Ο Τσέχωφ, σε ένα από τα πρώτα του θεατρικά έργα, προβλέπει το εκρηκτικό, επαναστατικό, περιρρέον κλίμα της Ρωσίας στο γύρισμα του αιώνα. Γραμμένος στα τέλη του 1880 ο «Ιβάνωφ» αποτελεί μια θαυμάσια προσπάθεια δημιουργίας ενός σύγχρονου Άμλετ.
Ο Ιβάνωφ, κινητήρια δύναμη στην τοπική αυτοδιοίκηση, κάποτε πρωτοπόρος των επιστημονικών γεωργικών μεθόδων και της εκπαίδευσης για τους αγρότες, τώρα πνίγεται στην γραφειοκρατία και τα χρέη. Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο απογοητευμένος, πικραμένος ιδεαλιστής και ματαιωμένος μεταρρυθμιστής, που στα 35 του αδυνατεί να ανταποκριθεί στην ανάγκη της άρρωστης συζύγου του για αγάπη και βρίσκεται παγιδευμένος σε μια επαρχιακή κοινωνία που δεν επιδοκιμάζει τα αισθήματά του; Η πλήξη έρχεται με μια μεγάλη ποικιλία γεύσεων στον «Ιβάνωφ», αυτή την πρώιμη μελέτη του Τσέχωφ για τις ανεκπλήρωτες ζωές στις επαρχίες.
Σε μια εποχή με έντονα αντιφατικές και μεταβαλλόμενες συνθήκες η Άντζελα Μπρούσκου στήνει στην σκηνή του «Θεάτρου της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής» μια παράσταση για τα όνειρα των ανθρώπων και την αισιοδοξία τους για έναν καλύτερο κόσμο. Που πιστεύουν ότι θα έρθει…
«Το χειμώνα θα ξεχάσεις ποιος είμαι… κι εγώ θα γνωρίσω κάποιαν άλλη που θα σου μοιάζει… κι όλα θα είναι όπως ήταν πάντα… Γιατί να έρθω; Γιατί; Για να ιδωθούμε και να χωρίσουμε πάλι; Τι νόημα έχει;»
-Ποιος είναι αυτός;
-Ο Νικολάι Ιβάνωφ.
-Ναι, ωραίος άντρας! Αλλά δυστυχισμένος…
