Αλέκος Αλεξανδράκης: Αφιέρωμα στον ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου, με αφορμή την επέτειο γέννησής του
Στις 27 Νοεμβρίου 1928 γεννήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου, ο Αλέκος Αλεξανδράκης. Πήγε στα καλύτερα σχολεία της εποχής, ήταν αθλητής ξιφασκίας και με την πρώτη του θεατρική εμφάνιση, το 1949, έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 75 ταινίες, πολλές από τις οποίες θεωρούνται πλέον κλασικές. Ακολουθούν φωτογραφίες ορισμένων από τις ωραιότερες κινηματογραφικές εμφανίσεις του.
Σαν σήμερα στις 27 Νοεμβρίου 1928 γεννιέται στην Αθήνα ο Αλέκος Αλεξανδράκης. Παιδί αστικής οικογένειας, ο Αλέκος Αλεξανδράκης είχε έρθει σε επαφή με τα γράμματα και τις τέχνες από μικρή ηλικία. Στα 15 του χρόνια έγινε μέλος της Εθνικής Ομάδας Ξιφασκίας, ενώ, αφότου τελείωσε το σχολείο, μπήκε στη σχολή Ναυτικών Δοκίμων, την οποία και παράτησε, για να δώσει εξετάσεις στο Βασιλικό Θέατρο.
«Στέλλα» (1955)
«Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» (1955)
Τα πρώτα του βήματα τα έκανε στο θέατρο, στην παράσταση της Κατερίνας Ανδρεάδη «Φθινοπωρινή Παλίρροια» το 1949, παράσταση για την οποία και έλαβε διθυραμβικά σχόλια, με τον Αιμίλιο Χουρμούζιο να σχολιάζει στην Καθημερινή «Παρουσιάστε όπλα. Επιτέλους, ένας εραστής στο ελληνικό θέατρο».
«Η Άγνωστος» (1956)
«Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλλο» (1957)
Την ίδια χρονιά κάνει και το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο, όπου εμφανίζεται στην ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου «Δύο Κόσμοι».
«Το Κλωτσοσκούφι» (1960)
«Κορίτσι για δύο» (1963)
Για τον Αλέκο Αλεξανδράκη και το υποκριτικό του ταλέντο ενδιαφέρθηκε και ο Φιλοποίμενας Φίνος, με αποτέλεσμα να έρθει η πρώτη τους συνεργασία δύο χρόνια αργότερα, το 1951, στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Εκείνες που δεν πρέπει να αγαπούν». Συνολικά συνεργάστηκαν σε 23 παραγωγές πρώτης διαλογής, ενώ, παράλληλα, είχαν πολύ καλές φιλικές σχέσεις.
«Το Δόλωμα» (1964)
«Δεσποινίς Διευθυντής» (1964)
Εκτός, όμως, από την επιτυχία του στον κινηματογράφο, ο Αλέκος Αλεξανδράκης είχε μεγάλη επιτυχία και στις γυναίκες. Παντρεύτηκε τέσσερις φορές, αποκτώντας, δύο παιδιά από τον τέταρτο γάμο του, ενώ η μακροβιότερη σχέση του ήταν εκείνη με την Νόνικα Γαληνέα, με την οποία δεν παντρεύτηκαν ποτέ.
«Δάκρυα για την Ηλέκτρα» (1966)
«Μια Ιταλίδα απ’ την Κυψέλη» (1968)
Το 2001, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής για την προσφορά του στην τέχνη.
«Η Κόμησσα της Κέρκυρας» (1972)
«Η Μαρία της σιωπής» (1973)
Στις 8 Νοεμβρίου 2005, απεβίωσε ύστερα από μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο.
*Το μεγαλύτερο μέρος του φωτογραφικού υλικού αντλήθηκε από την ιστοσελίδα της FinosFilm.
