Κορυφώνονται οι δράσεις του Arc for Dance Festival στο θέατρο Κιβωτός (είσοδος ελεύθερη)

Στον πυρήνα της διοργάνωσης βρίσκονται εννέα παραστάσεις νέων έργων σύγχρονου χορού, τα πέντε από τα οποία παρουσιάζονται στην παγκόσμια πρεμιέρα τους στην Αθήνα.

Τα έργα αυτά καλύπτουν ένα ευρύ εκφραστικό τόξο με σημείο αιχμής τον τρόπο σκέψης και εργασίας γυναικών δημιουργών. Η χορογράφος Μαργαρίτα Τρίκκα, στην πρεμιέρα του νέου έργου της Delenda est ερευνά τη διαδικασία της εναντίωσης και τους ρόλους που τη συγκροτούν. Μέσα από την ιστορία των όπλων και τον αντίκτυπό της στους ανά τους αιώνες πολέμους, την έρευνα για την ήττα των ανθρώπων στα κινήματα αλλά και στον έρωτα, η χορογράφος χρησιμοποιεί το στερεοτυπικό δίπολο αδύνατος-δυνατός και δημιουργεί ένα ντουέτο μάχης.

Η χορογράφος Alexandra Waierstall, σε συνεργασία με την εικαστικό Μαριάννα Χριστοφίδη, τον μουσικό-συνθέτη HAUSCHKA (Volker Bertelmann) και επτά χορευτές, δημιουργεί το (T)here and Αfter. Φαντάζεται, δηλαδή, το σύμπαν ‘εκεί και μετά’ το σημείο χωρίς επιστροφή, όπου εναλλακτικές μορφές ζωής και κίνησης συμπλέκονται σε ένα ρέον σύστημα αλλαγών και μεταμορφώσεων. Προτείνοντας για τον θεατή τον ρόλο του εξερευνητή, το έργο διαχειρίζεται την αγωνία της κατοίκησης την εποχή της Ανθρωποκαίνου και δομεί ένα μέλλον ατελεύτητο, πρόσφορο στην ανακάλυψη και κατανόηση. 

Ο Ταϊβανέζος χορογράφος Po-Cheng Tsai παρουσιάζει δύο βραβευμένα έργα του: Στο Hugin/Munin επικαλείται τον σκανδιναβικό μύθο των κορακιών αγγελιαφόρων Χούγκιν και Μούνιν, των ενσαρκώσεων της «σκέψης» και της «μνήμης» αντίστοιχα και συμβούλων του θεού Όντιν. Αντλώντας από τη φόρμα του χοροθεάτρου το έργο εξερευνά εννοιολογικά και κινησιολογικά τα πεδία που δημιουργούνται κάτω από την επιρροή του ανθρώπινου ‘βλέμματος’ και τη δύναμη του ανθρώπινου Λόγου, το πώς τα στοιχεία αυτά ορίζουν τη ζωή και σχηματίζουν την ιστορία. Στο Floating Flowers, προσωπικό αφιέρωμα στον πατέρα που έχασε, ο χορογράφος διαχειρίζεται τον θυμό, τη θλίψη και τα ερωτήματα που γεννά η ανακάλυψη της ευθραυστότητας της ζωής. Μέσα από την επίκληση και αναγνώριση του παρελθόντος, μέσα από την αναμόχλευση των παιδικών του αναμνήσεων από την οικογενειακή συμμετοχή στην ταϊβανέζικη τελετή των Υδάτινων Φανών, και αναπτύσσοντας ένα είδος ποιητικής της αδυναμίας, ο χορογράφος στοχάζεται πάνω στην κοινή ανθρώπινη μοίρα και τον αγώνα για αυτοσυνειδησία και ευτυχία. Και τα δύο έργα θα παρουσιαστούν σε δεκάλεπτα απόσπασματα.

Οι Λίντα Καπετανέα και Edivaldo Ernesto, παρουσιάζουν σε πρεμιέρα το έργο Half the Thruth, που λειτουργεί σαν μηχανισμός χαρτογράφησης του Αγνώστου, απόπειρα τοποθέτησης του Σώματος, που δεν γνωρίζουμε, στο εξωλογικό κέντρο της δημιουργίας, καθώς και ανίχνευση του ρίσκου που προϋποθέτει κάτι τέτοιο για δημιουργούς και θεατές.

Σε σύλληψη και χορογραφία της Αναστασίας Βαλσαμάκη και εμπνευσμένο από τη δυναμική λειτουργία του μονολόγου στο θέατρο αλλά και στην πραγματικότητα, το νέο έργο Body Monologue τοποθετεί το σώμα σε θέση προτεραιότητας, διάρκειας και ισχύος. Προσπαθώντας να φανταστεί εναλλακτικούς χώρους και τρόπους ενεργοποίησης του ανθρώπινου σώματος, διερευνά τα φυσικά όριά του και προτείνει μια φαντασιακή ανάγνωση που ενδεχομένως τα ξεπερνά.

Θέλοντας να δημιουργήσει ένα συλλογικό βίωμα που υμνεί τη διαφορετικότητα και επαναπροσδιορίζει την έννοια της δύναμης και της ομορφιάς, η χορογράφος Ερμίρα Γκόρο δημιουργεί ‘συναντήσεις’ πολύ διαφορετικών μεταξύ τους ατόμων –διαφορετικού φύλου, εθνικότητας, σωματότυπου, ηλικίας, ικανότητας– σε μια απόπειρα να ακυρώσει τη στερεοτυπική ταύτιση του χορευτή με ένα σώμα νεανικό, μυώδες, γυμνασμένο, «τέλειο». Το έργο «Συναντήσεις» (Αθήνα) παρουσιάζεται σε πρεμιέρα.

Το σόλο του Ισπανού χορογράφου Jesús Rubio Gamo, “Now, before we get too old”, είναι μια υπαρξιακή ωδή στον χρόνο και στην παράλογη επιθυμία του ανθρώπου να χαλιναγωγήσει το ραγδαίο πέρασμά του σχεδιάζοντας τη ζωή ως έναν τρόπο μέτρησής του. Ο χορός είναι ο προστατευμένος/αναστοχαστικός τόπος όπου τα συναισθήματα μπορούν να κυριαρχήσουν χωρίς φθορά, η απόλαυση να αποκτήσει νωχελικά χαρακτηριστικά, το σώμα να δοξάζεται ες αεί και ο φόβος του θανάτου να ησυχάσει.

Το νέο έργο «Πολήττες» της Πατρίσιας Απέργη, κάνει πρεμιέρα ως «Μια τραγωδία που δεν λέγεται, μόνο χορεύεται». Εμφανίζεται με έναν χαρακτηριστικό τίτλο-λογοπαίγνιο προκειμένου να αναφερθεί στους ‘ηττημένους πολίτες’ και ερευνά την έννοια και τους τρόπους του θρήνου στον χορό της αρχαίας τραγωδίας μελετώντας αυτόν και άλλους σύγχρονους τρόπους ριζοσπαστικής αντιμετώπισης του ίδιου του φαινομένου της απώλειας. Μέσα από την αντίληψη μιας σύγχρονης ποιητικής της πολιτικής δίνεται έμφαση στις ανάγκες και τα πάθη των αναδυόμενων κοινωνιών, όπου οι τάξεις μετατοπίζονται, οι έμφυλες ταυτότητες επαναπροσδιορίζονται και οι ατομικότητες, μέσα από την ψυχολογική και σωματική καταπόνηση, αμβλύνονται. Σε αυτές τις αταυτοποίητες ακόμη κοινωνίες, οι σύγχρονοι πολίτες του κόσμου στέκονται μπροστά στην αδήριτη ανάγκη να επινοήσουν νέους ήχους, νέες εικόνες και άλλες γλώσσες για να περιγράψουν την πραγματικότητα που έρχεται.

Το πρόγραμμα των παραστάσεων, που ξεκινούν κάθε βράδυ στις 21:30, έχει ως εξής:

24/5 Μαργαρίττα Τρίκκα (Prolet OCD dance co): Delenda est (20’) – Πρεμιέρα

Alexandra Waierstall: (T)here and Αfter (55’)

25/5 Po-Cheng Tsai (B.Dance company): Hugin/Munin (απόσπασμα: 10’)
Λίντα Καπετανέα, Edivaldo Ernesto: Half the Truth (60’) – Πρεμιέρα

26/5 Αναστασία Βαλσαμάκη: Body Monologue (20’) – Πρεμιέρα
Po-Cheng Tsai (B.Dance company): Floating Flowers (απόσπασμα 10’)
Ερμίρα Γκόρο: Συναντήσεις (Αθήνα) (40’) – Πρεμιέρα

27/5 Jesús Rubio Gamo: Now, before we get too old (40’)
Πατρίσια Απέργη (Aerites Dance Company): Πολήττες (60’) – Πρεμιέρα

Η είσοδος σε όλες τις παραστάσεις είναι δωρεάν.
Προκρατήσεις θέσεων στο τηλ. 690 9060938 μέχρι και την Τετάρτη 23/05, 12.00 – 18.00.