Η αλήθεια είναι πως περιμέναμε ότι στις λίστες αυτές το «Ρόμα» (που φιγουράρει στην πρώτη θέση των επιλογών για πέντε κριτικούς) θα είχε παρουσία σε απόλυτους αριθμούς αλλά τελικά απουσιάζει στις 2 από τις 11 λίστες, ενώ στη πρώτη θέση των προτιμήσεων εντοπίζουμε τους «Κλέφτες καταστημάτων» που προτιμήθηκαν από 10 κριτικούς! Στην τρίτη θέση της άτυπης ψηφοφορίας η «Αόρατη Κλωστή» του Πολ Τόμας Άντερσον κερδίζει την προτίμηση 8 κριτικών. Αναλυτικά:
Λήδα Γαλανού (Flix.gr | Η Εφημερίδα των Συντακτών)
1.Ρόμα, του Αλφόνσο Κουαρόν
2. Αόρατη Κλωστή, του Πολ Τόμας Αντερσον
3. Κλέφτες Καταστημάτων, του Χιροκάζου Κόρε-Εντα
4. Να Με Φωνάζεις Με Τ’ Ονομά Σου, του Λούκα Γκουαντανίνο
5.Ψυχρός Πόλεμος, του Πάβελ Παβλικόφσκι
6. Πρόσωπα & Ιστορίες, των Ανιές Βαρντά και JR
7. Η Παρείσφρηση, του Σπάικ Λι
8. The Post: Απαγορευμένα Μυστικά, του Στίβεν Σπίλμπεργκ
9. Κορίτσι, του Λούκας Ντοντ
10. Το Απώτατο Σημείο της Ανθρωπότητας, του Εμερ Ρέινολντς
Το απώτατο σημείο της ανθρωπότητας
Η Λήδα Γαλανού γράφει για το «Απώτατο Σημείο της Ανθρωπότητας»: Ένα ντοκιμαντέρ για τη σύλληψη, την κατασκευή, την αποστολή και τις τακτικές «αναφορές» του Voyager (για την ακρίβεια των δύο συντροφικών διαστημοπλοίων Voyager) που, απίστευτο κι όμως αληθινό, προκαλεί από τρανταχτά γέλια, μέχρι δάκρυα συγκίνησης. Η ταινία, χρησιμοποιώντας αρχειακό υλικό και συνεντεύξεις με όλους τους βασικούς εν ζωή επιστήμονες, εξιστορεί το χρονικό της αποστολής των Voyager στα μακρινότερα σημεία που είχε επισκεφθεί ποτέ ανθρώπινο μάτι, στον Δία, τον Κρόνο, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα (διαδρομή που συνεχίζεται ως και σήμερα, έξω από το ηλιακό μας σύστημα). Παρακολουθεί με σασπένς τις ερευνητικές προσπάθειες της NASA, τις απρόσμενες απογοητεύσεις και τους κοσμογονικούς θριάμβους, αφηγείται τη σύνθεση του «χρυσού δίσκου» που στάλθηκε στο διάστημα μαζί με τα σκάφη, εκείνου που περιείχε αντιπροσωπευτικά δείγματα της ζωής στη Γη, από τη γλώσσα της φάλαινας ως τα τραγούδια του Τσακ Μπέρι, για να συστηθούμε στους εξωγήινους. Κι αποτυπώνει κεφαλαιώδεις προσωπικότητες, σαν τον Καρλ Σέιγκαν, που κατόρθωσαν όχι μόνο να πραγματοποιήσουν επιστημονικά άλματα, αλλά και να τα τοποθετήσουν στην υπαρξιακή τους διάσταση. Το «The Farthest» είναι ένα ντοκιμαντέρ που δεν εντυπωσιάζει με την (απλή και γραμμική) σκηνοθεσία του, αλλά γεμίζει το μυαλό εικόνες και σκέψεις, εκπαιδεύει ιδανικά τις νεαρότερες ηλικίες και δίνει στις ωριμότερες την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουν το μικροσκοπικό, σαν κουκίδα σκόνης, μέγεθος του δικού μας κόσμου μέσα στο σύμπαν, πράγμα που δίνει μια μοναδικά αισιόδοξη προοπτική στη ζωή, με επιστημονική θεμελίωση!
Άντα Δαλιάκα (Έθνος)
1. Ρόμα, του Αλφόνσο Κουαρόν
2.Κλέφτες καταστημάτων, του Χιροκάζου Κόρε-Εντα
3.Αόρατη κλωστή, του Πολ Τόμας Αντερσον
4.Οι τρεις πινακίδες έξω από το Εμπινγκ στο Μιζούρι, του Μάρτιν ΜακΝτόνα
5.Dogman, του Ματέο Γκαρόνε
6.Ο πρώτος άνθρωπος, του Ντάμιεν Σαζέλ
7.Η παρείσφρηση, του Σπάικ Λι
8.Ένα ήσυχο μέρος, του Τζον Κραζίνσκι
9. Ο ένοχος, του Γκούσταβ Μίλερ
10. Spider-Man: Μέσα στο Αραχνο-Σύμπαν, των Μπομπ Περσικέτι, Πίτερ Ράμσεϊ και Ρόντνεϊ Ρόθμαν
Ρόμα
Η Άντα Δαλιάκα γράφει για το «Ρόμα»: «Ο Μεξικανός Αλφόνσο Κουαρόν μας εισάγει από την πρώτη στιγμή σε έναν κόσμο βαθιά προσωπικό αλλά και ταυτόχρονα οικείο, συλλογικό. Είναι ο κόσμος των δικών του βιωματικών αναμνήσεων που ανασύρει εδώ σε ένα ασπρόμαυρο ταξίδι στο παρελθόν χρησιμοποιώντας κάθε διαθέσιμο αφηγηματικό και τεχνικό μέσο για να υφάνει μια προσωπική κατάθεση ψυχής. Απέναντι σε όσα τον διαμόρφωσαν και σημάδεψαν την ζωή του, τη ζωή των δικών του ανθρώπων, τη ζωή της πατρίδας του. Δημιουργός ολοκληρωμένος με σταθερά εξελικτική πορεία και ευρεία γκάμα «ειδών» με τα οποία έχει καταπιαστεί και επιβραβευτεί με Όσκαρ σκηνοθεσίας, χρησιμοποιεί την οπτική ενός δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ για να μιλήσει για ένα προσωπικό δράμα που ανάγεται σταδιακά σε πολιτικό σχόλιο».
Θοδωρής Δημητρόπουλος (news247.gr)
1.Ζάμα, της Λουκρέσια Μαρτέλ
2. Lady Bird, της Γκρέτα Γκέργουιγκ
3. Αόρατη Κλωστή, του Πολ Τόμας Άντερσον
4. Mandy, του Πάνος Κοσμάτος
5. Οι Στάχτες Μιας Αγάπης, του Ζία Ζάνγκε
6. Ακρότητες, του Πολ Σρέιντερ
7. Ένα Αστέρι Γεννιέται, του Μπράντλεϊ Κούπερ
8. Climax, του Γκασπάρ Νοέ
9. Spider-Man: Μέσα στο Αραχνο-σύμπαν, των Μπομπ Περσικέτι, Πίτερ Ράμσεϊ και Ρόντι Ρόθμαν
10. Κλέφτες καταστημάτων, του Χιροκάζου Κορεέντα
Lady Bird
Ο Θοδωρής Δημητρόπουλος γράφει για το «Lady Bird»: Η σιγουριά και η ακρίβεια με την οποία καθοδηγεί η Γκέργουιγκ το έργο της αντιστοιχεί σε δημιουργό όχι στην πρώτη, μα στην δέκατη ταινία της. Με τη συνδρομή του εκπληκτικού μοντέρ της Νικ Χούι («Billions»), συνθέτει μια ακολουθία ρυθμικά ασύμμετρων σεκάνς όπου η μία διαχέεται μες στην άλλη με την χάρη (ή, βασικά, με την άτσαλη υφή) μιας ανάμνησης. Κάθε κλισέ στάση της coming of age διαδρομής (αγόρια, φιλίες, αντιπαλότητες) μοιάζει με αναπόφευκτο κομματάκι του να προχωράς και να μαθαίνεις. Η Γκέργουιγκ τοποθετεί την ιστορία στο παρελθόν όχι για να προσφέρει τσάμπα νοσταλγία αλλά ώστε επιστρέφοντας στην στιγμή και τον τόπο της ενηλικίωσης, να μπορέσει να μιλήσει για το πώς γυρνώντας εκεί από όπου προήλθες, τα πάντα αποκτούν μια νέα οξύτητα. Οι παλιές σου διαδρομές μοιάζουν πιο εύκολες, πιο προσβάσιμες. Οι παλιές σου αγωνίες μοιάζουν λίγο πιο εύκολες, λίγο πιο γλυκές.
Ρόμπυ Εκσιέλ (Flix.gr)
1.Ρόμα, του Αλφόνσο Κουαρόν
2. Οι Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι, του Μάρτιν ΜακΝτόνα
3. Ο Ένοχος, του Γκούσταφ Μόλερ
4. Dogman, του Ματέο Γκαρόνε
5. Ακρότητες, του Πολ Σρέιντερ
6. Κρυφή Συνταγή, του Οφίρ Ραούλ Γκράιτσερ
7. Αόρατη Κλωστή, του Πολ Τόμας Αντερσον
8. Κλέφτες Καταστημάτων, του Χιροκάζου Κόρε-Εντα
9. Μετά το Χωρισμό, του Ξαβιέ Λεγκράν
10.Ένα Ήσυχο Μέρος, του Τζον Κραζίνσκι
Ακρότητες
Ο Ρόμπυ Εκσιέλ γράφει για τις «Ακρότητες»: «Ο Πολ Σρέιντερ ντύνει τον ‘Ταξιτζή’ του πάστορα και μεταφέρει τον πόνο, την ενοχή και την καταφρόνια του από τους μητροπολιτικούς δρόμους του ‘70 στους επαρχιακούς μπαξέδες της τρέχουσας χιλιετίας. Μια πικρή, βαθιά ανήσυχη, ιδιοφυής σπουδή στο ασύδοτο σήμερα των μη αναστρέψιμων ακροτήτων, από τον σπουδαιότερο ίσως μεταφυσικό του αμερικανικού σινεμά»
Γιάννης Ζουμπουλάκης (Το Βήμα/ Τα Νέα)
To top 10 είναι φτιαγμένo με τη χρονολογική σειρά που βγήκαν οι ταινίες στις αίθουσες
1.The Post: Απαγορευμένα Μυστικά, του Στίβεν Σπίλμπεργκ
2. 1945, του Φέρεντς Τόροκ
3. Ακρότητες, του Πολ Σρέιντερ
4. Έγκλημα στην Αμμοθύελλα, του Αλεχάντρο Μάσι
5. Γλυκιά Πατρίδα, του Γουόργουικ Θόρντον
6. Η Μεγάλη Νύχτα του Φρανσίσκο Σάνκτις, των Φρανσίσκο Μάρκεζ, Αντρέα Τέστα
7.Ψυχρός Πόλεμος, του Πάβελ Παβλικόφσκι
8. Κλέφτες Καταστημάτων, του Χιροκάζου Κορεέντα
9. Ρόμα, του Αλφόνσο Κουαρόν
10. Ο Ένοχος, του Γκούσταφ Μόλερ
Έγκλημα στην Αμμοθύελλα
O Γιάννης Ζουμπουλάκης γράφει για το «Έγκλημα στην Αμμοθύελλα»: Το ψυχόδραμα, το τυφλό ερωτικό πάθος και ένας φόνος φτιάχνουν αυτό το εξαιρετικά εύγεστο κινηματογραφικό κοκτέιλ, χάρμα οφθαλμών σε όλους τους τεχνικούς τομείς (σκηνογραφία, κοστούμια, φωτογραφία) που μπορεί συγχρόνως να ικανοποιήσει και τους φαν του μυστηρίου του τύπου «ποιος το΄ κανε;»
Κωνσταντίνος Καϊμάκης (monopoli.gr)
1. Αόρατη Κλωστή, του Πολ Τόμας Άντερσον
2. Ζάμα, της Λουκρέσια Μαρτέλ
3. Κλέφτες Καταστημάτων, του Χιροκάζου Κορεέντα
4. Spider-Man: Μέσα στο Αραχνο-σύμπαν, των Μπομπ Περσικέτι, Πίτερ Ράμσεϊ και Ρόντι Ρόθμαν
5. Το Σπίτι που Έχτισε ο Τζακ, του Λαρς Φον Τριερ
6. Ένα Ήσυχο Μέρος, του Τζον Κραζίνσκι
7. Οι Τρεις Πινακίδες Εξω από το Εμπινγκ, στο Μιζούρι, του Μάρτιν ΜακΝτόνα
8. Ρόμα, του Αλφόνσο Κουαρόν
9. Κρυφή Συνταγή, του Οφίρ Ραούλ Γκράιτσερ
10. Ένα αξέχαστο καλοκαίρι της Κάρλα Σιμόν
Αόρατη Κλωστή
Ο Κωνσταντίνος Καϊμάκης γράφει για την «Αόρατη Κλωστή»: Ο αψεγάδιαστος και καθωσπρέπει κόσμος της μόδας μοιάζει με παραδοξότητα σε μια λαβωμένη Ευρώπη που προσπαθεί να αναγεννηθεί από τις στάχτες της. Φαίνεται σαν τα τύμπανα και οι σειρήνες του πολέμου να μην ήχησαν ποτέ στο αυστηρά καθορισμένο και αψεγάδιαστο σύμπαν του Ρέινολντς Γούντκοκ, ο οποίος θεωρεί εαυτόν καταραμένο απλώς και μόνο από τα δικά του φαντάσματα (η εικόνα της νεκρής μητέρας του τον καταδιώκει).Ο πρωταγωνιστής Ντάνιελ Ντέι-Λούις φτιάχνει μια υποδειγματικά εμμονική ερμηνεία, πατώντας στο ψυχρό συναίσθημα, την καλλιτεχνική ιδιοφυία και την προσωπική μαυρίλα. Τα περιφερειακά σύμβολα του κόσμου της haute couture χρησιμεύουν ως βοηθήματα τόσο στον Άντερσον όσο και στον πρωταγωνιστή του για να διηγηθούν μια κομψή, εγκεφαλική, απαιτητική, αλλά πάνω από όλα σαγηνευτική και παράξενη ιστορία που απλώνεται σε δεκάδες συμβολισμούς γύρω από τον παράφορο έρωτα και τις σχέσεις εξουσίας έως την αλλαγή της κοινωνικής θέσης της Γυναίκας στο Νέο Κόσμο.
Άκης Καπράνος (Κανάλι Ένα 90,4/ Lifo)
1.Αόρατη Κλωστή, του Πολ Τόμας Άντερσον
2. Καλπάζοντας με το Όνειρο, της Κλόε Ζάο
3. Κλέφτες Καταστημάτων, του Χιροκάζου Κορεέντα
4. Η Μορφή του Νερού, του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο
5. Ο Άνθρωπος Που Σκότωσε Το Δον Κιχώτη, του Τέρι Γκίλιαμ
6. Ακρότητες, του Πολ Σρέιντερ
7. Climax, του Γκασπάρ Νοέ
8. Η διαδοχή, του Άρι Άστερ
9. Dogman, του Ματέο Γκαρόνε
10. Το σπίτι που έχτισε ο Τζακ, του Λαρς Φον Τρίερ
Καλπάζοντας με το Όνειρο
Ο Άκης Καπράνος γράφει για το «Καλπάζοντας με το Όνειρο»: Τούτο εδώ το νοσταλγικό μοιρολόι κουβαλά μέσα του μια ανθρωπιά και μια εντιμότητα που κάνει σκόνη όλα τα βαρέων βαρών Οσκαρικά δράματα και τις αφελείς «κοινωνικές καταγγελίες» του σημερινού Χόλιγουντ. Στη ταινία της Κλόε Ζάο βρήκα ξανά το ανεξάρτητο Αμερικάνικο σινεμά που αγάπησα. Και το «Καλπάζοντας με το όνειρο» είναι από μόνο του ένα αισιόδοξο σημάδι. Όχι μόνο για το σινεμά, αλλά και για την ανθρωπότητα.”
Λουκάς Κατσίκας (Περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ – cinemagazine.gr)
1.Να Με Φωνάζεις Με Τ’ Ονομά Σου, του Λούκα Γκουαντανίνο
2. Αόρατη Κλωστή, του Πολ Τόμας Αντερσον
3. Ρόμα, του Αλφόνσο Κουαρόν
4. Ζάμα, της Λουκρέσια Μαρτέλ
5. Ένα αξέχαστο καλοκαίρι της Κάρλα Σιμόν
6. Καλπάζοντας με το Όνειρο, της Κλόε Ζάο
7. Πρόσωπα & Ιστορίες, των Ανιές Βαρντά και Ζε Αρ
8. Ακρότητες, του Πολ Σρέιντερ
9. Το Δωμάτιο των Θαυμάτων, του Τοντ Χέινς
10. Ψυχρός Πόλεμος, του Πάβελ Παβλικόφσκι
Να με Φωνάζεις με τ’ Όνομά σου
Ο Λουκάς Κατσίκας γράφει για το “Να με Φωνάζεις με τ’ Όνομά σου”: Όχι απλά η καλύτερη ταινία του 2018 αλλά και μια από τις ωραιότερες ερωτικές ιστορίες που μας διηγήθηκε ποτέ το σινεμά, το μικρό αριστούργημα του Λούκα Γκουαντανίνο είναι ένα instant classic με τη δύναμη να αγγίξει πολλούς και διαφορετικούς θεατές.
Γιώργος Κρασσακόπουλος (Flix.gr)
1.Roma, του Αλφόνσο Κουαρόν
2. Κλέφτες Καταστημάτων, του Χιροκάζου Κόρε Εντα
3. Να με Φωνάζεις με τ’ Ονομά σου, του Λούκα Γκουαντανίνο
4. Η Μορφή του Νερού, του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
5. Τρεις Πινακίδες Εξω από το Εμπινγκ στο Μιζούρι, του Μάριν ΜακΝτόνα
6. Mandy, του Πάνος Κοσμάτος
7. Climax, του Γκασπάρ Νοέ
8. Ληστεία στο Μουσείο,του Αλόνσο Ρουιζπαλάθιος
9. Το Σπίτι που Έχτισε ο Τζακ, του Λαρς Φον Τριερ
10. Ένα Αστέρι Γεννιέται, του Μπραντλεϊ Κούπερ
Ληστεία στο Μουσείο
Ο Γιώργος Κρασσακόπουλος γράφει για τη «Ληστεία στο Μουσείο»: Με την φωτογραφία να φλερτάρει με το ρετρό και ονειρικό κι ένα σωρό από μικρές ή μεγαλύτερες λεπτομέρειες να δίνουν στο φιλμ τον χαρακτήρα ενός πάτσγουορκ που θες να εξερευνήσεις σε λεπτομέρεια τα υλικά που το συνθέτουν, το «Museo» κάνει όπως λέει μια «ρέπλικα της αληθινής ιστορίας», μα την κάνει με τρόπο απόλυτα κινηματογραφικό, δείχνοντας την διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια και το σινεμά και το πως το δεύτερο μπορεί να γίνει πολύ πιο αληθινό και πολύπλευρο σε σχέση με τα στεγνά και συχνά μονοδιάστατα γεγονότα.
Πόλυ Λυκούργου (Flix.gr)
1.Κλέφτες Καταστημάτων, του Χιροκάζου Κόρε-Εντα
2. Ρόμα, του Αλφόνσο Κουαρόν
3. Κορίτσι (Girl), του Λούκας Ντοντ
4. Lady Bird, της Γκρέτα Γκέργουικ
5. Ένοχος, του Γκούσταβ Μέλερ
6. Ένα Ήσυχο Μέρος (A Quiet Place), του Τζον Κραζίνσκι
7. Αδελφικοί Εχθροί (Frères Ennemis), του Νταβίντ Ελοφέν
8. Οι Τρεις Πινακίδες Έξω από το Εμπινγκ, στο Μιζούρι (Three Billboards Outside Ebbing, Missouri), του Μάρτιν ΜακΝτόνα
9. Καλπάζοντας με το Oνειρο (The Rider), της Κλόε Ζάο
10. Ψυχρός Πόλεμος (Cold War), του Πάβελ Παβλικόφσκι
Κλέφτες Καταστημάτων
Η Πόλυ Λυκούργου γράφει για τους «Κλέφτες Καταστημάτων»: «Τι είναι παραβατικό, τι νόμιμο και τι ηθικό τελικά; Ποιον πετάμε στο περιθώριο, ποιον φυλακίζουμε και σε ποιον επιτρέπουμε να ζει ατιμώρητος; Πώς μπορείς να είναι κανείς ηθικός, σ’ έναν ανήθικο κόσμο; Ο Κόρε-Εντα δε φωνάζει τα μηνύματά του, τα ψιθυρίζει. Η κατανόηση, η καλοσύνη κι ανθρωπισμός του στέκονται ακλόνητα όσο πέφτουν οι τίτλοι τέλους: ο κόσμος είναι σκληρός κι άδικος, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί κανείς βρει το δικό του δρόμο, να δημιουργήσει τη δική του εναλλακτική οικογένεια, να αγαπήσει και να αγαπηθεί…»
Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)
1. Ρόμα, του Αλφόνσο Κουαρόν
2. Αόρατη Κλωστή, του Πολ Τόμας Άντερσον
3. Κλέφτες Καταστημάτων, του Χιροκάζου Κορεέντα
4. Καλπάζοντας με το Όνειρο, της Κλόε Ζάο
5. Η Μορφή του Νερού, του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο
6. Πρόσωπα & Ιστορίες, των Ανιές Βαρντά και Ζε Αρ
7. Dogman, του Ματέο Γκαρόνε
8. Το Νησί των Σκύλων, του Γουές Άντερσον
9. Οι Τρεις Πινακίδες Έξω Από το Έμπινγκ στο Μισούρι, του Μάρτιν ΜακΝτόνα
10. Ο Ένοχος, του Γκούσταβ Μέλερ
Οι Τρεις Πινακίδες Έξω Από το Έμπινγκ στο Μισούρι
Ο Χρήστος Μήτσης γράφει για το «Οι Τρεις Πινακίδες Έξω Από το Έμπινγκ στο Μισούρι»: Ανάμεσα στην αστεία και τη δραματική της διάσταση, λοιπόν, η αναστάτωση που φέρνουν οι τρεις πινακίδες στο Έμπινγκ γίνεται ο καταλύτης για να έρθουν στο προσκήνιο όλες οι ανεξέλεγκτες και απωθημένες δυνάμεις που συγκροτούν τη σύγχρονη αμερικανική κοινωνία, όπου η μισαλλοδοξία, ο αλτρουισμός, η προκατάληψη και η ελπίδα βαδίζουν χέρι χέρι. Με βιτριολική ειρωνεία, διεισδυτική ματιά στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, συγκινητική μελαγχολία, αναφορές στο γουέστερν, στους αδερφούς Κοέν και στη Φλάνερι Ο’Κόνορ («Και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν»), ο ΜακΝτόνα τις περιπλέκει με πολιτικά μη ορθή διάθεση και μοναδική κινηματογραφική δεινότητα.
