MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΣΑΒΒΑΤΟ
28
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

Οι ταινίες της εβδομάδας: H Λίζμπετ Σαλάντερ πιασμένη στον ιστό της αράχνης

Οι πρεμιέρες της εβδομάδας 8-14 Νοεμβρίου με μια ματιά.

author-image Κωνσταντίνος Καϊμάκης

Στις εμβληματικές κινηματογραφικές μορφές του 21ου αιώνα η σουηδέζα χάκερ Λίζμπετ Σαλάντερ, γέννημα θρέμμα της λογοτεχνικής φαντασίας του μακαρίτη Στιγκ Λάρσον, κατέχει περίοπτη θέση. Έχοντας προηγηθεί η σκανδιναβική τριλογία του «Millennium» με τη σουηδέζα Νούμι Ραπάς και το αμερικανικό ριμέικ του Ντέιβιντ Φίντσερ με τη Ρούνι Μάρα, έφτασε η ώρα να υποδεχτούμε την πέμπτη περιπέτεια της Σαλάντερ και του δημοσιογράφου Μπλούμκβιστ με τίτλο «Το κορίτσι στον ιστό της αράχνης». Η ιστορία, γραμμένη στο πνεύμα του Λάρσον από τον Ντόβιντ Λάγκεργκραντζ, συνεχίζει την ιστορία της πανκ αντιηρωίδας από εκεί που την αφήσαμε στο τελευταίο φιλμ φροντίζοντας όμως να μας φέρει πιο κοντά στο μυστικό και αρκετά ομιχλώδες παρελθόν της Σαλάντερ. Στο ρόλο της τελευταίας η βρετανίδα Κλερ Φόι έχει περίσσευμα ταλέντου και δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα με τον απαιτητικό ρόλο της. 

Από τις ιδιαίτερες ταινίες της χρονιάς είναι αναμφισβήτητα το «Μη με αγγίζεις» της νεοφερμένης Αντίνα Πιντίλιε από τη Ρουμανία που απέσπασε θριαμβευτικά τη Χρυσή Αρκτο στο φεστιβάλ Βερολίνου για την τολμηρή ματιά και την καινοτόμο αφήγηση της (ένας συνδυασμός μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ) πάνω στη σεξουαλικότητα, την αγάπη, την οικειότητα και την ανάγκη για ειλικρινή επαφή και επικοινωνία.

Το μεξικάνικο «Ληστεία στο μουσείο» με τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μπερνάλ επίσης διακρίθηκε στη Μπερλινάλε με το βραβείο σεναρίου, χάρη κυρίως στη δύναμη της αληθινής ιστορίας του που αφορά σε μια εξωφρενική αναπαράσταση των γεγονότων που σχετίστηκαν με τη ληστεία του Αρχαιολογικού μουσείου στην Πόλη του Μεξικού τα Χριστούγεννα του 1985.

Ατμοσφαιρικό και υποβλητικό με στοιχεία γοτθικού τρόμου το εικονοκλαστικό «Η κοιλάδα των σκιών», με στοιχεία οικογενειακής τραγωδίας τοποθετημένη στην επαρχία της Ιβηρικής χερσονήσου το «Μυστικό της Πέτρα» του Χάιμε Ροζάλες, ενώ περισσότερο με άσκηση αντοχής των ορίων του θεατή μοιάζει η σπλατεριά «Overlord».

Περισσότερα από Editors