Δημοτικό Θέατρο Πειραιά: Με ορίζοντα προγραμματισμού διετίας

Διανύει την τρίτη θεατρική σεζόν πλήρους προγραμματισμού και ανακοινώνει την τέταρτη. Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά εδραιώνει ολοένα τη θέση του στο θεατρικό χάρτη της αστικής επικράτειας, αναγγέλλοντας εγκαίρως (σπάνιο για τα ελληνικά πράγματα) τον άμεσο αλλά και το μελλοντικό σχεδιασμό του· και προδίδοντας πως τα πράγματα πλέον λειτουργούν επαρκώς και ομαλά, παρά την πολυπλοκότητα του καθεστώτος κάτω από το οποίο λειτουργεί. «Στο Δημοτικό εφαρμόζουμε ένα μοντέλο συμμετοχικού ουμανισμού και δημιουργούμε ένα μείγμα εκπαιδευτικού, κοινωνικού και καλλιτεχνικού προγραμματισμού που το στηρίζει» σημείωνε νωρίτερα το μεσημέρι, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του, Νίκος Διαμαντής.

Σε αυτούς τους τρεις πυλώνες βασίζεται τόσο το ρεπερτόριο του προσεχούς χειμώνα όσο και του επόμενου. Το άνοιγμα της σεζόν 2018-2019 θα σημάνει με το ανέβασμα του τσεχωφικού «Θείου Βάνια» (22 Νοεμβρίου) από το Γιώργο Κιμούλη – που ερμηνεύει και τον ομώνυμο ρόλο – «ένα έργο για τη γελοιότητα του παραιτημένου ανθρώπου», θα συνεχιστεί με το «Βόϋτσεκ» (22 Φεβρουαρίου) του Μπύχνερ, «ένα συντριπτικό έργο σε νέα διασκευή» όπως αναφέρει η σκηνοθέτις του Κατερίνα Ευαγγελάτου και θα ολοκληρωθεί με τον «απαγορευμένο και καυστικό» «Κύκλο του έρωτα» (3 Μαϊου) του Αρθρουρ Σνίτσλερ δια χειρός Θωμά Μοσχόπουλου «σε μια εποχή όπου ο κοινωνικός ιστός είναι διασπασμένος».

_{Κατερίνα Ευαγγελάτου, Ρούλα Πατεράκη, Υρώ Μανέ.}

Πέραν των τριών κεντρικών παραγωγών ο προγραμματισμός περιέχει την απόπειρα της Ρούλας Πατεράκη να διαβάσει το «Πεθαίνω σαν χώρα» του Δημήτρη Δημητριάδη σε τρεις διαφορετικές site specific εκδοχές, τη Νικαίτη Κοντούρη να καταπιάνεται με τη «Ρένα» (10 Δεκεμβρίου) του Αύγουστου Κορτώ και το Νικόλα Ανδρουλάκη να διασκευάζει Ιψεν στις «Κούκλες» (21 Ιανουρίου).

«Η σύγχρονη βάση αντιμετώπισης του κειμένου» που σύμφωνα με τον διεθυντή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά αποτελεί τη βασική προβληματική του ενισχύεται και από παράλληλες καλλιτεχνικές δράσεις. Σημαντικότερες αυτών το Φεστιβάλ για τη «Δυναμική του Ελληνικού λόγου στο Θέατρο», τα προγράμματα «Ποίηση on the road» και «Επικίνδυνες λέξεις», η ίδρυση θεατρικής ομάδας ενηλίκων που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού και η ποιητική ξενάγηση στο πειραϊκό λιμάνι. Τον χώρο των εικαστικών, εκπροσωπεί ο Χρήστος Μποκόρος που έχει στήσει ήδη αναδρομική έκθεση του στην αίθουσα χορού του Δημοτικού με 28 από τα εμβληματικότερα έργα του.

_{Πλάνο από το «Θείο Βάνια» με το Γιώργο Κιμούλη που ανοίγει το φετινό χειμερινό ρεπερτόριο.}

Η περίοδος 2019-2020 στηρίζεται επίσης σε μια τριπλέτα μεγάλων παραγωγών: Στη μουσικοθεατρική παράσταση – ύμνος στην ελευθερία «Χορός της φωτιάς» από τον Αρη Μπινιάρη, τον σαιξπηρικό «Μάκβεθ» με τον Δημήτρη Λιγνάδη να πρωταγωνιστεί και να σκηνοθετεί και τον ίδιο το Νίκο Διαμαντή να ανεβάζει το «Ματωμένο γάμο» του Λόρκα. Τον προγραμματισμό ολοκληρώνει η «Φαίδρα» του Ρακίνα σε σκηνοθεσία Εφης Θεοδώρου και μετάφραση Στρατή Πασχάλη, το νέο έργο του Μανώλη Τσίπου «Ινδονησιακή ιστορία», ένα μεγάλο αφιέρωμα στην αρχαία τραγωδία που θα φιλοξενηθεί σε αρχαιολογικούς χώρους επτά νησιών που ανήκουν στο δήμο Πειραιά καθώς και το Φεστιβάλ Νεοελληνικού έργου που θα εστιάσει στο έργο της Λούλας Αναγνωστάκη.

Για τον δήμαρχο Πειραιά Γιάννη Μώραλη το υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά και η γενικότερη καλή λειτουργία του οφείλεται, εν πολλοίς, στη μη ανάμειξη του με το σχεδιασμό των παραστάσεων· στη λειτουργία του δηλαδή απομακρυσμένο από τις αγκυλώσεις των άλλων ΔΗΠΕΘΕ. «Ο δήμαρχος δεν μανιπιουλάρει, δεν ελέγχει το διευθυντή και αυτή είναι η μεγάλη μας επιτυχία» τόνιζε νωρίτερα.

Εν όψει της ολοκλήρωσης της θητείας του στο δημαρχικό θώκο Πειραιά, ο κ. Μώραλης αναφέρθηκε, εν είδει απολογισμού, στον οικονομικό εξορθολογισμό του Δημοτικού κατά την τελευταία τετραετία και τη σχετική ισορροπία που αυτό του εξασφάλισε. «Προφανώς και δεν έχουμε φτάσει το τέλειο· υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Ωστόσο, με συστηματική δουλειά από το δήμο, τον ΟΠΑΝ αλλά και τη διεύθυνση του Δημοτικού Θεάτρου καταφέραμε να μειώσουμε τα έξοδα, να αυξήσουμε τα έσοδα, να αναπτύξουμε συνέργειες με τα Ιδρύματα Νιάρχος και Λάτση και επιπλέον να υπογράψουμε συμβάσεις με την περιφέρεια Αττικής και το υπουργείο Πολιτισμού».

_{Ο Δημήτρης Λιγνάδης θα σκηνοθετήσει «Μακμπέθ» τον επόμενο χειμώνα.}

Βάσει αυτών των κονδυλίων, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά συγκεντρώνει ετησίως 500.000 ευρώ από το Δήμο Πειραιά, 300.000 από την Περιφέρεια Αττικής, 100.000 από το υπουργείο Πολιτισμού – μολονότι δεν είναι εποπτευόμενος φορέας – ενώ τα έσοδα του από τα εισιτήρια υπολογίζονται κάθε χρόνο σε 200.000 έως 300.000 ευρώ· ποσά που αθροίζονται χοντρικά στο 1.2 εκατομμύρια ευρώ. Συνάμα, το Δημοτικό έχει καταφέρει να απορροφήσει τρία προγράμματα ΕΣΠΑ χάρη στα οποία ενισχύει τη διαθεσιμότητα χρημάτων για τον προγραμματισμό του. Βεβαίως, οι ανάγκες συντήρησης του κτηρίου, ηλικίας 120 χρόνων, είναι αυξημένες και φτάνουν ετησίως τις 600.000 ευρώ υπό τον έλεγχο της Εφορίας Νεοτέρων Μνημείων.

Η περσινή χρονιά κατά την οποία η προσέλευση κινήθηκε ανοδικά αφού το κατώφλι του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά πέρασαν 120.000 θεατές, δημιουτγεί προσδοκίες για ακόμα μεγαλύτερη ανταπόκριση αυτόν το χειμώνα.

Xeimerino_Repertorio_2018_2019.pdf
Xeimerino_Repertorio_2019_2020.pdf