Λίγα λόγια για το έργο
«Ένας καινούριος άνθρωπος μπαίνει στη ζωή σου»… Δέκα άντρες όλων των ηλικιών και των κοινωνικών τάξεων: ο έσκορτ, ο στρατιώτης, ο φοιτητής, ο μεταπτυχιακός, ο παντρεμένος, ο επιχειρηματίας, ο μπάρμαν, ο συγγραφέας, ο ηθοποιός και ο δημοσιογράφος μάς μεταφέρουν σ’ ένα αποκαλυπτικό πανόραμα της σύγχρονης ερωτικής σκηνής.
Μέσα από το βλέμμα της ομοφυλοφιλίας, ένα έργο που μιλάει για τον έρωτα και το συναίσθημα ως δυνάμεις οι οποίες υπερβαίνουν τα φύλα και κάνουν τα φύλα να υπερβαίνουν τον εαυτό τους. Γιατί όπως το καλό σεξ, κάθε στιγμή της ζωής που περνάει σε αφήνει να ζητάς κάτι ακόμα.
Ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι με ποιον τρόπο τα ζητήματα του ερωτισμού και της σεξουαλικότητας (δύο ολότελα διαφορετικές επικράτειες) θα μπλεχτούν, θα ξεσπάσουν, θα δυναμιτίσουν τις τρέχουσες μορφές κοινωνικότητας. Εκεί που η εξουσία, η ψυχολογία και η οικονομία θέλουν να οριοθετήσουν τις ζωές (μας), η λογοτεχνία παίρνει την εκδίκηση της, ορίζοντας ανεξίτηλα με τις εικόνες της την αντίληψή μας, τον τρόπο που ταξινομούμε τον κόσμο, φέρνοντας στο φως τους αόρατους δεσμούς που ενώνουν τους ανθρώπους σε ένα ατίθασο εμείς. Γιατί άραγε έχει επικρατήσει η άποψη πως καταλαβαίνουμε το παρελθόν, την ταυτότητά μας και τους άλλους στοιχειοθετώντας τις διαφορές μας από αυτούς; Από πού πηγάζει η ανάγκη να τονίζουμε τη διαφορετικότητα ως δικαίωμα σε έναν προσωπικό χώρο, τον ωκεανό της φαντασίας μας.
To θέατρο ως τέχνη, από κατασκευής, έχει δημιουργηθεί ως μέσο δημιουργικής παρέμβασης στα κοινωνικά δρώμενα. Δεν αποτελεί απλό σχολιασμό της τάξης των πραγμάτων, αλλά δυναμικό τρόπο εκτόνωσης και ανατροπής των δεδομένων, με αποδεδειγμένα όπλα τον εμπλουτισμό των δυνατοτήτων της γλώσσας, την εκπαίδευση της λογικής και τη διοχέτευση της φαντασίας προς ομαδικές μορφές συνεργασίας.
Το κίνημα του ρεαλισμού στα τέλη του 19ου αιώνα ζητάει να ανανεώσει τον κοινωνικό ρόλο του θεάτρου. Προτείνει να συνδυαστούν ο δημοκρατικός διάλογος και η επιχειρηματολογία με τη λογική μιας πλοκής (αρχή-κορύφωση-τέλος). Και μας μαθαίνει να βλέπουμε έτσι τα πράγματα να ταυτίζουμε την αλήθεια με την πραγματικότητα και την κυριολεξία, στερώντας τη θεατρικότητα από το θέατρο, την ποίηση από την καθημερινότητα, την ειλικρίνεια από την προδοσία και τη σάρκα από το γυμνό.
Μετά από έναν και πλέον αιώνα αισθητικών και φιλοσοφικών επαναστάσεων στην τέχνη, επανερχόμαστε στις παιδαγωγικές δυνατότητες της τέχνης του θεάτρου, ως φυτωρίου ενεργών πολιτών μυημένων στην τέχνη του διαλόγου, αναζητώντας το νόημα της διδακτικότητας στη βάση του: το ανθρώπινο σώμα.
Όλα αυτά μέσα από μία αλυσίδα γνωριμιών που συμπλέκουν τον πορνογραφικό συναισθηματισμό και τη συναισθηματική πορνογραφία, διερευνώντας τη σύνδεση του ανθρώπινου και του μυθολογικού… Μια παράσταση φτιαγμένη για να φτιάχνεται καθημερινά τόσο από τους δημιουργούς της, όσο και από το βλέμμα και την παρέμβαση των μεταμφιεσμένων της θεατών. Ένα ανθρωπολογικό πείραμα για τα απώτερα όρια των ταμπού και της ανεκτικότητας και ένα θεατρικό ρομάντζο για τον πιο απλό, συγκινητικό έρωτα. Η ανιδιοτελής αγάπη, γαρ, είναι το μεγαλύτερο όπλο της απιστίας.
*Η παράσταση απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες.
