Σαν σήμερα,12 Ιανουαρίου 1932, γεννιέται η Τζένη Καρέζη

Η Τζένη Καρέζη γεννήθηκε 12 Ιανουαρίου 1932 στην Αθήνα από πατέρα γυμνασιάρχη και μητέρα δασκάλα. Τα σχολικά της χρόνια την βρήκαν πρώτα εσωτερική στο Γαλλικό σχολείο Καλογραιών στην Θεσσαλονίκη και ύστερα στην Ελληνογαλλική Σχολή «Άγιος Ιωσήφ» στην Αθήνα, από όπου και αποφοίτησε το 1951. Την ίδια χρονιά και παρόλες τις αντιρρήσεις της οικογένειάς της, περνά τις εξετάσεις και εισάγεται στην Δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, από την οποία αποφοιτά το 1954.

Τον Οκτώβριο του 1954 κάνει την πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο ,στο έργο “Ωραία Ελένη”, δίπλα στην Μελίνα Μερκούρη και τον Βασίλη Διαμαντόπουλο. Σχεδόν παράλληλα το 1955 εμφανίζεται και στην πρώτη της κινηματογραική ταινία με τίτλο “Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο”, ως πρωταγωνίστρια. Στο Εθνικό θέατρο θα μείνει μέχρι το 1959. Από το 1960 θα στραφεί στο ελεύθερο θέατρο, συγκροτώντας θιάσους με όλα σχεδόν τα διάσημα ονόματα του ελληνικού θεάτρου.

Για πρώτη φορά παντρεύτηκε το 1962 με τον ηθοποιό Ζάχο Χατζηφωτίου, ο γάμος τους όμως δεν κράτησε και χώρισαν δυο χρόνια αργότερα. Από το 1968 και μέχρι το θάνατό της θα συνεργαστεί αποκλειστικά με τον ηθοποιό και σύζυγό της Κώστα Καζάκο, με τον οποίο απέκτησε έναν γιό, τον επίσης ηθοποιό Κώνσταντίνο Καζάκο. Η Τζένη Καρέζη ήταν στρατευμένη στο κομμουνιστικό κίνημα συμμετέχοντας σε πολλές πορείες ειρήνης. Υπήρξε μέλος της ΕΔΑ. Στα χρόνια της Χούντας συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα και το 1974 έγινε μέλος του ΚΚΕ.

Φωτογραφία με τον σύζυγο της Κώστα Καζάκο και τον γιό τους.

Η Τζένη Καρέζη το 1973, συμμετείχε στο “Μεγάλο μας τσίρκο“, του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Μαζί της έπαιξαν ο Κώστας Καζάκος, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Νίκος Κούρος, ο Τίμος Περλέγκας και ο Χρήστος Καλαβρούζος. Τη μουσική έγραψε ο Σταύρος Ξαρχάκος και τραγούδησε ο Νίκος Ξυλούρης.

Φωτογραφία με τον Νίκο Ξυλούρη

Τον Φεβρουάριο του 1988, παίζει στον “Βυσσινόκηπο” του Αντόν Τσέχωφ. Όμως, λίγες μέρες μόλις πριν την παράσταση, η Καρέζη διεγνώστηκε ότι πάσχει από καρκίνο της μήτρας. Δίνει ακόμα μια παράσταση, το “Διαμάντια και Μπλουζ“, την περίοδο 1990-1991. Έκτοτε, η κατάσταση της υγείας της επιδεινώθηκε αρκετά. Τις τελευταίες μέρες της ζωής της, η κατάσταση της υγείας της χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο.

Πέθανε τελικά στις 27 Ιουλίου 1992, μετά από τετραετή μάχη με τον καρκίνο. Η σορός της τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών. Η κηδεία πραγματοποιήθηκε στις 29 Ιουλίου στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αθηνών και η ταφή της έλαβε χώρα στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη, παρουσία πολλών συναδέλφων της και απλού κόσμου. Λίγους μήνες πριν το θάνατό της είχε συγγράψει την αυτοβιογραφία της.