Ήταν ο Ennio Morricone (και λίγο) Λαρισαίος;
Ένα μοντέρνο καλλιτεχνικό “γουέστερν” στήνεται στη Λάρισα με αγάπη για τον Μαέστρο.
Ένας Clint Eastwood είναι έτοιμος να τραβήξει πιστόλι, γεράκια πετάνε πάνω από την Άγρια Δύση, όλα μοιάζουν μέρος μιας Αποστολής και ο Jeremy Irons μαζί… και εγώ, για να μην εμποδίζω, πρέπει να αλλάξω θέση κάτω από το βλέμμα του «Καλού του Κακού και του Άσχημου», να μην εμποδίζω στο ελάχιστο το κινηματογραφικό συνεργείο του Τορνατόρε που κάνει τη δουλειά του. Κινηματογραφεί.
Και η έκθεση Ennio Formes στους πολύ ιδιαίτερους χώρους του Wisedog «ανοίγει» για να υποδεχτεί τους φίλους της Μουσικής του Ennio Morricone, τους φίλους της τέχνης, του σινεμά, τους φίλους της περιπέτειας, του dream & think big (και η πραγματικότητα θα ακολουθήσει), τους φίλους του προέδρου (του Συλλόγου Φίλων της Μουσικής του Ennio Morricone Ελλάδας – http://Enniomorricone.gr) Κωνσταντίνου Παπακώστα, εμπνευστή όλης αυτής της φανταστικής ιστορίας.
Βρίσκομαι στην Λάρισα που έχει περάσει επισήμως και καλλιτεχνικώς στο Σύμπαν Μορρικόνε.Το επόμενο βράδυ από εκείνο των εγκαινίων, το ρεπορτάζ της RAI (της Ιταλικής τηλεόρασης) εστιάζει στην πόλη που αγαπάει / και το δείχνει / με κάθε τρόπο τον Μαέστρο. Σπαγγέτι γουέστερν στον κάμπο.
Εντυπωσιακά murals με το πρόσωπο του Μorricone και εκείνα των Sacco και Vanzetti, έργα καλλιτεχνών όπως του εκλεκτού (και Μορικονικού πλέον) Αστέριου Λάσκαρη και μονομαχίες κάτω απ’ τον ήλιο, στον τοίχο, απέναντι από την μπάρα του Kubrick, κεντρικό σε όλα αυτά και σε συχνότητα καλλιτεχνική σταθερά συντονισμένο. Άλλη Μορικόνια τέχνη με το επιβλητικό κοκκάλινο βλέμμα, στο δηλωμένο και έμπρακτα ως κέντρο πολλών εκδηλώσεων Λίντο, που αγναντεύει το Αρχαίο Θέατρο και άλλα πολλά που κάνουν τον ανύποπτο επισκέπτη να αναρωτηθεί: – τί τρέχει; ήταν ο Μορικόνε (και λίγο) Λαρισαίος;
Κάνω φλας μπακ – εκεί που στέκομαι στο Wisedog – ανάμεσα στα έργα – λίγα χρόνια νωρίτερα όταν άκουσα πρώτη φορά για τον Σύλλογο. Των Φίλων της Μουσικής του Μορικόνε. Στην Λάρισα; Μάλιστα στην Λάρισα. Ο κάμπος πήρε στα μάτια μου διαστάσεις death valley με σκιές Σέρτζιο Λεόνε και Κουέντιν Ταραντίνο να κυριαρχούν.
Γνώρισα, τότε, τον Πρόεδρο. Που η μουσική του Μορικόνε τον άγγιξε κάποια στιγμή και έκτοτε όλα άλλαξαν. Όλα; Όχι όλα, εξακολουθεί να κάνει την δουλειά του – είναι κτηνοτρόφος με όλες τις δυσκολίες και τις απαιτήσεις της καθημερινότητάς του – αλλά έχει δει τον Μαέστρο να διευθύνει αρκετές φορές και αυτό εχει ποτίσει τη ζωή του με έμπνευση. Θα είναι μέρος στο ντοκιμαντέρ που ετοιμάζει ο Τζουζέπε Τορνατόρε για τον 90χρονο σήμερα Μαέστρο. Κάποια στιγμή – αυτό είναι το όνειρό του Κωνσταντίνου Παπακώστα – θα σφίξει και το χέρι του Μορικόνε.
Σε αυτή την ιστορία, που φαίνεται ότι θα έχει πολλά επεισόδια ακόμη, με έμπνευση από τις μουσικές, τις εικόνες, την προσωπικότητα του Μορικόνε, συνδέθηκε δυναμικά ένα θεαματικό κύμα δημιουργικής, καλλιτεχνικής έκφρασης.
Με τα εξαιρετικά ενδιαφέροντα έργα δεκαέξι καλλιτεχνών – εμπνευσμένα πορτρέτα, εντυπωσιακά γλυπτά, βαλίτσες με… περιεχόμενο, γουέστερν tattoo, πίνακες με ιστορίες, Μορικονικές skate σανίδες, ένας σινεφίλ εντυπωσιακός Κλιντ και άλλα πολλά… Μια έκθεση που συζητιέται ήδη στη Ρώμη και στην οποία συμμετέχουν οι Γ. Αντωνόπουλος, Α.Δημητρίου, Γ.Δημητρίου, Δ. Δημόπουλος, Ζ. Ζηπελά, Δ. Καλογήρου, Α. Λάσκαρης, Χ. Λάσκαρης, Α.Μάντζαρη, Σ. Μπακάλης, Π.Ντόλας, Ι.Πέτρου, Χ. Σαμαράς, Ε. Σαρλή, Ζ. Σεϊτάνη, Θ. Τσιάτσιου – έτοιμα να ταξιδέψουν.
Απέναντι από την δημιουργική κυψέλη που είναι Wisedog (επί της οδού Σκυλοσόφου 3) με μια πολύ ιδιαίτερη τεχνική, έχουν σχεδιατεί τα πρόσωπα των Ιταλών αναρχικών Σάκο και Βαντσέτι – από την ταινία του Τζουλιάνο Μοντάλντο την μουσική της οποίας έγραψε ο Μορικόνε. Σε άλλο σημείο της πόλης, στην οδό Μανωλάκη, δεσπόζει το πρόσωπο του συνθέτη με τα εμβληματικά γυαλιά του, street art στα καλύτερά της από τους εικαστικούς Αστέριο Λάσκαρη, Χρήστο Λάσκαρη και Δήμητρα Καλογήρου.
Κρατάω την ανάσα μου καθώς ο Αστέρης μού περιγράφει το πώς «σκαρφάλωσε» ο… Μορικόνε εκεί πάνω, στις σκαλωσιές, τις ιστορίες, τα ύψη και τα πλάτη αυτής της περιπέτειας. Που συνεχίζεται σαν σινεμά –με του γουέστερν τα κλασικά “good guy wins” και τα Tarantin-issima ωραία, μέχρι να γίνει και αυτό (όλα γίνονται), το Once Upon A Time In Larissa, ταινία.
Η έκθεση Ennio Formes στο Wisedog (Σκυλοσόφου 3 Λάρισα) διαρκεί ως τις 12 Μαϊου και τελεί υπό την αιγίδα της Ιταλικής Πρεσβείας, του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Αθηνών και της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού και Επιστημών του Δήμου Λαρισαίων.