Έργα τέχνης που αποτυπώνουν υπέροχα τα χιονισμένα τοπία

«Χιονισμένο τοπίο σε ένα παγωμένο κανάλι»
Hendrick Avercamp (1620)

Αν και δεν ανήκει στους πιο γνωστούς Ολλανδούς ζωγράφους, ο Hendrick Avercamp φημίζεται για τους πίνακες με τα χιονισμένα τοπία. Από μικρός έκανε ο ίδιος σκι, ενώ, ως καλλιτέχνης, θα λέγαμε ότι έχει απεικονίσει, περισσότερο από κάθε άλλον της Χρυσής Ολλανδικής Εποχής, το χιονισμένο τοπίο.

—

«Οι τέσσερις εποχές: Χειμώνας»
Francois Boucher (1755)

Ο «Χειμώνας» αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του Ροκοκό. Ωστόσο, ο Boucher δεν στέκεται στις συνηθισμένες απεικονίσεις της φύσης και των κολίγων, αντιθέτως μάς παρουσιάζει ένα ερωτευμένο ζευγάρι να κάνει σκι σε ένα χρυσό έλκηθρο.

—

«Χειμωνιάτικο τοπίο με εκκλησία»
Caspar David Friedrich (1811)

Από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους του Γερμανικού Ρομαντισμού, ο Caspar David Friedrich ασχολείτο, κυρίως, με την απεικόνιση τοπίων. Το «Χειμωνιάτικο τοπίο με εκκλησία» αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της ζωγραφικής του.

—

«Χιονοθύελλα: Ο Χάνιμπαλ και ο στρατός του διασχίζοντας τις Άλπεις»
JMW Turner (1812)

Αυτός ο πίνακας, με την εντυπωσιακή κίνηση και το ακόμα πιο εντυπωσιακό θέμα της επίθεσης των ντόπιων στους κατακτητές τους, θα μπορούσε να αποτελεί την πολιτική δήλωση του JMW Turner για την εισβολή του Ναπολέοντα, στις αρχές του 1800, στην Vale d’ Aosta.

—

«Θάλασσα από πάγο»
Caspar David Friedrich (1824)

Με έμφαση, για ακόμα μια φορά στο τοπίο, ο Caspar David Friedrich απεικονίζει την συντριβή του βρετανικού πλοίου HMS Griper, το οποίο είχε επιχειρήσει για τον Βόρειο Πόλο.

—

«Νύχτα με χιόνι στην Καμπάρα»
Utagawa Hiroshige (1833)

Ο Utagawa Hiroshige, γνωστός και ως «ο καλλιτέχνης της Ιαπωνίας», ασχολείτο με την απεικόνιση τοπίων σε καλούπια από ξύλο. Η τέχνη του στιγμάτισε τον 19ο αιώνα, ενώ, παράλληλα, αποτέλεσε χαρακτηριστικό δείγμα της προ-βιομηχανικής Ιαπωνίας σε μια εποχή όπου η μετάβαση στη βιομηχανική κοινωνία βρισκόταν εν εξελίξει.

—

«Σκέιτερς στο Δάσος της Βουλώνης»
Pierre Auguste Renoir (1868)

Ένας από τους χαρακτηριστικότερους του Ιμπρεσιονισμού, ο Pierre Auguste Renoir ζωγραφίζει τους Παριζιάνους να κάνουν σκι στο Δάσος της Βουλώνης.

—

«Η καρακάξα»
Claude Monet (1868 – 1869)

Για τον ιμπρεσιονιστή Monet τα φυσικά τοπία αποτελούσαν αγαπημένο θέμα, ένα θέμα που τον απασχόλησε σε περισσότερους από 100 πίνακες. «Η καρακάξα» αποτελεί τον μεγαλύτερο, σε μέγεθος, πίνακα αυτής της θεματολογίας.

—

«Δρόμος προς τις Βερσαλλίες στη Louveciennes»
Camille Pissarro (1869)

Ο Camille Pissarro απεικόνισε τον δρόμο προς τις Βερσαλλίες σε διάφορες εποχές, με αυτόν τον πίνακα να ξεχωρίζει μεταξύ των υπολοίπων.

—

«Λεωφόρος Saint Denis»
Claude Monet (1875)

Σε αυτόν τον πίνακα ο Monet επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στο «παιχνίδισμα» του φωτός στο χειμωνιάτικο τοπίο.

—

«Χειμωνιάτικο τοπίο»
Paul Gauguin (1879)

Αν και ο Gauguin είναι ευρύτερα γνωστός για τα μετα-ιμπρεσιονιστικά του έργα, εδώ το ιμπρεσιονιστικό στοιχείο είναι κυρίαρχο.

—

«Τοπίο με χιόνι»
Vincent Van Gogh (1888)

Το «Τοπίο με χιόνι» αποτελεί έναν από τους πρώτους πίνακες που ζωγράφισε ο Van Gogh, ύστερα από την εγκατάστασή του στην Arles. Το χειμωνιάτικο τοπίο της περιοχής τον απασχόλησε σε περισσότερους από 10 πίνακες.

—

«Νέο χιόνι στη λεωφόρο»
Edvard Munch (1906)

Ο συμβολιστής Edvard Munch, γνωστός για τις ζωγραφικές απεικονίσεις ψυχικών καταστάσεων, επιχειρεί να δημιουργήσει έντονες συγκινήσεις μέσα από την αναπαράσταση της χιονισμένης λεωφόρου.

—

«Χειμωνιάτικο τοπίο»
Wassily Kandinsky (1911)

Ένας από τους τελευταίους παραστατικούς πίνακες του πατέρα της αφηρημένης τέχνης, το «Χειμωνιάτικο τοπίο», είναι χαρακτηριστικό για τα έντονα χρώματά του.

—

«Χειμωνιάτικο τοπίο»
Edvard Munch (1915)

Αν και δεν αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της ζωγραφικής του Munch, αυτός ο πίνακας καταφέρνει, με τον συνδυασμό των χρωμάτων του, να απεικονίζει το συναίσθημα και τον ενθουσιασμό που βλέπουμε στα πιο γνωστά έργα του Νορβηγού καλλιτέχνη.