Μην ανησυχείς, δε θα φτάσει μακριά με τα πόδια

Ο Τζον Κάλαχαν έχει έφεση στο μαύρο χιούμορ και …τον αλκοολισμό. Μετά από ένα τροχαίο που θα τον αφήσει για πάντα καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι οδεύει προς την ολοκληρωτική καταστροφή αλλά βρίσκει τη δύναμη για να αλλάξει τη μοίρα του κι αρχίζει να σχεδιάζει βέβηλα και ανατρεπτικά σκιτσάκια που θα τον βοηθήσουν να κάνει νέο ξεκίνημα στη ζωή του.

Ο Γκας βαν Σαντ («Milk», «Ο ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ» κλπ) δεν είναι ο σκηνοθέτης που γουστάρει το συνηθισμένο σινεμά και τις σίγουρες λύσεις. Το ρίσκο που παίρνει στις περισσότερες αντισυμβατικές ταινίες του τον έχουν βγάλει ασπροπρόσωπο («Jerry», «Elephant» κ.α.) σε αντίθεση με τις λίγες φορές που απέτυχε παταγωδώς, όπως στην περίπτωση του «Μια θάλασσα από δέντρα» με τον Μάθιου Μακόναχι από το πρόσφατο 2015. Δυστυχώς για τον αμερικανό σκηνοθέτη το σοκ αυτής της ταινίας φαίνεται να τον κατατρέχει. Η ιστορία του Τζον Κάλαχαν – με το σενάριο να βασίζεται στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του με τον ίδιο τίτλο- διαθέτει χιούμορ ανακατεμένο με ισχυρές δόσεις δράματος και αλκοόλ. Η ταινία δεν πέφτει σχεδόν ποτέ στην παγίδα του μελό αλλά δεν έχει και την τόλμη να σκιαγραφήσει σε πιο σκοτεινές αποχρώσεις την ιστορία του Κάλαχαν, προτιμώντας μια πιο ανάλαφρη αποδόμηση της πραγματικότητας του ήρωα. Ο παραλογισμός της ανθρώπινης ύπαρξης δίνεται μεν ως μια διασκεδαστική τραγωδία (sic) αλλά η κάπως φιλοχριστιανική απόχρωση της δεν κολλάει ποτέ με την υπόλοιπη αναρχογκροτέσκα περιπέτεια του ανάπηρου κομίστα. Σούπερ υποκριτικό δίδυμο οι Τζόνα Χιλ και Χοακίν Φίνιξ δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας.