Ένας ηθοποιός μεγάλος, όχι μόνο σε ηλικία αλλά και σε αξία, υπαγορεύει τη διαθήκη του σε έναν βοηθό συμβολαιογράφου. Είναι ο 35ος συμβολαιογράφος, μέσα σε σαράντα χρόνια, που αναλαμβάνει αυτήν τη δουλειά. Είναι ολοφάνερο ότι ο ηθοποιός έχει μιαν έμμονη προσήλωση στην ιδέα της διαθήκης. Η διαθήκη (και αυτήν τη φορά!) παραμένει ημιτελής αλλά η παράσταση έρχεται να την συμπληρώσει, θεατρική αδεία, με την έλευση δύο φαντασμάτων που προέρχονται από το πάνθεον της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Έτσι ξεκινά το «RELAX…». Σαν ένα ταξίδι μέσα στον νεοελληνικό χρόνο που οδηγεί άλλοτε στον Άδη και άλλοτε στο Υπερπέραν. Παραστάτες σ’ αυτό το ταξίδι είναι δύο μορφές του νεοελληνικού πανθέου που εμφανίζονται όχι ως φυσικές παρουσίες αλλά ως ενεργά φαντάσματα. Προκύπτει έτσι μια συνάντηση μεταξύ μεγάλων ανδρών σε μια χώρα κατά τα άλλα μικρή. Ίσως αυτή η χώρα, που μοιάζει σήμερα ακινητοποιημένη, τίποτα να μη χρειάζεται τόσο πολύ όσο ένα ταξίδι ή την ιδέα έστω ενός ταξιδιού…
