Γυναίκες με τα όλα τους
Η τελευταία χώρα της Ευρώπης που έδωσε το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες ήταν η Ελβετία το 1971. Ιδού μια ελεύθερη μυθοπλαστική απόδοση των γεγονότων.
Στην Ελβετία το 1971, παρά τις παγκόσμιες κοινωνικές αναταραχές της προηγούμενης δεκαετίας, οι γυναίκες εξακολουθούν να στερούνται το δικαίωμα στην ψήφο. Όταν ο σύζυγος της ταπεινής και υπάκουης νοικοκυράς Νόρας, τής απαγορεύει να πιάσει μια εργασία μερικής απασχόλησης, εκείνη νιώθει τόση αγανάκτηση που τελικά την οδηγεί ώστε να γίνει η εμβληματική φιγούρα του φεμινιστικού κινήματος του χωριού της.
Γυναικεία χειραφέτηση αλά ελβετικάΧωρίς να είναι μια ταινία ιδιαίτερων αξιώσεων, η δημιουργία της Βόλπε («Χάιντι») καταφέρνει πάντως να μας διασκεδάσει. Η επιλογή της να διαχειριστεί ένα τόσο ζόρικο θέμα με ανάλαφρη διάθεση και κινηματογραφική συνταγή βγαλμένη θαρρείς από το Χόλιγουντ (πολλές σεκάνς έχουν τη λογική της παλιομοδίτικης κομεντί όπου οι γραφικοί χαρακτήρες γίνονται ένα με γλαφυρές καταστάσεις) στοχεύει προφανώς στον ψυχαγωγικό χαρακτήρα του φιλμ.
Το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει να τη δικαιώνει παρότι η απουσία του αιχμηρού κριτικού λόγου αποδυναμώνει αισθητά το μήνυμα της ταινίας. Η ηρωίδα που σε πολλές φάσεις του φιλμ μοιάζει να παλεύει μόνη ενάντια σε όλα, ανακαλύπτει ότι εκτός από τα κοινά στοιχεία που έχει με τη Λυσιστράτη, έχει και μερικές ακόμη αλήθειες να ανακαλύψει γύρω από τη δική της απελευθέρωση. Επίσημη υποβολή της Ελβετίας για το Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ της Τραϊμπέκα για τις συμβατικές μεν αλλά και απόλυτα αναγκαίες ειδικά για τις πονηρές εποχές που ζούμε «Γυναίκες με τα όλα τους».
