Αναζητώντας τον Αττίκ στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης
Η παράσταση “Αναζητώντας τον Αττίκ” επιστρέφει για έξι μόνο παραστάσεις, από 7 έως 12 Ιουνίου 2018, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Το 2012 αναδείχτηκε από χιλιάδες θεατές σε παράσταση της χρονιάς, αναβιώνοντας στο Θέατρο Badminton και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης τη θρυλική «Μάντρα» του Αττίκ, το έπος ζωής του Κλέωνα Τριανταφύλλου και της γενιάς του.
Το 2018, η αγαπημένη παράσταση επιστρέφει στο Μέγαρο Μουσικής με ανανεωμένη διάθεση κι έναν δυναμικό θίασο που πρωταγωνιστούν οι: Αντώνης Καφετζόπουλος, Άκης Σακελλαρίου, Κατερίνα Παπουτσάκη, Νάντια Κοντογεώργη, Μίνως Θεοχάρης, Κωνσταντίνος Ασπιώτης, καθώς και μια μεγάλη ομάδα από ταλαντούχους ηθοποιούς, τραγουδιστές, μουσικούς. Ιδιαίτερα τιμητική η παρουσία της μοναδικής Ζωζώς Σαπουντζάκη, σε μια από τις μεγάλες στιγμές στην εντυπωσιακή της καριέρα.
Η παράσταση είναι εμπλουτισμένη με νέα κείμενα και τραγούδια, καρπό συστηματικής ιστορικής και μουσικής έρευνας με τη γνώση και το κύρος του Λάμπρου Λιάβα, ενώ τα ευφυή στιχουργικά ιντερμέδια υπογράφει ο Γιάννης Ξανθούλης. Τη σκηνοθεσία και τη χορογραφία έχει αναλάβει και πάλι η Σοφία Σπυράτου, την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση της ορχήστρας ο Θόδωρος Κοτεπάνος, ενώ ο Μανόλης Παντελιδάκης επιμελείται τα καινούργια εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια.
Μια γοητευτική παράσταση που προσκαλεί το σημερινό κοινό ν’ αναβαπτιστεί σε ακριβές μνήμες και αισθήσεις που σφράγισαν την ευαισθησία μας. Μια χορταστική μουσικοχορευτική αναδρομή χωρίς διάθεση «ρετρό», αλλά με πολύ χιούμορ, σαρκασμό, τρυφερότητα και συγκίνηση. Μελωδίες και στίχοι που επηρέασαν όλους τους κατοπινούς δημιουργούς και συντρόφεψαν γενιές ολόκληρες στους έρωτες, τις χαρές και τις λύπες τους (Ζητάτε να σας πω, Παπαρούνα, Τα νιάτα, Είδα μάτια, Τα τελευταία γιασεμιά κ.ά.).
O Αττίκ και η εποχή του, ήχοι, φωνές, όργανα και μουσικές εξαίσιες, μορφές ενός ιδανικού θιάσου, ζωντανεύουν στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής από τις 7 έως τις 12 Ιουνίου. Η αξέχαστη «Μάντρα», η μουσική αυλή των θαυμάτων αναβιώνει μοναδικά αναδεικνύοντας την «μεγάλη τέχνη των μικρών τραγουδιών» που εξακολουθεί να μας αφορά και να μας εμπνέει.