Έχοντας ανεβάσει στο παρελθόν με επιτυχία έργο του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα («Από τι ζουν οι άνθρωποι», 2015), η Όλια Λαζαρίδου συμπράττει με την Λυδία Φωτοπούλου στη θεατρική μεταφορά της φιλοσοφικής νουβέλας του Τολστόι, που πραγματεύεται την αναμέτρηση του ανθρώπου με τον θάνατο.
Δυο υπηρέτριες μαζεύουν τα πράγματα που έχει αφήσει πίσω του ο δικαστής Ιβάν Ίλιτς, ο οποίος έφυγε μόλις από τη ζωή.
Τα αντικείμενα: Ένα ολόκληρο σύμπαν που αποτελείται από ρούχα, βιβλία, μια πίπα, μια φωτογραφία…
Τα αντικείμενα ζουν ύστερα από εμάς, ζουν την δική μας ζωή, βαστάνε την μνήμη, την μυρωδιά μας, μαρτυρούν τις συνήθειες και τις ιδιαιτερότητές μας.
Όλα τα αντικείμενα φέρουν μια ιστορία.
Οι υπηρέτριες, μέσα από την τακτοποίησή τους, εξιστορούν στους θεατές ενίοτε με κωμικό και ενίοτε με σπαρακτικό τρόπο τη ζωή και το θάνατο του κεντρικού ήρωα.
Με δυο λόγια, την ιστορία που ο Τολστόι περιγράφει ως «η απλή ζωή και ο θάνατος, ενός απλού ανθρώπου».
Είναι άραγε ο θάνατος το τέλος της ζωής ή η αρχή της;
