Σ’ αυτή τη χώρα κανείς δεν ήξερε να κλαίει
Ο Πανουσόπουλος 14 χρόνια μετά από το «Τεστοστερόνη» επιστρέφει πίσω από την κάμερα με μια ωδή στο καλοκαίρι, τον έρωτα και την… Ικαρία!
Δύο ανυποψίαστοι ξενομερίτες, ένας Γάλλος ευρωβουλευτής και μία νεαρή οικονομολόγος φτάνουν με καΐκι στο ειδυλλιακό Αρμενάκι και έρχονται σε επαφή με τον αλλόκοτο τρόπο ζωής και τις ανατρεπτικές ηθικές αξίες των κατοίκων του.
Ο Πανουσόπουλος ξέρει για τι ακριβώς μιλάει στη νέα του ταινία που λειτουργεί ως αντίδοτο για τη σύγχρονη οικονομική και κοινωνική κρίση. Πρόκειται για μια ερωτική κομεντί που προωθεί χωρίς σοβαροφάνεια, αλλά με ασίγαστο πάθος και απλότητα, τη θερινή ραστώνη και τη χαρακτηριστική ανεμελιά των κατοίκων του νησιού του βορειοανατολικού Αιγαίου ως την δέουσα συμπεριφορά απέναντι σε ότι μας τρώει και μας θλίβει.
Η «Χώρα που κανείς δεν ήξερε να κλαίει» είναι μια ηλιόλουστη, θυμοσοφική κωμωδία, με σαγηνευτική φωτογραφία και κάποιες καλοφτιαγμένες διονυσιακές σκηνές που μετατρέπουν τα καρέ του φιλμ σε αληθινή ωδή στη ζωή.
Ο τίτλος του είναι βγαλμένος από τους στίχους του «Ήτανε λέει» του Άκη Πάνου και πολλοί από τους χαρακτήρες της έργου είναι βέροι ικαριώτες που μεταδίδουν χωρίς περιττά φτιασίδια την ξεχωριστή φιλοσοφία τους για την ανέμελη ζωή. Αν έλειπαν κάποιες χτυπητές αφέλειες στο σενάριο, το φιλμ θα ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
