Χάσαμε το δρόμο… στοπ!
Ιταλική κωμωδία με τη σκηνοθετική σφραγίδα του Αντόνιο Αλμπανέζε που αναλαμβάνει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ο Μάριο Καβαλάρο έγινε μόλις 50 ετών. Η ζωή του είναι μοιρασμένη ανάμεσα στο μαγαζί με κάλτσες που έχει κληρονομήσει από τον πατέρα του και σε έναν κήπο με λαχανικά που διατηρεί στο μπαλκόνι του σπιτιού του. Οταν ένας Σενεγαλέζος θα διαταράξει την τακτοποιημένη του ζωή, θα αποφασίσει να κάνει ένα ταξίδι που θα του αλλάξει όλα όσα πίστευε για τους «ξένους», την «ανοχή» και την πραγματική σημασία του να είσαι άνθρωπος.
Ο Αλμπανέζε του «Δεν θα συμπεθεριάσουμε ποτέ» προσπαθεί να θίξει σοβαρά πράγματα με αστείο τρόπο. Το ζήτημα της ανοχής στη διαφορετικότητας μέσω της αρμονικής συνύπαρξης του τυπικού ιταλού με τον ξένο μετανάστη, γίνεται όχημα της σάτιρας του που πάντως αν και έχει φιλότιμες και θετικές προθέσεις, δεν καταφέρνει να γίνει ούτε πραγματικά αστεία ούτε πετυχημένη. Για κάποιες αστείες σκηνές και μερικές απολαυστικές γκριμάτσες του ιταλού που θυμίζουν Λουί ντε Φινές, η ταινία κερδίζει τη συμπάθεια μας αλλά ως εκεί. Όλα τα άλλα κυλούν άνευρα, αμήχανα, αδιέξοδα. Ακόμη και το ζήτημα της ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης μέσω της παρουσίασης κάποιων σκηνών ανθρωπιάς και δραματικής υφής, περνά είτε ξώφαλτσα είτε με χοντροκομμένο και άκομψο στιλ.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
