Οι Απίθανοι 2
Ένα από τα πιο άρτια τεχνικά animation των 00ς γνωρίζει, με αρκετή χρονική απόσταση (14 χρόνια είναι αυτά) την άξια συνέχεια του.
Η Έλεν κάνει διάλειμμα από τα οικιακά και ορμά ξανά στη δράση αφήνοντας για λίγο την ευθύνη της φροντίδας των παιδιών – που έχουν γίνει τρία μετά από τον ερχομό του βρέφους Τζακ-Τζακ που επίσης διαθέτει υπερδυνάμεις – στο σύζυγό της Μπομπ.
Το 2014 οι πρώτοι «Απίθανοι» σάρωσαν τα παγκόσμια ταμεία ξεπερνώντας τα 630 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεων παρουσιάζοντας μια οικογένεια υπερηρώων πριν ακόμη η κινηματογραφική πιάτσα πάθει overdose με την συχνή και επίμονη παρέλαση σούπερ ηρώων. Το τάιμινγκ του σίκουελ φαντάζει ιδανικό φέτος.
Η υφήλιος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα την πολιτική κόντρα δύο ανισόρροπων που παλεύουν να αποδείξουν ποιος έχει το μεγαλύτερο… πύραυλο, ενώ η γυναικεία επανάσταση, με αφορμή το κίνημα «Me too», δυναμώνει μέρα με τη μέρα. Τι σχέση όμως έχουν όλα αυτά με ένα παιδικό φιλμ θα αναρωτηθεί κανείς. Εδώ ακριβώς υπογραμμίζεται η αξία της δουλειάς του Μπερντ (σκηνοθέτη και του πρώτου φιλμ) που εξελίσσει τους χαρακτήρες του, τους ωριμάζει και τους φέρνει σε ένα κρίσιμο ιστορικό σταυροδρόμι χωρίς να παραβλέπει το κομμάτι της δράσης και της ψυχαγωγίας. Σε αυτό η αποθέωση της γυναικείας υπερ-δύναμης (μόνιμο μοτίβο πλέον στις περισσότερες ταινίες που γυρίζονται) συναντά τον γεμάτο αμφισημία χαρακτήρα του κακού που μισεί μεν τους σούπερ ήρωες αλλά περισσότερο μισεί τον μέσο πολίτη και τις μικροαστικές του συνήθειες που τον έχουν μετατρέψει σε άβουλο και μαλθακό ανθρωπάκι που περνά τη ζωή του τρώγοντας μπροστά από την τηλεόραση ή είναι κολλημένος με το κινητό τηλέφωνο και το τάμπλετ του.
Μπόνους η παρουσία της κυνικής Έντνα που τα βρίσκει μια χαρά με το σούπερ-μωρό και ευρηματικό το σενάριο με τη συμβολική σωτηρία των γονιών από τα τέκνα τους. Ουσιαστικό σχόλιο πέρα ως πέρα που δεν το συναντάς εύκολα ακόμη και σε ταινίες για ενήλικες. Έτσι οι νέοι «Απίθανοι» καταφέρνουν να έχουν ικανοποιημένους και τους μικρούς και τους μεγάλους θεατές, ακόμη κι αν στο δεύτερο μέρος η προβλέψιμη γραφή και οι επαναλήψεις τους αφαιρούν λίγη από τη σούπερ δύναμη τους.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης