Στον Barry Ashworth των Dub Pistols αρέσει να παρτάρει στην Αθήνα

Ο Barry Ashworth αποτελεί αναμφισβήτητα μια από τις πιο γνήσιες βρετανικές φιγούρες των αρχών του ’80 μαζί με τους Paul Oakenfold και Danny Rampling. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως ο Terry Hall από τους The Specials, ο reggae θρύλος Horace Andy, ο Moby, οι Limp Bizkit, ο Ian Brown κ.α. Στα μέσα των 90’s συνέλαβε την ιδέα της δημιουργίας αυτού του φαινόμενου που ονομάζεται Dub Pistols μια από τις μεγαλύτερες dub και big beat μπάντες της Μεγάλης Βρετανίας, θρύλοι στην urban σκηνή και λατρεμένοι των hip hop fans.

Στη νέα του εμφάνιση στην Αθήνα θα μοιραστεί τη σκηνή του Τres Athens με τον Rodney P, θεμελιωτή της βρετανικής hip hop σκηνής κι εναν από τους πιο περιζήτητους hip hop καλλιτέχνες για live εμφανίσεις και στις 2 πλευρές του Ατλαντικού. H χημεία των δύο καλλιτεχνών είναι δεδομένη, καθώς η συνεργασία τους έχει τελειοποιηθεί και από τη συμμετοχή του Rodney P τα τελευταία χρόνια στα περιοδείες των Dub Pistols και προσφέρει ένα show – party απελευθερωτικό κι άκρως ψυχαγωγικό, γεμάτο από την τρέλα του Ashworth και δόσεις από την γνήσια Hip Hop, Dub, Reggae, Bass κουλτούρα της Μεγάλης Βρετανίας.

Με αφορμή αυτό το Live ξαναθυμόμαστε αποσπάσματα της κουβέντας που είχαμε με τον Βarry Ashworth την τελευταία φορά που είχε έρθει στην Αθήνα…

… Ποια η αποψή σου για τον Sergio Leone ως σκηνοθέτη; Ποια ταινία του είναι η αγαπημένη σου;

Λατρεύω τις ταινίες του και τα περισσότερα από τα παλιότερα spaghetti westerns. Αμφιβάλλω αν έφτιαξε ποτέ μια άσχημη ταινία. Τα κοντινά του πλάνα υπήρξαν πραγματικά ακαταμάχητα και πρωτοποριακά. Αληθινές προσωπογραφίες. Τα «Μια φορά κι έναν καιρό στην Αμερική», «Για μια χούφτα δολάρια», «ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος», η οποία είναι και η αγαπημένη μου ταινία, «Μονομαχία στο Ελ Πάσο», «Κάποτε στην άγρια Δύση, είναι ανάμεσα στις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Και τι να πει κανείς για τις μουσικές του Ennio Morricone. Απλά ιδιοφυείς κι άφθαρτες.

Αγαπημένο βιβλίο και συγγραφέας;

Υπάρχουν πολλά αγαπημένα βιβλία και συγγραφείς, αλλά αν θα έπρεπε να διαλέξω ένα μόνο που πραγματικά έχω λατρέψει, αυτό θα ήταν το “Shantaram” του Gregory David Robert. Είναι μια απίστευτη ιστορία κι ένα βιβλίο που δε σου επιτρέπει να το αφήσεις εύκολα από τα χέρια σου. Το διάβασα κατά τη διάρκεια της τουρνέ μας στην Ινδία και πραγματικά εκτόξευσε την απόλαυση του ταξιδιού που εκ του προορισμού ήταν ήδη εκτοξευμένη.

Πέρα από το τραγούδι και τη μουσική ποια είναι η αγαπημένη σου μορφή τέχνης;

Λατρεύω τη τέχνη του Δρόμου, χωρίς ο ίδιος να την εξασκώ. Εκτιμώ βαθύτατα τον τρόπο που καλλιτέχνες του δρόμου έχουν φέρει το έργο τους στον σύγχρονο κόσμο. Στα δικά μου μάτια μοιάζει με punk rock σε χρωματιστή μορφή! Απέναντι σε στερεότυπα που αναπαράγονται καθημερινά απ’ ό,τι είδους πομπούς μπορείς να σκεφτεί ή να φανταστεί κανείς, η τέχνη αυτή επικοινωνεί προς το κοινό, που είναι όλοι όσοι μπορούν να βρεθούν σ’ ένα δρόμο, μια, πολλές φορές σκληρή, αλλά υπαρκτή πραγματικότητα. Η τέχνη του δρόμου εκπέμπει ξεκάθαρα πρωτογενή πληροφορία – μήνυμα κι είναι πραγματικά στο χέρι του καθενός να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει, να ασπαστεί ή να απορρίψει το περιεχόμενο ή να το λάβει σαν βάση για διάλογο που μπορεί να οδηγήσει σε νέα μονοπάτια.

Πιστεύεις στην ανάμειξη διάφορων ειδών τέχνης που να οδηγούν σε ένα παραγωγικό-δημιουργικό αποτέλεσμα;

Έχω πραγματοποιήσει μουσικές συνεργασίες με τον Gavin Turk έναν σπουδαίο νέο καλλιτέχνη, ενώ μουσική μας έχει χρησιμοποιηθεί από τον Banksy. Οπότε σίγουρα πιστεύω στην μίξη αυτή και στο παραγωγικό της αποτέλεσμα. Νομίζω το “Gorrilaz” project του Damon Alban αποτελεί ένα τέλειο παράδειγμα αυτού που έχω στο μυαλό μου.

Ποια είναι η καλλιτεχνική πραγματικότητα στο Λονδίνο σήμερα;

Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι ένας κόσμος στον οποίο βρίσκομαι μέσα, αλλά θεωρώ πως η Art σκηνή αυτή τη στιγμή στο Λονδίνο είναι πιο δυνατή από ποτέ. Έχοντας γυρίσει παντού στον πλανήτη νομίζω είναι με έναν τρόπο το ίδιο παντού. Πρέπει να κοιτάξεις κάτω από την επιφάνεια και τότε θα βρεις τρομερό ταλέντο και δημιουργικότητα παντού γύρω σου.

Τι σημαίνει αυτή η επιστροφή των pistoleros για τη μουσική των Dub Pistols; Να περιμένουμε εξελιγμένες ηχητικές καταστάσεις;

Νομίζω θα είναι ένα κλασσικό Dub Pistols album. Ωστόσο οι πειραματισμοί είναι πάντοτε μέσα στο παιχνίδι και σίγουρα θα ακούσετε και νέα πράγματα. Ο πυρήνας είναι η ενέργεια και το vibe των ζωντανών μας εμφανίσεων, των τελευταίων ετών, μαζεμένα σε ένα album.