«Σταθμοί» στην τέχνη και τη ζωή από τον Χρόνη Μπότσογλου
Δυο χρόνια μετά την έκθεσή του με έργα τοπιογραφίας, ο Χρόνης Μπότσογλου επανέρχεται στο αγαπημένο του θέμα, την ανθρώπινη μορφή, τα σώματα ανδρών και γυναικών, σε μια έκθεση σειράς μνημειακών έργων από την πλούσια καλλιτεχνική του πορεία, που παρουσιάζεται από την Πέμπτη 18 Οκτωβρίου στην αίθουσα τέχνης «Σκουφά».
Μετά την τοπιογραφική «παρέκκλιση», με την οποία είχε παρουσιαστεί στην έκθεση «Απέναντι του βουνού», στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας, ο δάσκαλος και από τους κορυφαίους εν ζωή έλληνες εικαστικούς, οι «Σταθμοί», όπως τιτλοφορείται η έκθεση στην γκαλερί Σκουφά, αποτελούν μια επιστροφή στο ανθρώπινο σώμα.
Με αυτόν τον άξονα, η έκθεση ιχνηλατεί την αναμέτρηση του καλλιτέχνη με διαχρονικά ερωτήματα, όπως ο έρωτας, ο βιωμένος χρόνος, ο κύκλος της ζωής και του θανάτου.
Στις τρεις ενότητες που συγκροτούν την έκθεση, ενότητες που αποτέλεσαν σταθμούς στο έργο του, ο Μπότσογλου βυθίζεται μνημονικά στον κόσμο των «δικών» του, για να αναγνωρίσει αγαπημένες φωνές και σκιές.
Την πρώτη ενότητα αποτελεί μια σειρά έργων που αποτυπώνουν την επώδυνη σωματική και πνευματική αποσύνθεση της μητέρας του. Πρόκειται για ένα «ημερολόγιο», στο οποίο καταγράφει τις απόπειρες συμφιλίωσής του με την κατάρρευση και τη φθορά. Μέσα από την ιστόρηση του θανάτου της μάνας του, ο Μπότσογλου πραγματεύεται τη δική του θνητότητα.
Στη δεύτερη ενότητα ο καλλιτέχνης αφιερώνει έργα στους μεγάλους δασκάλους του παρελθόντος, από τους οποίους αντλεί. Πρόκειται για μια επίκληση οικείων ειδώλων στα πορτρέτα του Γιαννούλη Χαλεπά και του Αλμπέρτο Τζιακομέτι, του Βίνσεντ Βαν Γκογκ και του Γιώργου Μπουζιάνη, του Πικάσο και του Φράνσις Μπέικον, «εν είδει φόρου τιμής», όπως αναφέρει ο ίδιος, στους «πατέρες», που διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ζωγραφικής πράξης και σκέψης του.
Πρόκειται για μυθοπλαστικές αναπαραστάσεις, στις οποίες ουσιαστικά προβάλλει τον εαυτό του, καθώς, όπως λέει, «όλα αυτά τα φανταστικά πορτρέτα, που ξεκινούν από κάποιες φωτογραφίες των προσώπων ή φωτογραφίες αυτοπροσωπογραφιών, είναι θεατρικές παραστάσεις συναισθηματικά φορτισμένου ιδεολογικού θιάσου, συμβολικές μορφές που ντύνονται πρόσωπα, τα οποία αγάπησα στα όνειρά μου, όπως οι σταρ του σινεμά κλέβουν τις επιθυμίες μας».
Τέλος, στην τρίτη ενότητα, ο καλλιτέχνης «αφηγείται» την ερωτική πράξη με σκηνές αποκαλυπτικές και κάποτε ωμές: «Η ερωτική πράξη αποτελεί το βασικό ένστικτο της ζωής και η στάση που κρατάμε απέναντι στον έρωτα μας καθορίζει», λέει ο ίδιος, θεωρώντας πως η συγκεκριμένη ενότητα είναι η πιο παρακινδυνευμένη, αλλά και από τις πιο σοβαρές δουλειές του, καθώς, προϊόντος του χρόνου και της ηλικίας, το ερωτικό στοιχείο κυριαρχεί έναντι του πεισιθάνατου.
Την έκθεση στην γκαλερί Σκουφά, που θα διαρκέσει έως τις 10 Νοεμβρίου, επιμελείται ο ιστορικός τέχνης Γιώργος Μυλωνάς.