Ιστορίες του παππού Αριστοφάνη του Δημήτρη Ποταμίτη στο Θέατρον του Ελληνικού Κόσμου
Το διαχρονικό έργο του Δημήτρη Ποταμίτη παρουσιάζεται στο «ΘΕΑΤΡΟΝ» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» σε απόδοση και σκηνοθεσία Νανάς Νικολάου, από το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού.
Τι έχει να πει σήμερα ο Αριστοφάνης στα παιδιά;
Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά το 1978 από την παιδική σκηνή του «Θεάτρου Έρευνας» και από τότε έχει κατακτήσει τις καρδιές μικρών και μεγάλων. Χαρακτηρίζεται από την ευστροφία του, την απλότητα και το χιούμορ του. Τέσσερα έργα του Αριστοφάνη –«Ειρήνη», «Αχαρνείς», «Πλούτος», «Όρνιθες»– συνδιαλέγονται μεταξύ τους παρουσιάζοντας στα ματιά των θεατών τα αιώνια και τόσο σύγχρονα θέματα που απασχολούν τις κοινωνίες και αφορούν: την κοινωνική δικαιοσύνη, τη δίκαιη κατανομή του πλούτου, τον ρόλο των συκοφαντών και των κολάκων στους κυβερνώντες, τον πόλεμο και την αγωνιώδη αναζήτηση των ανθρώπων για την ειρήνη και τέλος τον καταλυτικό ρόλο της κάθε μορφής εξουσίας στη διαμόρφωση των κοινωνιών και κατ’ επέκταση στη ζωή των ανθρώπων, με τη συνήθη «αριστοφανική προσέγγιση» της διακωμώδησης των κακώς κειμένων. Ο Δημήτρης Ποταμίτης δεν επέλεξε τυχαία αυτά τα τέσσερα έργα και κατάφερε στη διάρκεια μίας μόνο παράστασης να αναδείξει όλα αυτά τα καίρια και σύγχρονα ζητήματα με τα οποία καταπιάνεται ο Αριστοφάνης.
Λίγα λόγια για το έργο
Οι στόχοι του Αριστοφάνη είναι κατανοητοί και ξεκάθαροι σε θεατές κάθε ηλικίας και οι ήρωες των έργων του είναι πρόσωπα-σύμβολα και αναγνωρίσιμα για περισσότερα από 2.500 χρόνια τώρα.
Στο πρώτο μέρος της παράστασης παρουσιάζονται τα έργα «Η Ειρήνη» και οι «Αχαρνείς», τα οποία αναφέρονται στην «ειρήνη» και τον «πόλεμο», θέματα επίκαιρα και καθοριστικά για τον κόσμο μας. Στην «Ειρήνη» ο καλοκάγαθος Τρυγαίος προσπαθεί να απελευθερώσει την Ειρήνη από τη σπηλιά, όπου την έχει φυλακίσει ο Πόλεμος, ενώ στους «Αχαρνείς» ο ειρηνόφιλος Δικαιόπολις δίνει μάχη ενάντια στον πολεμοχαρή στρατηγό Λάμαχο. Στο δεύτερο μέρος, παρουσιάζεται «Ο Πλούτος», όπου ο Αριστοφάνης παραδίδει μαθήματα πολιτικής οικονομίας, καθώς ο ομώνυμος ήρωας είναι τυφλός και δεν βλέπει πού δίνει τα αγαθά του, με αποτέλεσμα να χαρίζει πλούτη στους κακούς. Όμως, όταν ξαναβρίσκει το φως του, γίνεται δίκαιος, κάνοντας μόνο τους καλούς να πλουτίσουν. Τέλος, παρουσιάζονται οι «Όρνιθες»: Δύο Αθηναίοι, ο Ευελπίδης και ο Πεισθέταιρος, απογοητευμένοι από τη ζωή της πόλης, ψάχνουν έναν ήσυχο τόπο. Πηγαίνουν στη χώρα των πουλιών, ιδρύουν μαζί μ’ αυτά μια φανταστική πολιτεία, την Ουρανούπολη, μια κοινωνία ελεύθερη, δίκαιη, με φαντασία, ανοιχτή για όλους στο όνειρο και τις ευκαιρίες.