Με αγάπη, Τζούλιετ
O δημιουργός του «Τέσσερις γάμοι και μια κηδεία» ποντάρει στην ρετρό ατμόσφαιρα της μεταπολεμικής Αγγλίας, στη λατρεία για το διάβασμα και το άστρο της Λίλι Τζέιμς…
Η Τζούλιετ, μια πετυχημένη συγγραφέας που ζει στο Λονδίνο του 1946, δυσκολεύεται να βρει έμπνευση για το νέο βιβλίο της, εξαιτίας των σκληρών εμπειριών από τον πόλεμο. Ώσπου λαμβάνει ένα γράμμα από ένα μέλος μιας τοπικής λέσχης βιβλίου που ιδρύθηκε κάτω από περίεργες συνθήκες κατά την διάρκεια του πολέμου στο νησί Γκένζι. Η Τζούλιετ ακολουθεί την παρόρμηση της και πηγαίνει στο νησί , όπου ελπίζει να γράψει για την τοπική λέσχη βιβλίου με το παράξενο όνομα.
Στο «Με αγάπη Τζούλιετ» το παραδοσιακό και ιδιαίτερα εύστοχο βρετανικό φλέγμα, συνοδεύεται από μια αύρα μυστηρίου που έχει προέλευση από τις σκοτεινές μέρες του πολέμου και χρησιμεύει στον αγαπητό κύριο Νιούελ (δεν είναι μόνο ο δημιουργός της εμβληματικής βρετανικής κωμωδίας «4 γάμοι…» αλλά κι ένας στυλίστας που έχει δώσει κι άλλα σπουδαία φιλμ όπως το γκανγκστερικό «Ντόνι Μπράσκο» ή το σέξι «Pushing Tin» με τους Κιούζακ, Θόρντον, Τζολί και Μπλάνσετ – αν δεν το έχετε δει ψάξτε το οπωσδήποτε) για να αφηγηθεί μια ιστορία με πολλά επίπεδα: κοινωνικά, πολιτικά, ιστορικά, ψυχολογικά.
Το σενάριο βέβαια δεν είναι πρωτότυπο αλλά πατάει στο best seller των Annie Barrows και Mary Ann Shaffer και προσφέρει ισχυρές δόσεις χαρμολύπης που συνοδεύουν την πρωταγωνίστρια σε κάθε της βήμα. Η Τζούλιετ γοητεύεται από τα μέλη της λέσχης, την αγάπη τους για την λογοτεχνία και την φιλία που τους συνδέει αλλά σύντομα διαπιστώνει ότι πίσω από την ειδυλλιακή εικόνα της λέσχης με τον όνομα γλωσσοδέτη (The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society) κρύβεται ένα σκληρό μυστικό. Ο παλιομοδίτικος ρομαντισμός του Νιούελ έχει κάποιες στιγμές πρόβλημα να συνδυαστεί με την νουάρ αντίληψη ενός σκοτεινού μυστηρίου αλλά σε γενικές γραμμές τα καταφέρνει. Το ευτύχημα του είναι πως διαθέτει ως πρώτο βιολί της ορχήστρας του την αποτελεσματική Λίλι Τζέιμς (η «νεαρή» Μέριλ Στριπ στο δεύτερο «Mamma Mia») που διαθέτει όλο το σφρίγος και την κομψότητα που απαιτεί ο δύσκολος ρόλος της.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης