που φέρω εντός μου ωσάν καλλιτέχνης και με κάνουν καλύτερο άνθρωπο και μουσικό. Γνωρίζω απόλυτα τα όρια μου και δεν θα έκανα κάτι το οποίο δεν θα μπορούσα να υποστηρίξω και να υπερασπιστώ.

Το CATS είναι το πρώτο μιούζικαλ στο οποίο συμμετέχετε. Γιατί μέχρι τώρα δεν είχατε επιχειρήσει κάτι ανάλογο; Τι είναι αυτό που σας έκανε να αποδεχτείτε αυτή την νέα πρόκληση;

Ώπως ανάφερα παραπάνω, πρόκειται για ένα απαιτητικό ρόλο, μια σπουδαία μουσική και εκτιμώ πως ήταν το επόμενο μου βήμα, που ήρθε αβίαστα και οργανικά.

Είναι το μιούζικαλ ένα εύκολο πεδίο για έναν λυρικό τραγουδιστή;

Μετά τον Βέρντι, τον Πουτσίνι, τον Όφενμπαχ η όψη αυτή του μουσικού θεάτρου – που για αρκετό κόσμο θεωρείται ίσως πιό light – απαιτεί την ίδια αφοσίωση, τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια προσήλωση και μελέτη από πλευράς του τραγουδιστή. Με πολλές πρόβες και ατελείωτη πειθαρχία!

Για κάθε μου νέο ρόλο σκέφτομαι: «Ο ρόλος αυτός γράφτηκε για εμένα» και τον υποστηρίζω με όλη μου την δύναμη!

Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει πολλά διάσημα μιούζικαλ να παρουσιάζονται στην Ελλάδα με ελληνικούς στίχους. Πως σχολιάζετε αυτή την τάση και πώς κρίνετε το επίπεδο των ελληνικών παραγωγών;

Το να μεταφραστεί το μιούζικαλ στην ελληνική γλώσσα, βοηθά το κοινό, που ίσως δεν μιλά την γλώσσα στη οποία γράφτηκε το έργο, να κατανοήσει την πλοκή και την ουσία του έργου, οπότε αυτό μόνο ωσάν θετικό μπορώ να το εκλάβω. Εκτιμώ πως καθώς περνά ο καιρός και οι παραγωγές πυκνώνουν, τόσο καλύτερο γίνεται και το επίπεδο τους.

Στο CATS κρατάτε το ρόλο της γάτας Grizabella. Μιλήστε μας λίγο για το ρόλο αυτό. Υπάρχει κάτι που σας ιντριγκάρει; Πχ πώς είναι να ερμηνεύετε την μπαλάντα «Μemory» ένα κομμάτι που έχει ταυτιστεί με την ερμηνεία της Βarbαra Streisand;

Για κάθε μου νέο ρόλο σκέφτομαι: «Ο ρόλος αυτός γράφτηκε για εμένα» και τον υποστηρίζω με όλη μου την δύναμη! Η Grizabella είναι μία στάρ. Ξανακερδίζει τη στήριξη της κοινότητας που την εξοστράκισε. Με το “Memory” αναπολεί την παλαιά της ζωή και λάμψη… Εξαιρετικά ανθρώπινο και τραγικό!

Εκτός από το τραγούδι τι άλλο γεμίζει τη ζωή σας;

Το τραγούδι και η μουσική είναι μέρος μιας γεμάτης και πλούσιας ζωής από την αγάπη της οικογένειας μου, την φιλία των δικών μου ανθρώπων, γεμάτη από δραστηριότητες καθημερινές και αγαπημένες – όπως γιόγκα, διάβασμα, διαλογισμό, διδασκαλία τραγουδιού κ.α.

Μιλήστε μας για τον πολιτιστικό χώρο «Καλλίστω». Ποιο είναι το όραμά σας γι’ αυτό το εγχείρημα;

Η ολιστική μουσική εκπαίδευση. Δηλαδή ο κόσμος που έρχεται εκεί να μάθει από αρχαία Ελληνικά, μέχρι χορωδία, πλέξιμο, γιόγκα και τα μικρά παιδιά να χτίσουν ένα δυνατό πολιτισμικό προφίλ για την τωρινή, αλλά κυρίως μελλοντική ζωή τους…

Τι είναι αυτό που ονειρεύεστε να σας συμβεί σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο στα επόμενα χρόνια;
Να είμαι υγιής, να έχω αγάπη και αρμονία εντός μου και να προσφέρω μέσω της Τέχνης μου, έτσι ώστε αυτός ο κόσμος να είναι καλύτερος για τις μελλοντικές γενιές. Και πάνω από όλα να τραγουδώ…