Η Μαίρη Πόππινς επιστρέφει (μεταγλωττισμένη)
Η Έμιλι Μπλαντ θα μας κάνει να ξεχάσουμε την Τζούλι Άντριους
Λονδίνο του 1930. Η οικονομική ύφεση γονατίζει να νοικοκυριά. Ανάμεσα τους κι εκείνο των Μπανκς. Η Μαίρη Πόπινς επιστρέφει για να βοηθήσει τη νέα γενιά της οικογένειας να ξαναβρεί τη χαρά και τη μαγεία της ζωής μετά από μια απώλεια.
Από το Βικτωριανό Λονδίνο στην οικονομική κρίση του 1930 με τις τράπεζες σε ρόλο κακού και τα δύο παιδιά της πρώτης ταινίας να έχουν μεγαλώσει, φτιάχνοντας τη δική τους οικογένεια. Όλα αλλάζουν κι όλα ίδια μένουν αφού η Μαίρη Πόπινς, αγέραστη, αεικίνητη και… αέρινη κατεβαίνει και πάλι από τα σύννεφα στο έδαφος της βρετανικής πρωτεύουσας για να δώσει χείρα βοηθείας στους Μπανκς. Το σόου της τέλειας νταντάς με τις μοναδικές μαγικές ικανότητες, γίνεται ακόμη πιο… τέλειο χάρη στην εντυπωσιακή μεταμόρφωση της Έμιλι Μπλαντ σε μια υποδειγματική Μαίρη Πόπινς.
Οι παραγωγοί του φιλμ προφανώς και απευθύνονται στη νέα γενιά που αγνοεί ποια είναι αυτή η «Μαίρη Πόπινς». Μπορεί οι σημερινοί νέοι να την έχουν ακουστά αλλά δεν την έχουν δει ποτέ σε δράση. Η προσαρμογή του Μάρσαλ μετρά όλες τις παραμέτρους και συνθήκες της εποχής. Μπροστά στον κυνισμό προτάσσει τη ζεστασιά. Μπροστά στην απαισιοδοξία το αισιόδοξο μήνυμα. Μπροστά στην γκριζάδα της οικονομικής κρίσης (ο επίκαιρος χαρακτήρας του σεναρίου είναι από τα πιο εύστοχα στοιχεία του φιλμ) τα λαμπερά χρώματα της τρομερής γκουβερνάντας. Υπάρχουν στιγμές που το φιλμ οδεύει προς το βαρύ δράμα (ο πρόσφατα χήρος Μάικλ που υποδύεται ο Μπεν Γουίσο δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα με το μεγάλωμα των τριών παιδιών και την φαινομενική απώλεια του σπιτιού τους από τον κακό τραπεζίτη του Κόλιν Φερθ) αλλά ο περφεξιονιστής σκηνοθέτης των μιούζικαλ Ρομπ Μάρσαλ έχει τον τρόπο για να αποφύγει το μοιραίο.
Παράλληλα δείχνει ότι η σύγκριση με το κλασικό δεν τον πειράζει αφού σκηνοθετεί σαν να τιμάει το πρωτότυπο φιλμ με μερικές θαυμάσιες σκηνές (η νυχτερινή περιπέτεια των φανοκόρων, το υποβρύχιο επεισόδιο, το σκετς με τη Μέριλ Στριπ) που έχουν πηγή προέλευσης το φιλμ του 1964 αλλά χάρη στη ματιά του και την τεχνολογική εξέλιξη αφήνουν εξαιρετικά μοντέρνα γεύση. Επιπλέον έχει ένα μαγικό ραβδί στο χέρι του που του λύνει όλα τα προβλήματα.
Η εμφάνιση της Μπλαντ (που τραγουδάει η ίδια τα μουσικά κομμάτια της) είναι ο καταλύτης για να γίνουν όλα μαγικά. Άνετη, μπριόζα, σοφιστικέ και μπλαζέ μαζί, η Μπλαντ δίνει στο χαρακτήρα αυτό που έλειπε από την Τζούλι Άντριους: μια θηλυκότητα με σπάνια φινέτσα που δείχνει πραγματικά εξωπραγματικός συνδυασμός!