Ζωή σε φιλμ

Διαζευγμένος και στα πρόθυρα να χάσει τη δουλειά του, ο Ματ αιφνιδιάζεται από την απρόσμενη επίσκεψη της Ζούι , της κοπέλας που προσέχει τον άρρωστο και χρόνια αποξενωμένο πατέρα του Μπεν. Η Ζούι τον ενημερώνει ότι ο βαριά άρρωστος πατέρας του, του ζητάει να τους συνοδεύσει μέχρι το Κάνσας όπου σκοπεύει να εμφανίσει ένα φιλμ φωτογραφίες τραβηγμένες σε Kodachrome, λίγο πριν κλείσει το τελευταίο εργαστήριο εμφάνισης αυτού του φιλμ που η Kodak αποσύρει οριστικά από την αγορά.

Συμπαθές, ανθρώπινο και τρυφερό road movie φτιαγμένο με τα συστατικά ενός «νοσταλγικού» γλυκoύ, το οποίο έχει για συνοδευτικό, το αναγκαίο δίδαγμα που λέει πως πρέπει να τρώμε τη ζωή με το (μεγάλο) κουτάλι και να μπορούμε να συγχωρούμε. Το εκλεκτό καστ (Τζέισον Σουντέικις, Ελίζαμπεθ Όλσεν, Εντ Χάρις) σαφώς και είναι ο κράχτης για το κοινό, που δεν θα απογοητευτεί με όσα δει (καλές προθέσεις, φιλότιμες προσπάθειες κι ένας καλώς νοούμενος συναισθηματισμός για το οριστικό πέρας μιας εποχής που έρχεται με το πραγματικό και αλληγορικό λουκέτο της Kodak) αλλά δεν θα νιώσει και την έκπληξη από κάτι που θα τον ξεσηκώσει πραγματικά. Όλα κινούνται προβλέψιμα και τακτοποιημένα μέχρι τελικής λεπτομέρειας, τα κλισέ πασχίζουν να μην γίνουν ανυπόφορα και πάλι καλά να λες που υπάρχει η κλάση ενός σπουδαίου ηθοποιού (Εντ Χάρις) για να μαζεύει τις τσαπατσουλιές του ασφαλούς σεναρίου (η σχέση πατέρα-γιου καθορίζει όλα τα υπόλοιπα) και τις μονοδιάστατες κορώνες των υπολοίπων (βλέπε Σουντέικις).

Κωνσταντίνος Καϊμάκης