Άγγελος Αϊβάζης (a.k.a. Pelion Rivers), μουσικός

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Είμαι βαθιά παιδί του κέντρου. Ως βέρος Κουκακιώτης λοιπόν έχω έντονες αναμνήσεις από εξορμήσεις με τους φίλους μου στο λόφο του Φιλοπάππου, αλλά και διακοσμητικές παρεμβάσεις στους τοίχους της γειτονιάς στα πρώτα χρόνια της εφηβείας.

Η μουσική μπήκε στη ζωή μου κυρίως από το σαραβαλιασμένο μας Yugo και τις κασέτες που έντυναν τα ταξίδια μας. Bob Dylan, Joan Baez, Beatles, Σαββόπουλος και Vivaldi. Από αυτό το περίεργο υβρίδιο ξεκίνησε και το αναφορικό και ανηφορικό ταξίδι του Pelion Rivers σε μια εποχή οπού όλα ήταν πιο απλά, αλλά και στις βασικές δομές που τελικά συντέλεσαν στην τραγουδοποιία αυτού του δίσκου.

Η πρώτη μου κλασική κιθάρα αγοράστηκε σε ηλικία 8 ετών σε ένα μαγαζί στο Μοναστηράκι, στην Ηφαίστου, όπου υπάρχει ακόμα και σήμερα. Θα σταθώ όμως σε μία κιθάρα μου όπου πραγματικά είναι εφτάψυχη. Αυτή είναι η Telecaster μου, που αγοράστηκε σε ηλικία 20 ετών. Και εκλάπη. Εκλάπη μπροστά στα μάτια μου αμέσως μετά το τέλος ενός λαιβ στο θρυλικό Κ44. Μαζί της και δυο τρία όργανα συμπαικτών. Κόβοντας βόλτες συντετριμμένος στα στενά του Κεραμεικού είδα όλως τυχαίως να εξέχουν κάτω από ένα βανάκι 3 θήκες κιθάρας. Ήταν εκεί άθικτη, προφανώς παρατημένη αφού κάποιος θα πρέπει να τους πήρε χαμπάρι. Το πιο ανάμεικτο συναισθημάτων μισάωρο της ζωής μου. Μαζί παίζουμε ακόμα!

Στο Λονδίνο έζησα δύο σαιζόν κοφτά, 2011 -2012 και από τα μέσα έως τα τέλη του 2013. Έκανα μεταπτυχιακές σπουδές σε Πολιτισμική Διαχείριση με κατεύθυνση τη μουσική, στο πανεπιστήμιο του Goldsmiths’. Η σημαντικότερη περίοδος που πέρασα ήταν η 4μηνη εργασία μου στην παραγωγή των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών και Παραλυμπιακών Αγώνων. Δύσκολο να συμπυκνώσεις μια τόσο μεγάλη εμπειρία σε δύο σειρές. Η συνεργασία με τους μεγαλύτερους αστέρες της Βρετανικής σκηνής ως προς την διεξαγωγή της εκάστοτε βραδιάς, αλλά και η τεράστια δύναμη ψυχής και το παράδειγμα των συμμετεχόντων στους Παραλυμπιακούς, είναι κάτι που δε θα ξεχάσω ποτέ.

Η δουλειά για τον Pelion Rivers ξεκίνησε από ένα ταξίδι μου στο Πήλιο. Ταξίδι εναρμόνισης με τη φύση αλλά και ενδοσκόπησης. Μαζί μου μια μικρή κιθάρα σε κούρδισμα άσχετο από αυτό που έχω συνηθίσει, ακριβώς για να την αντιμετωπίσω ως κάτι νέο – πέρα από την πεπατημένη. Το εγχείρημα ολοκληρώθηκε 2 χρόνια μετά φέροντας ως καρπό 10 κομμάτια, με μίνιμαλ ενορχήστρωση και απόλυτη πιστότητα στον αναλογικό ήχο του ιδιώματος. Κυκλοφορεί αναλογικά σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων πολύχρωμης κασέτας μέσω Bandcamp και μέχρι μέσα Μάρτη σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες (Spotify, Apple Music, etc) μέσω της Just Gazing Records.

Για τον ήχο του άλμπουμ δουλέψαμε από κοινού με τον παραγωγό Άλεξ Μπόλπαση, ο οποίος έβαλε όλο του το μεράκι και αισθητική στο εγχείρημα αυτό αλλά και με τον Άλεξ Κετεντζιάν των Unreal Studios, γνωστό μερακλή στις αναλογικές τεχνικές. Έγινε ενδελεχής επιλογή εξοπλισμού – μικροφώνων – οργάνων – κονσόλας, προκειμένου να προσεγγίσουμε τον ζεστό ήχο που επιτάσσει η φολκ. Το μοναδικό κομμάτι που δεν είναι γραμμένο στουντιακά είναι το ‘Pixels’ το οποίο γράφτηκε χύμα με στοιχειώδη εξοπλισμό στις γραμμές του εγκαταλελειμμένου σιδηροδρομικού δικτύου Πελοποννήσου. Υπάρχει σε βιντεάκι, η ηχογράφηση είναι on the spot.

Το να είσαι επαγγελματίας μουσικός στην Ελλάδα, σίγουρα δεν είναι εύκολο, αλλά είναι λυτρωτικό. Πολλές δουλειές ταυτόχρονα, πολύ τρέξιμο, αλλά γαλήνιος ύπνος στο τέλος της ημέρας.

Κλασσικά δύσκολο να ξεχωρίσεις ένα από τα ωραιότερα live που έχεις δει. Θα πω των Red Hot Chilli Peppers, για λόγους εργατοωρών στο εκάστοτε mp3.

Μια λέξη που χαρακτηρίζει κάθε μια από τις μπάντες στις οποίες υπήρξα μέλος μέχρι σήμερα:
Brainwash Squad: Οικογένεια
Ηis Majesty the King of Spain: Ιεροτελεστία
Jaguar Bombs: Τεντυμποησμός

Τα ωραιότερα ευτράπελα σίγουρα τα έχουμε ζήσει ως Jaguar Bombs. Φοβάμαι μην αδικήσω κανένα. Α ναι. Το καλύτερο είναι πως ανά διαστήματα ανακοινώνουμε φαντασιακά τουρ που κάνουμε ανά τον κόσμο. Πέρσυ λοιπόν είχαμε δηλώσει πως περιοδεύουμε στον Καναδά. Πριν λοιπόν από το λαιβ μας στην Αμοργό, μας ρώτησε ένα παιδί πώς είναι η ζωή μας μετά το τουρ και φυσικά πώς αισθανόμαστε με την καταξίωση. Η λατρεία που έγινε θεσμός. Τώρα βρισκόμαστε εν μέσω υπερσιβηρικού τουρ.

Όταν δεν κάνω μουσική, αγαπώ να ασχολούμαι ξεκάθαρα με τη μαγειρική.

Με εξοργίζει η ημιμάθεια και η ασέβεια στην καθημερινότητά μας.

Με κάνει χαρούμενο ο Αθηναϊκός ήλιος.

Επόμενα σχέδια είναι αφενός η ψηφιακή και επίσημη κυκλοφορία του δίσκου, αλλά και κάποιες εμφανίσεις σχετικά με το υλικό αυτό.

Για τη νέα χρονιά εύχομαι υγεία στον καθένα, ψυχική και σωματική. Και επιστροφή στις κασέτες παιδιά – το φύσημα στην αρχή είναι επιστημονικά καταπραϋντικό.