Επικίνδυνη Αποστολή: Η Πτώση
Για έκτη φορά ο Τομ Κρουζ κάνει ριψοκίνδυνα ακροβατικά ως Ιθαν Χαντ και μας κάνει να αναρωτιόμαστε για την απίθανη φυσική κατάσταση του 56χρονου ηθοποιού.
Όταν η τελευταία αποστολή του στραβώνει, ο Ίθαν Χαντ αναλαμβάνει να επανορθώσει έχοντας αναγκαστικά κολλημένο πλάι του ένα βλοσυρό πράκτορα της CIA. Θα πρέπει όμως να τα βάλουν με μια ομάδα επικίνδυνων εκτελεστών που σχεδιάζει παγκόσμια πυρηνική καταστροφή με τον χρόνο να μετράει αντίστροφα.
Με μια εντυπωσιακή διάρκεια που κρατά 22 χρόνια – από το 1966 και την πρώτη «Επικίνδυνη αποστολή» του Μπράιαν ντε Πάλμα- και με εμφατική απόδοση του χαρακτήρα του πράκτορα της IMF Ίθαν Χαντ, ο Τομ Κρουζ εξακολουθεί να «αιχμαλωτίζει» τον φακό με ότι κάνει. Είτε καβαλώντας μηχανή που διασχίζει ανάποδα στα Ηλύσια Πεδία, είτε όταν κρέμεται από ελικόπτερο (όταν δεν το οδηγεί ο ίδιος), είτε τρέχοντας σαν κατοστάρης στις ταράτσες κτιρίων.
Βέβαια στην τελευταία περίπτωση αποκόμισε ένα οδυνηρό κάταγμα στον αστράγαλο που οδήγησε στην καθυστέρηση των γυρισμάτων κατά 3 μήνες και στην συνεπαγόμενη αύξηση του μπάτζετ της ταινίας κατά μερικά εκατομμύρια (175 εκατομμύρια δολάρια το συνολικό κόστος) αλλά και πάλι απέδειξε ότι ο Χαντ είναι το alter ego του αμερικανού ηθοποιού που δείχνει να έχει τιθασεύσει το χρόνο. Η ταινία πληροί τις προϋποθέσεις της χορταστικής μπλοκμπαστεριάς.
Σπιντάτη γραφή, σεκάνς καταιγιστικής δράσης, θέαμα ανυπέρβλητο. Αλλά και αυτοσαρκασμός («μα καλά υπάρχει κόσμος που ακόμη χάβει αυτές τις μπούρδες;» λέει στον Χαντ ο ξύλινος Κάβιλ, ο κινηματογραφικός «Σούπερμαν» όταν εκείνος του εξηγεί πώς θα ξεγελάσουν τον εχθρό με την παραδοσιακή τεχνική της μεταμφίεσης και του «κλεμμένου» προσώπου), προδοσίες που έχουν προσωπικό χαρακτήρα, συναισθηματικές αποχρώσεις που φέρνουν στην επιφάνεια ανοιχτές πληγές από το παρελθόν.
Δεν έχει και τόση σημασία ότι τα εξωφρενικά κόλπα αυτής της «Πτώσης» ανακατεύονται κάπως εύκολα με τις χιουμοριστικές ατάκες του Σάιμον Πεγκ ή την ζεν ηρεμία του «βουνού» Βινγκ Ρέιμς. Το θέμα είναι ότι περνάς για άλλη μια φορά καλά με το ανυπέρβλητο θέαμα που προσφέρει ο Κρίστοφερ ΜακΚουάρι, σκηνοθέτης και του προηγούμενου φιλμ της σειράς «Το μυστικό έθνος». Δεν είναι και λίγο κάτι τέτοιο…
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
- Γιάννης Τσορτέκης: «Δεν κάνουμε ούτε εικονοποίηση, ούτε μίμηση του Στράτου Διονυσίου»
- Yes I Can: Ο Νικόλας Κονταξής μετατρέπει το Παναθηναϊκό Στάδιο σε έναν ζωντανό καμβά σύγχρονης τέχνης
- Όταν η Τεχνητή Νοημοσύνη σκοτώνει τον Φάουστ: Μια lecture performance των Theo Dirix και Elke Robersscheuten στο Τρένο στο Ρουφ
