Το Ατελιέ
Ο Λοράν Καντέ, κάτοχος του Χρυσού Φοίνικα με το «Ανάμεσα στους τοίχους» επιστρέφει με μια ταινία που θυμίζει αρκετά την προ 10ετίας κορυφαία ταινία του αλλά δεν φτάνει την αξία της.
Σε μια κωμόπολη της νότιας Γαλλίας, ο Αντουάν αποφασίζει να παρακολουθήσει ένα θερινό εργαστήριο δημιουργικής γραφής. Εκεί, μια ομάδα νέων ανθρώπων έχει επιλεγεί για να γράψει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με τη βοήθεια της Ολίβια, μιας διάσημης συγγραφέως. Η δημιουργική διαδικασία θα ανασύρει αναμνήσεις για το βιομηχανικό παρελθόν και το κλειστό ναυπηγείο της πόλης, κάτι που αφήνει τον Αντουάν παγερά αδιάφορο. Ο νεαρός άντρας σύντομα συγκρούεται με την ομάδα αλλά και την Ολίβια, η οποία δείχνει θορυβημένη και ταυτόχρονα γοητευμένη από τη βίαιη φύση του Αντουάν.
Οι συμβάσεις του κοινωνικού θρίλερ υπηρετούν σωστά το όραμα του Καντέ, που δεν είναι άλλο από την κατασκευή ενός φιλμ που θέλει να ανοίξει διάλογο με την κοινωνία και ιδιαίτερα με τη νέα γενιά. Προβληματισμένος ως προς την ροπή που έχει ένα κομμάτι της νεολαίας προς την ακροδεξιά, ο Καντέ θολώνει τις γραμμές ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία μέσω της εργασίας που έχουν αναλάβει οι νεαροί ήρωες.
Επιπλέον τονίζει την έλξη που ασκεί ο Αντουάν στην Ολίβια σε ένα πολύ συζητήσιμο σχήμα με θολά όρια, ενώ πιο οξυδερκές και ρεαλιστικό είναι το κομμάτι που αφορά στις σχέσεις του ήρωα με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Όμως το αυθεντικό πορτρέτο της σημερινής Γαλλικής νεολαίας που επιχειρεί να σκιτσάρει ο Καντέ μέσω της ακατάπαυστης έντασης και των αμέτρητων αντιθέσεων (ταξικών, φυλετικών, θρησκευτικών) δεν διακρίνεται από την πρωτοτυπία του.
Μαζί με τον συνσεναριογράφο του Ρομπέν Καμπιγιό στρέφονται στις ετοιματζίδικες λύσεις του «Ανάμεσα στους τοίχους» και θίγουν τα φλέγοντα προβλήματα της επικαιρότητας (επαγγελματικό αδιέξοδο, τρομοκρατία, άνοδος της ακροδεξιάς, ανεργία, ρατσισμός) με τον πλέον προβλέψιμο τρόπο: έντιμο και ανθρώπινο μεν, δοκιμασμένο και επαναλαμβανόμενο δε.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
