Φιλοκτήτης, του Σοφοκλή, στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων

Οι Elephas tiliensis καταπιάνονται με την ιστορία του Φιλοκτήτη, του πιο μοναχικού ήρωα του Σοφοκλή, του πιο αποτρόπαια αδικημένου, σε μια παράσταση σχεδόν ψυχαναλυτική, που φέρει την υπογραφή του Γιώργου Μπλάνα στη μετάφραση και του Παύλου Παυλίδη στην πρωτότυπη μουσική.

Σκιαγραφώντας τη θεραπευτική λειτουργία των ηρώων και τους εσωτερικούς μηχανισμούς που οδηγούν στη συνεξέλιξή τους, ο Φιλοκτήτης των Elephas tiliensis είναι μια παράσταση για τη βαθιά πίστη στις δυνατότητες του ανθρώπου ν’ αντισταθεί και να μετατρέψει τη δυσλειτουργία σε υγεία, ψυχική και σωματική. Σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αγαρτζίδη και Δέσποινας Αναστάσογλου.

Ο Φιλοκτήτης εκστρατεύει μαζί με τους Έλληνες στην Τροία με επτά πλοία. Όμως δε φτάνει ποτέ, καθώς τον δαγκώνει ένα ιερό υδρόβιο φίδι στο νησί Χρύσα. Οι Ατρείδες- ο Αγαμέμνων κι ο Μενέλαος- μαζί με τον Οδυσσέα εγκαταλείπουν τον Φιλοκτήτη στη Λήμνο, γιατί δεν αντέχουν τα ουρλιαχτά του πόνου και τη δυσοσμία της πληγής του που διαταράσσουν όλο το στρατόπεδο.

Επί δέκα χρόνια ζει σε μια σπηλιά ολομόναχος και άρρωστος, με μόνο εφόδιο το περίφημο τόξο που του χάρισε ο Ηρακλής όταν εκείνος του έσωσε τη ζωή.

Στη Λήμνο φτάνουν ο Οδυσσέας και ο Νεοπτόλεμος για να πείσουν τον Φιλοκτήτη να τους ακολουθήσει πίσω στην Τροία μιας και ο χρησμός του μάντη Έλενου έλεγε πως οι Έλληνες θα κερδίσουν τον πόλεμο μόνο με τα ανίκητα βέλη του Ηρακλή. Ο Οδυσσέας προτρέπει τον Νεοπτόλεμο να ξεγελάσει τον Φιλοκτήτη και να τον πάρει μαζί του στην Τροία. Ο Νεοπτόλεμος έρχεται αντιμέτωπος μ’ ένα μεγάλο ηθικό δίλημμα, αλλά τελικά υποχωρεί και με δόλο πείθει τον Φιλοκτήτη να του τα παραδώσει. Στη συνέχεια όμως υποκύπτει στις επιταγές της συνείδησής του κι επιστρέφει στον Φιλοκτήτη το τόξο και τα βέλη του Ηρακλή.

Τέλος, ο Φιλοκτήτης μεταβαίνει στην Τροία, σκοτώνει με τα βέλη του τον Πάρι και φέρνει τη νίκη στους Αχαιούς.

Δημήτρης Αγαρτζίδης | Φωτογραφία: ©Karol Jarek

Ο Φιλοκτήτης είναι ένα έργο για τον ανθρώπινο αγώνα. «Φύση ή εκπαίδευση, τι απ’ τα δύο υπερέχει;». Κάθε πρόσωπο διακρίνεται απ’ τη σημασία που αποδίδει στη μια ή την άλλη αξία, δηλαδή την ηθική του. Έτσι καθρεφτίζει τον χαρακτήρα και την ψυχολογία του, αντιπροσωπεύοντας μόνο τη δική του επιλογή, τη δική του θέληση, την ανθρώπινη κρίση του.

Οι αλλαγές στον Φιλοκτήτη συντελούνται ασυνείδητα. Με τον Σοφοκλή να πλησιάζει περισσότερο τη φροϋδική ψυχολογία του ασυνειδήτου, ο θεραπευόμενος αναλαμβάνει τις ευθύνες του, αυξάνει τις επιλογές του και σταδιακά θεραπεύεται. Η σχέση του Φιλοκτήτη με τον Νεοπτόλεμο αναπτύσσεται βοηθώντας τους δυο ήρωες να θεραπευτούν, έστω κι αν ξεκινά απ’ τη μια πλευρά με δόλιο σκοπό.

Ο Φιλοκτήτης είναι ένα έργο για τη δυσκολία της επιβίωσης έξω απ’ την ανθρώπινη κοινωνία, αφού η μνήμη των άλλων είναι η απόδειξη ότι κάποτε υπήρξαμε, και ταυτόχρονα, ένα εκπληκτικό μάθημα εκπαίδευσης στην ενσυναίσθηση.

Η παράσταση επιχορηγείται απ’ το Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού.