Ένα όμορφο αγόρι
Μετά την «Επιστροφή του Μπεν» με την Τζούλια Ρόμπερς άλλο ένα οικογενειακό δράμα με θέμα τα ναρκωτικά και θύμα ένα χαρισματικό αγόρι, που εδώ υποδύεται ο Τιμοτέ Σαλαμέ («Να με φωνάζεις με το όνομα σου»).
Στα 18 του ο αριστούχος μαθητής Νίκολας Σεφ ετοιμάζεται για το κολέγιο. Ενώ είχε αρχίσει να πειραματίζεται με τα ναρκωτικά από την αρχή της εφηβείας του, αποφάσισε να δοκιμάσει για πρώτη φορά μεθαμφεταμίνη και, όπως έγραψε κι ο ίδιος, «ο κόσμος έγινε ξαφνικά από ασπρόμαυρος, technicolor». Ο Nικ, πολύ γρήγορα μεταμορφώθηκε, από ένα παιδί που απλά δοκίμαζε περιστασιακά ουσίες, σ’ έναν πλήρως εξαρτημένο έφηβο. Ανάμεσα σε αποτυχημένες προσπάθειες αποτοξίνωσης ο πατέρας του αγωνίζεται να σώσει το «όμορφο αγόρι» του.
Η σχέση πατέρα και γιουΤο «Ομορφο αγόρι» (ο τίτλος από το τραγούδι του Τζον Λένον που το έγραψε για τον γιο του Σον που όταν ήταν πέντε ετών δεν μπορούσε να κοιμηθεί λόγω ενός εφιάλτη) είναι μια ταινία για τη σχέση ενός πατέρα και του εθισμένου στα ναρκωτικά γιου του, που θα σας κάνει να πλαντάξετε στο κλάμα – ειδικά αν είστε γονείς.
Βλέποντας τον πατέρα (μια μεστή, πειστική ερμηνεία από τον Στιβ Καρέλ) του Νικ να δίνεται ολοκληρωτικά στον αγώνα για τη σωτηρία του γιου του, νιώθεις απόλυτα την απελπισία του καθώς διαισθάνεται ότι το τέλος πλησιάζει και ξεμένει από δυνάμεις.
Ο βέλγος Φέλιξ Φον Γκρόνιγκεν που είχε προταθεί για το ξενόγλωσσο Όσκαρ με το μουσικό love story «Ραγισμένα όνειρα», στο αγγλόφωνο ντεμπούτο του καταγράφει μια συγκινητική αληθινή ιστορία (το σενάριο βασίζεται στα απομνημονεύματα των Ντέιβιντ και Νικ Σεφ «Beautiful Boy: A Father’s Journey Through His Son’s Addiction») που στόχο έχει να δείξει ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών δεν κάνει διακρίσεις.
Η πλοκή σε συνεπαίρνει χωρίς δυσκολία, η αφήγηση εμπλουτίζεται με ένα θαυμάσιο σάουντρακ – από Tim Buckley μέχρι Neil Young και Nirvana- οι ερμηνείες είναι σκέτο αλφάδι. Όμως ο σκηνοθέτης δεν επιχειρεί να μπει βαθιά στην ουσία του προβλήματος. Στέκει απλός παρατηρητής μιας σκληρής πραγματικότητας ενώ κάποιες φορές επιλέγει συνειδητά να κάνει το μελό ακόμη πιο βαρύ από ότι είναι και αρνείται πεισματικά να προβεί σε οιαδήποτε κοινωνιολογική ή ψυχαναλυτική εξήγηση.