Το έργο αποτελεί μια χορό-ωδή στην καλλιτεχνία του Μιχαήλ Άγγελου, η οποία αποτυπώθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα γλυπτά του. Στην Pieta.
Η Pieta (1498–1499) απεικονίζει το σώμα του Ιησού στα πόδια της μητέρας του Μαρίας μετά την αποκαθήλωσή του από τον σταυρό του μαρτυρίου. Παρά την ένταση της στιγμής αυτής, ο Μιχαήλ Άγγελος έχει καταφέρει να μεταδώσει επιτυχώς όλες τις εκφάνσεις μιας τόσο περίπλοκης σκηνής, με τρόπο σφαιρικό. Το γλυπτό από μόνο του δημιουργεί διαφορετικές εμπειρικές αισθήσεις. Το νεκρό σώμα του Ιησού στα χέρια της Παρθένου και η αποδοχή του ασύλληπτου προσδοκούν σε μια εικόνα θανάτου που όμως μεταδίδει ξεκούραση. Το αναπόφευκτο και το αναγκαίο πένθος. Στην απόλυτη αίσθηση αγαλλίασης απέναντι στο άγαλμα παρόλο τον θρήνο.
Το σώμα για τον Μιχαήλ Άγγελο αποτελεί στοιχείο κλειδί. Στα έργα του εστίαζε στην ομορφιά του σώματος όχι στην ιδεαλιστική του μορφή, αλλά σε ακραία κινητικότητα.
Στο έργο έξι χορευτές καλούνται να μεταφέρουν την καλλιτεχνία του Μιχαήλ Άγγελο από την ακαμψία στην κίνηση. Από την αντίσταση στην παραδοχή. Συνοδευόμενοι από τους ζωντανούς ήχους των συνθέσεων του Σωτήρη Τσόλη και των ηχογραφημένων μουσικών συνθέσεων του Γιώργου Κραββαρίτη.
