Βάλτε στην ατζέντα: 10+1 παραστάσεις που ξεκινούν μέσα στον Νοέμβριο

«Γυάλινος κόσμος», από 1/11, Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας

Ένα αριστοτεχνικό κείμενο, ένα έργο που σηματοδοτεί την πρώτη συνεργασία της Μπέτυς Αρβανίτη και του σκηνοθέτη Δημήτρη Καραντζά, ο οποίος εκκινεί με τη φράση του Τέννεσι Ουίλιαμς «το σκηνικό είναι μνήμη (…), το έργο είναι μνήμη (…), στη μνήμη όλα συμβαίνουν στη μουσική», επιχειρώντας να φωτίσει εκτενώς τη διαδικασία της ανάσυρσης. 

Πρόκειται για έργο με σαφή αυτοβιογραφικά στοιχεία από τη ζωή του ίδιου του συγγραφέα, που διαδραματίζεται κατά τη Μεγάλη Ύφεση (δεκαετία ’30), σε μια επαρχία του αμερικάνικου Νότου. Εκεί, παρακουλούθμε την ιστορία μιας οικογένειας που την έχει εγκαταλείψει ο πατέρας. Το κείμενο είναι η ενοχική ανάμνηση του αφηγητή / Τομ, του γιου που κι εκείνος εγκατέλειψε – μετά από ορισμένες ατυχείς συμπτώσεις και πολλά σπαταλημένα όνειρα – τη μητέρα του Αμάντα και την αγαπημένη του αδελφή, την πάντα θλιμμένη Λώρα. Η Λώρα είναι μια εύθραυστη παρουσία, ανάπηρη στο πόδι, φοβάται τον έξω κόσμο, προτιμώντας τη συλλογή της από γυάλινα ζωάκια και την συλλογή παλιών δίσκων γραμμοφώνου του πατέρα της. Κάποια στιγμή, όλη η οικογένεια στρέφει την ελπίδα της σε ένα τέταρτο πρόσωπο, τον Τζιμ. Ωστόσο, σύντομα, τα πάντα γκρεμίζονται.

Παίζουν: Μπέτυ Αρβανίτη, Ελίνα Ρίζου, Χάρης Φραγκούλης, Έκτορας Λιάτσος

«Λευκό ρόδο», από 3/11, Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Πρώτη πανελλήνια παρουσίαση

Ένας λυρικός ύμνος ενάντια στον ναζισμό, η αριστουργηματική όπερα σύγχρονου ρεπερτορίου Λευκό ρόδο (1986) του καταξιωμένου Γερμανού συνθέτη Ούντο Τσίμμερμαν, από τα πιο συγκλονιστικά έργα των τελών του 20ού αιώνα, ανεβαίνει σε μουσική διεύθυνση του αρχιμουσικού της ΕΛΣ Νίκου Βασιλείου και σε σκηνοθεσία Θέμελη Γλυνάτση.

Αντλώντας την έμπνευσή του από την αντιστασιακή δράση του 24χρονου Χανς και της 21χρονης Ζοφί Σολ, δύο αδελφών από το Μόναχο, που υπήρξαν ιδρυτικά μέλη της αντιναζιστικής φοιτητικής ομάδας Το Λευκό Ρόδο, ο Τσίμμερμαν συνέθεσε ένα μουσικό έργο γεμάτο συναισθηματική δύναμη, που εξελίσσεται την ώρα πριν από την εκτέλεση των αδελφών Σολ για εσχάτη προδοσία. Η ιστορική αναπαράσταση δίνει τη θέση της σε μια σπαρακτική, προσωπική εξερεύνηση της ηθικής ακεραιότητας, του θανάτου και της πολιτικής ευθύνης.

“The Factory”, 8-11/11, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Ο σκηνοθέτης Ομάρ Αμπουσαάντα και ο συγγραφέας Μοχάμαντ Αλ Άταρ, είναι δύο δημιουργοί από τη Συρία που μεταφέρουν με ποιητικούς όρους την κατάσταση απόλυτης διάλυσης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα τους. Δημιουργούν μια αφήγηση από το επίκεντρο των συρράξεων, που αποκαλύπτει την κρυμμένη διάσταση του πολέμου στη Συρία, ερευνώντας μια πραγματική ιστορία.

Το 2010, παραμονές της Αραβικής Άνοιξης, στα βόρεια σύνορα της χώρας εγκαινιάζεται ένα εργοστάσιο τσιμέντου, γαλλικών συμφερόντων, που αποτελούσε μια από τις μεγαλύτερες ξένες επενδύσεις στη χώρα. Το ξέσπασμα της λαϊκής εξέγερσης κατά του καθεστώτος Άσαντ και η κορύφωσή της σε αιματηρή σύγκρουση θα ορίσει δραματικά το μέλλον της Συρίας· αλλά η επιχείρηση θα εξακολουθήσει να λειτουργεί με κάθε κόστος…

Ηθοποιοί από τη Δαμασκό ανεβαίνουν στη σκηνή και αναμεταδίδουν το χρονικό του σκοτεινού επιχειρηματικού παιχνιδιού, με φόντο μια διαλυμένη χώρα.

«Η Κωμωδία των Παρεξηγήσεων», από 9/11, Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου επανέρχεται, σκηνοθετώντας για πρώτη φορά έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ και συγκεκριμένα την «Κωμωδία των Παρεξηγήσεων», νεανικό έργο του μεγάλου ποιητή. Πρωταγωνιστούν οι Νίκος Κουρής και Ορφέας Αυγουστίδης, που πλαισιώνονται από ένα θίασο 12 ηθοποιών.

“Master Class”, από 9/11, Θέατρο Μικρό Χορν

Πρόκειται για το θεατρικό έργο του αμερικανού συγγραφέα Terrence McNally, βασισμένο στο περίφημο σεμινάριο όπου δίδαξε η Μαρία Κάλλας στη Μουσική Σχολή Τζούλλιαρντ της Νέας Υόρκης στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ( 71/72).

Στο ρόλο της Μαρίας Κάλλας η Μαρία Ναυπλιώτου σε σκηνοθεσία του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου.

«Απόψε αυτοσχεδιάζουμε», από 11/11, Εθνικό Θέατρο

Το έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο σμίγει ξανά με τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Μαυρίκιου και τη μουσική διασκευή και ενορχήστρωση του Νίκου Κυπουργού. Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μαυρίκιος, ξαναφέρνει τον Σικελό δραματουργό στο Εθνικό Θέατρο με μια παράσταση ύμνο στο θέατρο και στους ανθρώπους του.

Ένας θίασος προσπαθεί να διασκευάσει σε θεατρικό έργο το διήγημα του Λουίτζι Πιραντέλλο “Λεονόρα, Αντίο!”. Οι σκηνοθετικές εντολές προκαλούν σύγχυση στους ηθοποιούς, οι οποίοι στο μεταξύ ταυτίζονται τόσο πολύ με τους ρόλους τους, ώστε διώχνουν τον σκηνοθέτη προκειμένου να ζήσουν τις ζωές των χαρακτήρων που υποδύονται.

Παίζουν: Κωνσταντίνος Αρνόκουρος, Μαρία Βαρδάκα, Αλέξανδρος Βάρθης, Γιάννης Βογιατζής, Δημήτρης Κακαβούλας, Δημήτρης Μαυρίκιος, Γιώργος Μπένος, Ράνια Οικονομίδου, Εύα Οικονόμου-Βαμβακά, Στέφανος Παπατρέχας, Γιούλικα Σκαφιδά, Νεκτάριος Φαρμάκης, Λυδία Φωτοπούλου / Συμμετέχουν: Μιχάλης Αρτεμησιάδης, Γιάννης Αρτεμησιάδης | Μουσικός επί σκηνής: Νταλανίκα Λιλή

«Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα» από 15/11, Θέατρο Τζένη Καρέζη

Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος σκηνοθετεί για πρώτη φορά εδώ και 20 χρόνια για σκηνή άλλη από αυτή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, (ωστόσο το ΘΝΚ διαχειρίζεται το θέατρο Τζενη Καρέζη). Πρόκειται για μια γλυκόπικρη ιστορία για τον αυτισμό, την εφηβεία, τις διαλυμένες οικογένειες, τα μαθηματικά και τα χρώματα. Ο διάσημος θεατρικός συγγραφέας Σάιμον Στήβενς υπογράφει τη θεατρική διασκευή του πολυβραβευμένου μυθιστορήματος του Μαρκ Χάντον «Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα», που κέρδισε 7 βραβεία Ολίβιε, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου το 2013.

Παίζουν: Γιάννης Νιάρρος, Μαρία Καλλιμάνη, Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Θέμης Πάνου, Μαρία Κατσανδρή, Θύμιος Κούκιος, Γιώργος Γιαννακάκος, Βάσια Χρήστου, Σπύρος Κυριαζόπουλος

«Το Κεφάλαιο» του Μαρξ, από 17/11, Θέατρο Ροές

Η Ρούλα Πατεράκη επιχειρεί μια θεατρική ανάγνωση του Κεφαλαίου του Καρλ Μαρξ για 12 μόνο παραστάσεις. 

Ο Μαρξ λέει: “Νομίζω ότι ποτέ κανείς δεν έχει γράψει τόσο μανιακά για το χρήμα, έχοντας τόσο λίγο ο ίδιος. Το Κεφάλαιο δεν πρόκειται να μου πληρώσει ούτε τα πούρα που κάπνισα όταν το έγραφα’’.

Και λέγοντας αυτά κι άλλα παρόμοια, (σύμφωνα με τα λόγια της κόρης του Ελέανορ), ‘’κάλπαζε ο μεγάλος άντρας, αυτός, ο τρόμος των αστών και των αριστοκρατών της Ευρώπης, μέσα στο μικροσκοπικό κήπο του σπιτιού μας στη Γκράφτον Τέρας’’.

«Παλιοί καιροί» του Χάρολντ Πίντερ, από 29/11, Θέατρο Τέχνης (Υπόγειο)

Συμπαραγωγή με Θέατρο του Νέου Κόσμου

Το πιο αινιγματικό, πολυσήμαντο -και γι αυτό ίσως και το πιοσυναρπαστικό- έργο του Χάρολντ Πίντερ, “Παλιοί καιροί”, ανεβάζει ο Γιάννης Χουβαρδάς στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, στην πρώτη συνεργασία του ως σκηνοθέτη με το θέατρο που ίδρυσε ο Κάρολος Κουν. 

Ο σκηνοθέτης σημειώνει: “Μόνη μου φιλοδοξία για την συγκεκριμένη παράσταση είναι να καθοδηγήσω τους συνεργάτες μου με τέτοια διακριτική ακρίβεια, ώστε το αριστούργημα του Πίντερ να εμφανιστεί σταδιακά από μόνο του σε όλη του την πολυπλοκότητα, όπως μια φωτογραφία που ξεκινάει να αχνοφαίνεται μέσα στο υγρό διάλυμα, στη συνέχεια παίρνει ολοκάθαρη μορφή μπροστά στα μάτια μας, και παρόλα αυτά παρουσιάζεται ακόμα πιο μυστηριώδης από πριν”.

ΥΓ. Προσωπική εξομολόγηση. Ο Γιάννης Χουβαρδάς αισθάνεται ιδιαίτερη συγκίνηση που θα ξαναβρεθεί ως σκηνοθέτης στο ίδιο θέατρο που ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία πριν από σαράντα δύο χρόνια ως ηθοποιός, και μάλιστα ανεβάζοντας για πρώτη φορά Πίντερ στον ίδιο χώρο που οι Παλιοί καιροί πρωτοανέβηκαν στην Ελλάδα. Και εξαιρετική χαρά που θα ξανασυναντηθεί με τρεις από τους πιο ενδιαφέροντες ηθοποιούς της γενιάς τους, και πολύ αγαπημένους του.

Παίζουν: Μαρία Κεχαγιόγλου, Χρήστος Λούλης, Μαρία Σκουλά.

«Ο καταποντισμός του εγωιστή Γιόχαν Φάτσερ», Μπέρτολτ Μπρεχτ, από 30/11, Πειραματική σκηνή Εθνικού

_{“Ένας παγετώνας στο τραπέζι μας”, Νίκος Τρανός, Συλλογή ΕΜΣΤ}

Κείμενο που ανεβαίνει σπάνια, υπηρέτησε για τον Μπρεχτ μια άσκηση διάρρηξης των ορίων προς το αδύνατο, το ουτοπικό. Γέννημα ιδιόρρυθμο κι εκρηκτικό, μιας γραφής που επιχείρησε να υπονομεύσει κάθε σύμβαση με διάθεση ριζοσπαστική όσο ποτέ άλλοτε στα χρονικά της μπρεχτικής θεατρικής λογοτεχνίας και πράξης. Ακριβώς χάρη στα εγγενή χαρακτηριστικά της ουτοπικής του φύσης αποτελεί μια ελκυστική πρόταση για ένα «άλλο θέατρο». Κείμενο πρόκληση τότε, αλλά και τώρα, όπως σημειώνει η Ελένη Βαροπούλου που υπογράφει τη μετάφραση, εξασφαλίζει τη θέση του στο πεδίο του σύγχρονου πειραματισμού για τη θεατρική εμπειρία σε κάθε της έκφανση.

Ο σκηνοθέτης Σίμος Κακάλας, πιστός στην ανήσυχη ιδιοσυγκρασία του και με την ίδια πάντοτε ανατρεπτική διάθεση, απαντά στην πρόκληση του μπρεχτικού κειμένου με μια παράσταση που αποδεικνύει ότι οι καινοτόμες ιδέες του Γερμανού δραματουργού παραμένουν αφετηρία προς γόνιμες αναζητήσεις. Την πρωτότυπη μουσική της παράστασης υπογράφει ο Γιάννης Αγγελάκας στην πρώτη του συνεργασία με τον Σίμο Κακάλα και το Εθνικό Θέατρο.

+ 1 σε επανάληψη:

«Φαρενάιτ 451», από 9/11, Θέατρο Πόρτα

Μετά τις παραστάσεις στο Φεστιβάλ Αθηνών το καλοκαίρι του 2018, ο Θωμάς Μοσχόπουλος επαναφέρει το «Φαρενάιτ 451» στο πρόγραμμα του Θεάτρου Πόρτα αυτή τη φορά.

Σ’ ένα μελλοντικό, ολοκληρωτικό καθεστώς όπου τα βιβλία καταστρέφονται, ο πρωταγωνιστής του έργου, διώκτης αρχικά των αντιφρονούντων, μεταστρέφεται, όταν έρχεται σ’ επαφή με τον μυστικό κόσμο των βιβλίων. Πώς μπορεί να σπάσει το εφιαλτικό πρόσωπο του ολοκληρωτισμού; Μπορεί η διεκδίκηση της «προσωπικής ανάγνωσης» να προκαλέσει στο σύστημα ρήγματα ελευθερίας;

Παίζουν: Αλέξανδρος Λογοθέτης, Άννα Μάσχα, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Κίττυ Παϊταζόγλου, Χάρης Τσιτσάκης, Μάνος Γαλανής, Θάνος Λέκκας, Ξένια Καλογεροπούλου