Γιάννης Κακλέας: «Ο “Ερωτευμένος Σαίξπηρ” θα είναι μια παράσταση – πρόταση στη θεατρική Αθήνα, που κρύβεται πίσω από τις ελληνικές ταινίες για να κάνει επιτυχίες»

Το έργο βασίζεται στην οσκαρική ταινία του 1998 «Shakespeare in love», διασκευασμένη για το θέατρο με το αριστουργηματικό κείμενο του Λι Χόλ, ενώ αυτή τη φορά ανεβαίνει στο «ΘΕΑΤΡΟΝ» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» με τον Γιάννη Κακλέα να υπογράφει τη σκηνοθεσία και τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο στον ρόλο του Σαίξπηρ. 

Η παράσταση έχει στον κεντρικό της άξονα μια ερωτική ιστορία, ωστόσο αποτελεί και έναν εξαίσιο «φόρο τιμής» προς το ίδιο το θέατρο και τους ανθρώπους που το αγαπούν και το υποστηρίζουν. Είναι γεμάτο από αναφορές στα έργα του Σαίξπηρ και παρουσιάζει με γλαφυρό τρόπο την εποχή του και την ακμή του αγγλικού θεάτρου. Μέσα από την φανταστική αυτή ιστορία, παρουσιάζονται και πολλά πραγματικά πρόσωπα όπως η Βασίλισσα Ελισάβετ Α’ (την οποία υποδύθηκε η Τζούντι Ντεντς στην ομώνυμη ταινία «Skakespeare in love», κερδίζοντας Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για μια ερμηνεία μονάχα έντεκα λεπτών, μια από τις συντομότερες που έχουν ποτέ λάβει Όσκαρ).

Σύμφωνα με τον Γιάννη Κακλέα, η ταινία πέτυχε γιατί είχε έντονο το στοιχείο του χιούμορ και γιατί αντιμετώπιζε τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ σαν έναν απλό άνθρωπο. Και ήταν Αμερικάνοι οι Μαρκ Νόρμαν και Τομ Στόπαρντ που τόλμησαν να δημιουργήσουν τη ζωή του Σαίξπηρ, καθώς οι Άγγλοι αντιμετώπιζαν τον συγγραφέα, όπως εμείς τον Παπαδιαμάντη ή τον Σολωμό – θεωρώντας πως πρόκειται για κάτι που δεν μπορούν να “αγγίξουν” καλλιτεχνικά.

Τόνισε πως το όλο ενδιαφέρον της παράστασης έγκειται στο γεγονός πως μέσα από την προσωπικότητα του Σαίξπηρ κάνουμε ένα ταξίδι στην τέχνη μας, στους έρωτές μας, στα πάθη μας, στα μοιονεκτήματά μας και στη ματαιοδοξία μας. «Πρόκειται για ένα ταξίδι, όπου με αφορμή τον ίδιο τον Σαίξπηρ μιλάμε για το θέατρο» ανέφερε ο σκηνοθέτης. 

Οι τρεις συγγραφείς που καταπιάστηκαν με τη συγκεκριμένο ιστορία του Σαίξπηρ θεωρούν πως εάν ο Σαίξπηρ δεν είχε βιώσει την εμπειρία του έρωτα, την απώλεια του έρωτα και τη βαθιά αίσθηση της αγάπης για μια γυναίκα, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο, δεν θα ήταν ο Σαίξπηρ όπως τον ξέρουμε, αλλά θα ήταν ένας απλός κωμωδιογράφος. Ο συγγραφέας του Άμλετ, του Βασιλιά Ληρ, του βασιλιά Ριχάρδου του Γ’ είναι ο συγγραφέας που πέρασε πρώτα από μια βαθιά εμπειρία έρωτα. «Ο Σαίξπηρ για εμένα είναι ένας συγγραφέας που ξέρει να διαβάζει την ανθρώπινη ψυχή. Αισθάνομαι τυχερός που είχα την τύχη να σκηνοθετήσω 4 δικά του έργα μέχρι σήμερα» συμπλήρωσε ο Γιάννης Κακλέας. 

Κάνοντας λόγο για το συγκεκριμένο ανέβασμα του έργου σε δική του σκηνοθεσία, επισήμανε πως αυτό που κάνει το έργο γοητευτικό είναι για ακόμα μια φορά το χιούμορ. «Πρόκειται για μια κωμωδία με όλα τα συστατικά του δράματος. Βλέπουμε τη ζωή αυτού του πολύ σπουδαίου συγγραφέα με μια ελαφρότητα, αλλιώς θα ήταν απλά μια ανιαρή κωμωδία ενός φαινομένου της Αναγέννησης.» 

Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος θα υποδυθεί τον ίδιο τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ, μια πρόταση που από την πρώτη κιόλας στιγμή την αντιμετώπισε σαν μια ευκαιρία να μπούμε όλοι σε μια μηχανή του χρόνου και να γνωρίσουμε υπαρκτά πρόσωπα του παρελθόντος στο πλαίσιο μιας μυθοπλασίας. Μάλιστα, ανέφερε πως για τον ίδιο, το εξαιρετικό της παράστασης αυτής θα είναι το γεγονός ότι θα μπορουμε να δούμε πώς μπορεί να εμπνεύστηκε ο Σαίξπηρ για να δημιουργήσει τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα, ποιες μπορεί να ήταν οι αγωνίες των καλλιτεχνών την εποχή εκείνη, τη δύσκολη για το θέατρο στο Λονδίνο. «Μεταφέρουμε τους εαυτούς μας στο παρελθόν, ωστόσο είναι πολύ όμοια τα πράγματα, οι καταστάσεις και τα συναισθήματα των ηθοποιών εκείνων με αυτά που βιώνουμε σήμερα.» ανέφερε ο ίδιος. 

Η Μπέτυ Λιβανού θα ενσαρκώσει τον ρόλο της Βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας και η ίδια μίλησε για μια εξαιρετική σύλληψη του συγγραφέα να περιγράψει, όχι μόνο πώς εμπνεύστηκε για να γράψει τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα αλλά και να μιλήσει για όλη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα από την εποχή του ελισαβετιανού θεάτρου. Μάλιστα, τόνισε πως ο ρόλος της βασίλισσας Ελισάβετ στο έργο θα μπορούσε να αποτελεί πρόδρομο για τη συμμετοχή της γυναίκας στο θέατρο που εκείνη την εποχή θεωρούταν αδιανόητη και απαγορευόταν. «Αυτό που θα δείτε θα είναι μια ευχάριστη κωμωδία που, με τρόπο γλαφυρό, περιγράφει – εκτός από τον έρωτα – τη “μυρωδιά” των παρασκηνίων του ελισαβετιανού θεάτρου.» 

Η παράσταση περιλαμβάνει στο σύνολό της 25 ηθοποιούς, 300 κοστούμια και 28 διαφορετικά σκηνικά από τον Μανόλη Παντελιδάκη, στοιχεία που την καθιστούν υπερπαραγωγή. Ο ίδιος ο Μανόλης Παντελιδάκης μιλώντας για το εγχείρημα αυτό, ανέφερε πως το «ΘΕΑΤΡΟΝ» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» αποτελεί ένα προηγμένο τεχνολογικά θέατρο που επιτρέπει να κάνεις χρήση της τεχνολογίας για να μπορέσεις να δείξεις οτιδήποοτε έχεις οραματιστεί και στη συγκεκριμένη περίπτωση να καταφέρουν να δείξουν το παρελθόν με ένα τρόπο πολύ πιο σύγχρονο. «Το ιδιαίτερο είναι ότι θα δούμε πολλά θέατρα μέσα στο θέατρο αλλά και τα παρασκήνια αυτών». 

Η Μίνα Αδαμάκη θα βρεθεί επί σκηνής στον ρόλο της παραμάνας και ανεφερε σχετικά με το έργο πως οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία μέσα από μια πολύ απλή ιστορία να παρακολουθήσουν όλο το γίγνεσθαι μιας παράστασης. «Το έργο ασχολείται με τη μαγεία του θεάτρου και γι’ αυτό συναρπάζει. Απαντάει μάλιστα στο ερώτημα εάν το θέατρο καταφέρνει να δείξει τη φύση και την αλήθεια του έρωτα. Μπορεί η τέχνη άραγε να εκφράσει την αλήθεια;». 

Στο έργο, εμείς ως θεατές, συναντούμε τον Σαίξπηρ σε μια περίοδο κρίσης και μόνο μέσω του έρωτα τον παρακολουθούμε να καταφέρνει να γράψει το καλύτερο ερωτικό έργο παγκοσμίως που συγκινεί. Και τον έρωτα αυτόν τον βρίσκει στο πρόσωπο της Βιόλας, μια κοπέλας που θα υποδυθεί η Έλλη Τρίγγου. «Ο Σαίξπηρ έχει ανάγκη να εμπνευστεί από τον έρωτα. Την ίδια στιγμή παρακολουθούμε την ιστορία των θεατρίνων. Βρισκόμαστε στο Λονδίνο, σε μια εποχή που προσπαθεί να περάσει από τον Διαφωτισμό στην Αναγέννηση, από τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις στη εξέλιξη. Βλέπουμε να κλείνουν θέατρα και ηθοποιοί να μην μπορούν να ανεβάσουν παραστάσεις. Βλέπουμε τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, αλλά και στο θέατρο, που είναι ανύπαρκτη. Τραγικά πράγματα δηλαδή, όλα δεμένα με ένα γλυκόπικρο χιούμορ» ανέφερε η ίδια. 

Ο Νίκος Ορφανός υποδύεται τον ρόλο του Λόρδου Γουέσεξ, στο έργο που ο ίδιος χαρακτήρισε “παρασαιξπηρικό”. Πιο συγκεκριμένα ανέφερε πως ενδεχομένως θα μπορούσε αυτο το έργο να το είχε γράψει ο ίδιος ο Σαίξπηρ εάν επιθυμούσε να “φωτίσει” κάποιες σημαντικές στιγμές της σταδιοδρομίας του. «Για εμένα η εποχή αυτή του έργου είναι περισσότερο σαιξπηρική παρά ελισαβετιανή. Οι ηθοποιοί ως καλλιτέχνες είναι ευαίσθητοι δέκτες και οτιδήποτε συμβαίνει έξω από το θέατρο έχει αντίκτυπο και στην καθημερινότητά τους, αποτυπώνεται και στις πρόβες και σε ό,τι διαδρματίζεται εκεί.»

Ο πυρήνας του έργου είναι το πόσο ευάλωτος μπορεί να είναι κάποιος απέναντι στα συναισθήματα, στον έρωτα, στον εαυτό του, στην εποχή του, στα ιστορικά γεγονότα, στην εξουσία, στα γεγονότα που αδυνατεί να αλλάξει. Και αυτό το θέμα του ευάλωτου ίσως να είναι και το γοητευτικό αυτού του έργου, μαζί με την δεξιοτεχνία και τον αριστοτεχνικό τρόπο που απαιτείται για να μπορέσει να συνδυαστεί το παραδοσιακό του ελισαβετιανού με το μοντέρνο στοιχείο της σύγχρονης εποχής, χωρίς το ένα να επισκιάζει το άλλο. 

Στους υπόλοιπους ρόλους, του Κρίστοφερ Μάρλοου, του Φίλιπ Χένσλοου, του Χιου Φένυμαν και του Ρίτσαρντ Μπέρμπατζ θα βρεθούν οι Γιάννης Ποιμενίδης, Σωκράτης Πατσίκας, Γιώργος Κοψιδάς και Θάνος Μπίρκος αντιστοίχως. 

Τελειώνοντας, ο Γιάννης Κακλέας τόνισε πως το έργο δεν πρόκειται να είναι μια χολιγουντιανη ερωτική κομεντί. «Ο «Ερωτευμένος Σαίξπηρ» θα είναι μια παράσταση  – πρόταση στη θεατρική Αθήνα, που κρύβεται πίσω από τις ελληνικές ταινίες για να κάνει επιτυχίες. Θα είναι μια παράσταση ρεπερτορίου που θα διαβεί έναν δρόμο θεατρικό μέσα στη δυσκολια των καιρών που ζούμε.»